کاربر:Javad/صفحه تمرین9

حکم شورای حکومتی عراق علیه مجاهدین خلق، در روز ۱۸آذر ( ۹ دسامبر ۲۰۰۳)، شورای حکومتی موقت عراق، حکمی را به سفارش رژیم ایران، مبنی بر اخراج مجاهدین از عراق و مصادره ‌اموالشان صادر کرد.  این حکم، توسط عبدالعزیز حکیم، رئیس دوره‌ایی شورای حکومتی(برای ماه دسامبر)، صادر شد.

سید عبدالعزیز حکیم پس از کسب ریاست مجلس اعلاء، ریاست شورای حکومتی عراق و سپس ریاست ائتلاف یکپارچه عراق (شامل مجموعه شیعیان) را عهده‌دار شد. پس از آن در تدوین قانون اساسی عراق، تشکیل دولت ملی و تسریع روند سیاسی تشکیل حکومت مشارکت کرد.

در این هنگام رژیم ایران، در شورای حکومتی عراق دست بالا را داشت و به همین سبب بود که اولین حکومتی که این شورا را تأیید کرد رژیم ایران بود که از زبان خاتمی این شورای حکومتی را به‌رسمیت شناخت. 

حکم شورای حکومتی علیه مجاهدین خلق، بر خلاف قوانین، کنوانسیونها و معاهدات بین‌المللی صادر شده بود که عراق رسماً به آنها پایبند بود و نیروهای ائتلاف نیز مؤظف به رعایتشان بودند.  طبق این حکم تمامی نیروهای مجاهدین می‌بایست طی سه هفته خاک عراق را ترک کنند. بر اساس این حکم، مجاهدین ملزم بودند تا پایان هفتة سوم، عراق را ترک کنند و یا به ایران بروند و خود را تحویل رژیم ایران بدهند. خصوصا این که خاتمی به عنوان رئیس جمهور ایران هم رسماً خواستار استرداد مجاهدین خلق شده بود. به‌این ترتیب مجاهدین خلق ایران با شرایطی سخت و بی‌سابقه مواجه شدند که حاصل زد و بندی بود که موقعیت آن‌زمان در عراق پس از جنگ نصیب رژیم ایران شده بود.

سازمان مجاهدین خلق ایران در روز ۱۸ آذر، پس از صدور حکم شورای حکومتی عراق، اعلام کرد:

«اولاً  این بیانیه صرفاً منعکس کنندة آرزوها و اوهام رژیم آخوندی است که سازمان مجاهدین خلق ایران را بزرگترین مانع گسترش بنیادگرایی و استقرار استبداد مذهبی دست نشانده در عراق میداند. 

ثانیاً ـ حضور مجاهدین در عراق بهعنوان یک کشور تحت اشغال، در چارچوب کنوانسیونهای ژنو است و اینگونه بیانیهها و اظهارات که از سوی رژیم آخوندی دیکته شده است هیچ تأثیری روی آن ندارد. 

ثالثاً ـ حضور مجاهدین در عراق با استقبال اکثریت قاطع مردم این کشور،  به‌ویژه عشایر و مردم شریف استان دیالی (محل قرارگاه اشرف)،  مواجه است… 

رابعاً ـ این اظهارات که هیچ پشتوانة اجرایی ندارد, تنها زمینهساز اقدامات تروریستهای رژیم آخوندی علیه مجاهدین در خاک عراق است، همان تروریستهایی که در عرض یک دهة گذشته، مرتکب 150عمل ترویستی علیه مجاهدین شده‌اند که به قتل دهها تن از مجاهدین و شمار کثیری از شهروندان بیگناه عراقی منجر شده است».

نیروهای سازمان مجاهدین در سراسر جهان همراه با نیروها و شخصیتهای دیگر، برای خنثی کردن این حکم، به فعالیتهای سیاسی،  اجتماعی، حقوقی و دیپلوماتیک روی آورد.

این چنین بود که پس از ۱۶ماه تلاش و فعالیتهای گسترده حقوقی و سیاسی سرانجام فرماندهی نیروهای چند ملیتی در عراق, طی بیانیه‌یی که به تاریخ ۲ ژوییه (۱۲تیر۸۳) خطاب به‌ساکنان اشرف صادر شد. و به اطلاع کمیتة بین‌المللی صلیب سرخ، کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و دولت عراق رسیده است، موقعیت حقوقی ساکنان اشرف را اعلام کرد.  در این بیانیه، ایالات متحدة آمریکا تأیید کرده است که پرسنل سازمان مجاهدین خلق ایران مستقر در اشرف  «افراد حفاظت شده»  مشمول کنوانسیون چهارم ژنو می‌باشند. بر این اساس،  کنترل و محدودیتهای اعمال شده بر مجاهدین تدریجاً برطرف میشود و در عین حال حفاظت از قرارگاه اشرف کماکان بر عهدة نیروهای آمریکایی خواهد بود.

شورای حکومتی عراق

شمهیی از تلاشهای یک سال گذشته در عراق و درسایر کشورها, به شرح زیر بوده است

تلاش برای انهدام منافقین در عراق

در ۹ دسامبر سال ۲۰۰۳ فرمان ۱۲۸ شورای حکومتی عراق در ضرورت اخراج گروهک منافقین و پلمب دفا‌تر و مصادره اموال منقول و غیر منقول آن‌ها صادر شد که حجة الاسلام عبدالعزیر حکیم نقش ویژه‌ای در صدور این قانون داشت.

وى نقش مهمى را در دوران سياسى خود چه در ايران وبه ويژه پس از سقوط صدام ايفا نمود ويك بار نيز رياست مجلس حكم عراق را كه در آن هنگام به مثابه رياست جمهورى بود ، عهده دار گرديد. حجة الاسلام والمسلمين سيد عبد العزيز حكيم نقش مهمى را در راستاى عدم دخالتهاى كشورهاى بيگانه به ويژه امريكا در عراق را ايفا كرده ودر اين راستا در سفرى به كاخ سفيد قدم گزارد كه دستاوردهاى خوبى را براى ملت عراق همراه داشت.

او نخستين روحانى بشمار مى رود كه به عنوان رييس مجلس حكم عراق ، قدم به كاخ سفيد گزارد وپيروزمندانه از آن خارج گرديد.

يكى ديگر از نقش هاى مهم وحساس او در آن هنگام ، زمينه سازى براى مذاكرات ميان ايران وامريكا در عراق بود كه خود گام هاى مهمى در اين راستا بشمار مى آمد.

وى به بيمارى سرطان ريه مبتلا گرديد كه براى درمان ، به ايران سفر نمود واينجانب افتخار همراهى ودر كنار اين مرد خدمتگزار را در طول دو سال واندى كه با بيمارى خود دست وپنجه نرم مى كرد را داشتم. در سخت ترين شرايط حالى ، غير از شكر به درگاه الهى ، ازوى مطلبى نشنيدم. خاطرات فراوانى در اين مدت از وى بيادگار دارم كه در موقعيت مناسب ، آنها را منتشر خواهم ساخت. در پايان عمر از آنجا كه تمامى مراجع وبزرگان دين از وى تقاضا داشتند كه به گونه اى توجه بيشترى به سامراء منهدم شده بشود ، وى در اقدامى تاگهانى ودر شرايط ناامنى كه جاده بغداد- سامراء را در بر گرفته بود با حدود پنجاه ماشين

رو به سوى حرم عسكريين نهاد كه اين حركت وى ، سرآغازى براى امنيت بخشيدن به مسير بود واز اين پس بود كه روند عمليات ساخت حرم عسكريين ع سرعت به خود گرفت.