کاربر:Javad/صفحه تمرین

حمله به کوی دانشگاه تهران در۱۸ تیر۱۳۷۸

واقعه کوی دانشگاه در ۱۸ تیر سال ۷۸ از توقیف روزنامه «سلام» به مدیریت سيدمحمد موسوی‌ خوئینی‌ها، از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام شروع شد. ١٥ تیر بود که در پی شکایت وزارت اطلاعات، روزنامه سلام به‌دلیل انتشار نامه محرمانه وزارت اطلاعات که به سعید اسلامی یا امامی منتسب شده بود، با حکم تعلیقی که در سال ٧٢ داشت، توقیف شد. این آغاز ماجرای کش‌داری بود که به ١٨ تیر انجامید.بمحض ‌ انتشار خبر توقیف سلام در هفدهم تیر سال ٧٨، دانشجویان در کوی دانشگاه تهران دست به اعتراض زدند. اعتراضی که از ساعت ٩ شب شروع شد و ادامه پیدا کرد که در پی آن مأموران انتظامی و لباس شخصی به کوی دانشگاه تهران حمله کردند که به پنج روز ناآرامی منجر شد.

ساعت ٩ شب ابتدا تجمعی در کوی در برابر خوابگاه دانشجویان شکل گرفت. به فاصله یک ساعت، تجمعی دیگر مقابل سینمای کوی برگزار شد و به‌هم‌پیوستن این دو تجمع باعث شد جمعیت دانشجویان به بیرون از کوی کشیده شود.  

ماجرا به این سادگی خاتمه نیافت، تا بیست‌و‌سوم تیر فضای ملتهب همچنان ادامه داشت. درگیری‌های کوی دانشگاه بارها به خیابان کشیده شد. در جریان حمله به کوی، تعدادی از دانشجویان از جمله عزت ابراهیم نژاد و رضا حیدری، روزیتا حیدری، علی کریمی و محمد محمدی و دیگر دانشجویان به دست نیروی انتظامی و لباس شخصیها کشته و تعداد زیادی نیز مجروح شدند.

 مصطفی معین، وزیر وقت علوم فردای ١٨ تیر  استعفا می‌دهد. استعفایی که پذیرفته نمی‌شود.

حکومت در وحشت از تداوم تظاهرات مردم، عملاً در سطح تهران حکومت نظامی برقرار کرد و در اکثر نقاط شهر تهران، نیروهای نظامی مستقر کرد.

سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌یی درمورد ابعاد وسیع دستگیریهای خودسرانه احساس خطر نموده و از مقامات ایران می‌خواهد تا تمامی زندانیان سیاسی را آزاد کرده و اسامی سایر متهمان را نیز اعلام نماید.

سالها پس از گذشت این واقعه، هر سال در دانشگاههای مختلف ایران روز ۱۸تیر تجمعات و تظاهرات دانشجویان برای بزرگداشت آن روزهای خونین برگزار میشود.

شروع قیام صبح جمعه ۱۸ تیر ۷۸

ساعت 4صبح نیروهای یکان ویژه، منطقه خوابگاه دانشجویان را به ‌محاصره درآورده با پرتاب گاز اشک‌آور به‌ د‌انشجویانی که شعار می‌دادند، حمله بردند و آنان را که بالغ بر ۱۳۰۰تن بودند با باتون، چماق و قنداق تفنگ مورد ضرب‌وشتم قراردادند. واحدهای یکان ویژه انتظامی سپس به‌ خوابگاهها حمله برده و ضمن تخریب ساختمانها، وسایل و اتاقها، چندتن از دانشجویان را براثر واردکردن ضربات مرگبار و یا پرتاب از پنجره، به‌ قتل می‌رسانند.

تظاهرات دانشجویان جلو دانشگاه ۱۸تیر۷۸

تلویزیون سی.ان.ان: ”به‌ گزارش شاهدان عینی، تعداد کشته‌ها در این تهاجمها حداقل ده نفر بوده است“.

ظهر ۱۸ تیر:

ـ پس‌از نمازجمعه بار دیگر عده‌یی از لباس شخصیها به‌ همراه نیروهای انتظامی به ‌کوی دانشگاه حمله کرده و تعدادی از دانشجویان را با چاقو، قمه و پنجه‌بکس مجروح و مصدوم می‌کنند.‌

لباس شخصی ها به داخل کوی دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویی حمله بردند و ضمن تخریب اموال دانشجویان آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و صدها نفر را بازداشت کردند. حمله و ضرب و شتم دانشجویان تا صبح ادامه داشت. در این حمله حتی خوابگاه دانشجویان خارجی نیز در امان نماند. این حمله به اعتراضات گسترده و چند روزه دانشجویان و مردم در تهران و شهرستانها انجامید.

عصر ۱۸ تیر:

ـ دانشجویان به ‌ماشین وزیر کشور و نماینده خامنه‌ای حمله کرده و شیشه‌های آن‌ را می‌شکنند، دانشجویان شعار می‌دادند: می‌کشم می‌کشم آن‌که برادرم کشت، خامنه‌ای حیا کن رهبری را رها کن‌ ! مرگ بر استبداد، زنده‌باد آزادی!

 درجریان هجوم نیروهای حکومت، دست‌کم 6تن از دانشجویان از‌جمله نعیمی، یاوری و سهرابی جان خود را از دست می‌دهند. یکی از آنها به‌دلیل این‌که توسط ماموران پاسدار از طبقه‌های فوقانی ساختمان به ‌پایین پرتاب شده و دیگری به‌دلیل ضربه‌های شدید باتون به ‌سرش، کشته شدند.

در این درگیری بیش‌از ۱۰۰۰تن از دانشجویان با بدنهای مجروح بدون کمترین امکان رسیدگی در بحبوحه درگیری رها می‌شوند.

ماموران با حمله به‌ بیمارستانها که تعدادی از دانشجویان مجروح در آن بستری بودند، کلیه زخمیها را به ‌مکان نامعلومی منتقل می‌کنند و در ادامه هم وقتی با اعتراض دانشجویان دیگر مواجه میشوند آنها را نیز دستگیر و با خود به نقطه نامعلومی منقل میکنند.

شنبه ۱۹ تیر:

دانشجوی زخمی شده در ۱۸تیر۷۸

 دانشجویان مستقر در‌ کوی دانشگاه در ‌تمام طول جمعه‌شب با روشن‌کردن آتش دربرابر نیروهای حکومت، که آنان را در محاصره خود گرفته‌اند، به‌ مقاومت می‌پردازند.

تظاهرات دانشجویان دانشگاه ۱۸تیر۷۸

 براثر شلیک ماموران، یکی از دانشجویان از ناحیه چشم مورد اصابت گلوله قرار گرفته و مجروح می‌شود‌. وی بعداز چند ساعت کشته میشود.

 خاتمی (رئیس جمهور وقت) یک نشست اضطراری با سران امنیتی نظام گذاشته و یک حکومت نظامی اعلام‌نشده به‌دنبال این نشست در تهران برقرار می‌شود‌.

دانشجویان در محل دانشگاه دست به ‌تظاهرات زدند، واحدهای ضدشورش به‌ د‌انشجویان حمله برده و تعدادی را مجروح و مصدوم می‌کنند‌. دانشجویان شعار می‌دادند: 1۸تیر امسال، ۱۶ آذر ماست‌. آنها پیراهن خون‌آلود دانشجوی کشته شده را بر سر دست بلند کرده بودند‌.

 وزیر فرهنگ و آموزش عالی طی اطلاعیه‌یی استعفای خود را اعلام داشت و سرکوب خونین دانشگاه را ”یک بحران ملی“ خواند‌.

تعد‌اد دانشجویان در تظاهرات با پیوستن سایر دانشجویان دانشگاهها به‌ هزاران تن بالغ گردید، نیروهای وابسته به نظام به ‌ربودن دانشجویان زخمی از بیمارستانها اقدام کردند‌.

 حوالی غروب هزاران تن از دانشجویان با لباس سیاه به ‌نشانه‌ عزاداری برای 7دانشجو و جهت آزادی دانشجویان اسیر دست به ‌تحصن زدند‌.

خبرگزاری فرانسه طی خبری در این‌ باره نوشت: «تظاهرکنندگان که یک پیراهن خون‌آلود برسر دست گرفته بودند، ‌شعار می‌دادند "دانشجو بپاخیز! برادرت کشته شد! " برخی دانشجویان که صورت خود را با پارچه پوشانده بودند، فریاد می‌زدند "مرگ بر استبداد، زنده‌باد آزادی"  .

در پی۴۰ساعت درگیری در دانشگاه تهران، رئیس دانشگاه تهران و رؤسای کلیه دانشکده‌های آن از شغل خود استعفا می‌دهند. پیش‌از آن وزیران بهداشت و درمان و فرهنگ و آموزش عالی و موسوی ‌لاری، وزیر کشور، از معاونت فرماندهی نیروی انتظامی استعفا داده بودند.

تلویزیون سی.ان.ان طی گزارشی می‌گوید بازار تهران در حمایت از دانشجویان تعطیل می‌شود.

دانشجویان در سوگ 7دانشجوی کشته شده، لباس سیاه پوشیده و از ساعت 6 بعدازظهر برای آزادی هم کلاسیهای خود دست به ‌تحصن زدند.

یکشنبه ۲۰تیر:

هزاران دانشجو شعار «مرگ بر استبداد، زنده‌باد آزادی می‌دادند.

دانشجویان با شعار مرگ بر خامنه‌ای، لباس شخصیهایی را که قصد تهاجم به ‌تظاهرات داشتند، کتک زدند و فراری دادند و موتورهایشان را به ‌آتش کشیدند‌.

تصاویری بعد از حمله نیروهای انتظامی به کوی دانشگاه

رویتر گزارش داد: «دانشجویان شعار می‌دهند: ”ما دولت زور نمی‌خواهیم، پلیس مزدور نمی‌خواهیم" ». رویتر افزود: «‌پیامدهای این درگیریها جمهوری اسلامی را تکان داده است»

دانشجویان دانشگاههای تبریز، اصفهان، رشت، شیراز و مشهد نیز در حمایت از خیزش دانشجویان در تهران دست به‌ تظاهرات زدند‌.

در تهاجم ماموران به‌ تظاهرات دانشجویان تبریز بیش‌ از هشت‌صد نفر زخمی‌شده و تعداد زیادی از دانشجویان دستگیر یا مفقود می‌شوند.

با برقراری حکومت نظامی در شهر تبریز، تانکها در خیابانها مستقر می‌شوند، مردم به ‌حمایت از دانشجویان، دفتر هواپیمایی، بانک صادرات، و یک پمپ‌بنزین را به‌ آتش می‌کشند‌.

د‌ر حمایت از دانشجویان دانشگاه تبریز، بازار تبریز بسته می‌شود‌.

در تظاهرات دانشجویان دانشگاه مشهد، یک دانشجوی دختر کشته می‌شود.

در شهر اهواز ۳۰۰۰ و در رشت ۱۰۰۰نفر از دانشجویان در حمایت از تظاهرات تهران و تبریز دست به ‌راهپیمایی می‌زنند. همچنین دانشجویان د‌انشگاههای شیراز، ارومیه، اردبیل، سمنان، شاهرود، یاسوج، همدان، یزد، خرم‌آباد، بندرعباس، زنجان، گرگان، مراغه و اراک نیز دست به ‌راهپیمایی و تظاهرات زدند.

روزنامه کیهان: دانشجویان آشکارا می‌گویند مسأله ما کل ایران است‌!

دوشنبه ۲۱تیر ۷۸:

تظاهرات صدهزار تن در تهران با شعار ”توپ، تانک، بسیجی، دیگر اثر ندارد“ همچنان ادامه دارد‌.

رادیو و تلویزیون (به‌نقل از گزارشگر صحنه در ساعت ۴.۳۰بامداد) اعلام کرد که علاوه بر آتش‌زدن خودروها و ساختمانها «تظاهرکنندگان با توسل به ‌زور وارد دانشگاه تهران شده‌اند و اقدام به ‌تخریب و آتش‌زدن جایگاه نمازجمعه کردند» ‌.

تیتر بعضی از روزنامه‌ها ۱۸تیر۷۸

خامنه‌ای پس‌از چندروز سکوت، ‌طی سخنانی درباره‌ تظاهرات دانشجویان و قیام مردم تهران ‌گفت: «دشمن، امنیت ملی ما را هدف گرفته است، امنیت ملی از همه ‌چیز واجب‌تر است». ‌خامنه‌ای گفت: «مراقب دشمن باشید. مبادا غفلت کنید از دشمن. دشمنان اصلی ما طراحان این قضایا هستند».

ظهر دوشنبه دههاهزار دانشجو در ادامه جنبش اعتراضی‌خود در دانشگاه تهران تجمع می‌کنند. دانشجویان آزاده هنگام پخش سخنرانی خامنه‌ای که از بلندگوهای مسجد دانشگاه تهران پخش می‌شود، خامنه‌ای را هو‌ می‌کنند.

دانشجویان، ابطحی، رئیس‌دفتر خاتمی و اتومبیلش را سنگباران می‌کنند که موجب شکسته‌شدن شیشه اتومبیل وی و فراری‌شدن خود او می‌گردد.

استادان دانشگاه تهران در حمایت از دانشجویان اعلام اعتصاب می‌کنند.

نظام در هراس از گسترش تظاهرات و جهت آمادگی برای سرکوب، دو هلیکوپتر را بالای سردر دانشگاه به‌ پرواز درمی‌آورد.

روزنامه‌ نشاط اعلام کرد: محمد فرجی، دانشجوی دانشکده حقوق در ناآرامیهای روزهای گذشته به‌ شهادت رسیده است.

مردم تهران از حوالی ظهر در نقاط مختلف شهر از بهارستان و میدان توحید و ولی‌عصر تا خیابان انقلاب و دانشگاه وارد می‌شوند. مردم از سراسر شهر دسته‌دسته به‌سمت چهارراه ولی‌عصر دست به‌ راهپیمایی می‌زنند و در اعتراض به ‌سرکوب خونین دانشجویان به ‌تظاهرکنندگان می‌پیوندند.

از چهارراه امیرآباد تا اتوبان آل‌احمد، دانشجویان و مردم شعار می‌دهند: «ای مردم باغیرت حمایت حمایت»، «مرگ بر بسیجی»، «لحظه‌به‌لحظه گویم، زیر شکنجه گویم، یا مرگ یا آزادی»، «20سال سکوت تمام شده، مردم قیام شروع شده»

در اکثر نقاط تهران از‌جمله میدان توپخانه، لاله‌زار، ‌ناصرخسرو و چهارراه استانبول مردم دست به‌ اعتراض زده و ساختمانهای دولتی را مورد حمله قرار می‌دهند. 40هزارنفر در چهارراه ولی‌عصر جمع می‌شوند، تظاهرکنندگان یک ماشین راهنمایی رانندگی، بانک سپه و ایستگاه شرکت واحد را به ‌آتش کشیده و ساختمانهای دولتی را مورد حمله قرار می‌دهند.

مردم شعار می‌دهند:‌ «استقلال، آزادی»، «انصار جنایت می‌کند، رهبر حمایت می‌کند»، «توپ تانک بسیجی، دیگر اثر ندارد»

درگیریهای گسترده بین ماموران حکومت و مردم از ساعت 2بعدازظهر در میدان ولی‌عصر آغاز می‌شود.

حوالی ساعت 4بعدازظهر جمعیت تظاهرکننده دربرابر دانشگاه تهران به‌ هزار تن می‌رسد. دورتادور دانشگاه تهران نیز نیروی انتظامی مستقر است.

به‌ دستور شورای عالی امنیت ملی، عوامل  نیروی انتظامی وارد کار می‌شوند. تظاهرکنندگان از زمین و هوا مورد هجوم قرار میگیرند. دهها تن کشته و صدها تن مجروح می‌شوند. نیروی انتظامی در میدان ولی‌عصر تهران دهها نفر را دستگیر می‌کنند.

درمسیر حرکت جمعیت به‌سوی دانشگاه صنعتی شریف، حوالی کارخانه پپسی‌کولا نیز، عوامل نیروی انتظامی با گلوله و گاز اشک‌آور به ‌طرف مردم شلیک می‌کنند. در تقاطع خوش نیز یک‌بار دیگر تظاهرکنندگان مورد حمله نیروهای سپاه و نیروی انتظامی قرار می‌گیرند.

کلانتری هشت در چهارراه رودکی مورد حمله مردم قرار می‌گیرد.

۴تن از تظاهرکنندگان به ‌نامهای رضا حیدری، روزیتا حیدری، علی کریمی و محمد محمدی در خیابان انقلاب با شلیک گلوله توسط نیروی انتظامی کشته میشوند.

خیابان آزادی تهران به‌ هنگام شب نیز صحنه درگیریهای خونین میان عوامل سپاه، نیروی انتظامی و سایر نیروها در مقابل دانشجویان معترض است.

ساعت 6بعدازظهر‌ ماموران، مردمی را که از درب شرقی دانشگاه خارج می‌شوند، به ‌رگبار گلوله می‌بندند. 50 تا 60نفر از مردم و دانشجویان کشته میشوند. اجساد کشته شدگان را در مسجد دانشگاه جمع می‌کنند. صدای آمبولانسها قطع نمی‌شود. هلیکوپترهای نیروهای انتظامی و امنیتی بر بالای دانشگاه درپروازند.

دانشجویان شعار می‌دهند«بچه‌ها قیام شروع شد، 20سال سکوت تمام شد»، «وای به‌ روزی که مسلح شویم»

نیروی انتظامی در تبریز اجتماع دانشجویان را به‌ رگبار گلوله بستند و دانشجویی به ‌نام کاوه محمدی، دانشجوی رشته عمران به ‌ضرب گلوله کشته میشود و دهها نفر دیگر را زخمی می‌کنند. حال برخی مجروحان وخیم گزارش‌شده است. اوضاع دانشگاه تبریز بسیار متشنج است.

حکومت در نقاط مختلف شهر زره‌پوش و بعضاً در نقاطی مانند سه‌راه خانی‌آباد در نزدیکی خزانه واحدهای تانک مستقر می‌نماید.

سه‌شنبه ۲۲تیر ۷۸:

تظاهرات مردمی برضد حکومت در تهران از ساعت ۱۱صبح سه‌شنبه در چهارراه ولی‌عصر آغاز می‌شود.

مردم به ‌خودروهای گشت نیروی انتظامی که ابتدا تیراندازی هوایی و سپس تیراندازی زمینی می‌کردند،حمله کردند.

هزاران بسیجی و پاسدار که گفته میشد از قرارگاه ثارالله به ‌صحنه آمده بودند و زره‌پوشها در اطراف خیابان انقلاب و ولی‌عصر مستقر می‌شوند.

در مرکز شهر جمعیت کثیری به‌ جانب وزارت کشور در حرکت هستند. آتش‌سوزیهای میدان توپخانه و چهارراه استانبول از فاصله دور دیده می‌شود.

دامنه تظاهرات مردم تهران در مناطق جنوبی شهر بسیار وسعت گرفته است. همچنین در نارمک و میدان ۷تیر نیز میان تظاهرکنندگان و نیروهای حکومتی، درگیری روی داده‌ است.

در نازی‌آباد تهران نیز مردم خشمگین دست ‌به تظاهرات می‌زنند.

خبرگزاری رویتر از مجروح و مصدوم‌شدن تعداد زیادی از زنان خبر می‌دهد که درجریان قیام مردم تهران توسط نیروی انتظامی و انصار حزب‌الله به‌شدت زخمی‌شده‌اند.‌

سپاه‌پاسداران نیز برای مقابله با قیام مردم به‌خیابانها آمده اند.

شب مردم تهران کلانتری بهارستان را تصرف کردند.

بنابر یک بخشنامه محرمانه که ازسوی موسوی لاری وزیر کشور خاتمی خطاب به ‌نیروهای انتظامی در تهران صادر شد، کلیه تظاهرات در تهران باید سرکوب شود و نیروهای انتظامی نباید در این ‌رابطه ”به کسی رحم کنند“. به‌ نیروهای انتظامی اجازه داده شده که به‌ روی تظاهرکنندگان شلیک کنند.   

سید محمد خاتمی رئیس جمهور وقت در مصاحبه با تلویزیون به ‌صراحت تظاهرکنندگان را تهدید به ‌دستگیری و سرکوب می‌کند.‌

کروبی، گفت: «همه ‌ما در کشتی نشسته‌ایم و این حرکتها برای همه ‌ما نگران‌کننده ‌است».

تا ساعت سه و نیم بعدازظهر سه‌شنبه، درگیریها در چهارراه ولی‌عصر، میدان ولی‌عصر، خیابان فردوسی و خیابان جمهوری تهران ادامه می‌یابد.

مردم مغازه لاجوردی رئیس سابق زندان اوین که دو سال پیش کشته شده بود و همچنین یک مرکز اطلاعاتی در لاله‌زار را به‌آتش‌کشیدند.

بخش فارسي بي.بي.سي اعلام کرد: «مقامات گمان مي‌کنند سازمان‌مجاهدين خلق ايران در ايجاد ناآراميها نقش دارد».

روزنامه‌هایی مانند ابرار با تيترهاي درشت از «شناسايي و دستگيري مجاهدين و افراد شرور در تجمع ميدان ولي‌عصر و فاش‌شدن ”طرح براندازی“ ‌آنها خبر مي‌دهند

کارگران کارخانه پلاسکو در تهران با دانشجویان اعلام همبستگی می‌کنند.

حکومت برای مقابله با قیام مردم ایران، تمام سربازانی را که به‌ مرخصی رفته‌اند، به‌خدمت فرا می‌خواند.

چهارشنبه ۲۳تیر: 

 حکومت ایران، برای سرکوب جنبش دانشجویان و مردم تهران توسط عوامل خود، یک تظاهرات در حمایت از نظام به راه می‌اندازد. که برای جلب هرچه بیشتر افرادش، در رستورانهای اطراف میدان انقلاب و دانشگاه غذای مجانی می‌دهد. و انبوهی از عوامل خودش را با اتوبوس کارخانجات به خیابان انقلاب آورد و در آنجا مستقر کرد

روزنامه نیویورک ‌تایمز نیز نوشت: «دیکتاتوری مذهبی خفقان‌آور در ایران هرگز یک بافت مناسب برای یک جامعه پیچیده و جوان ۷۰میلیونی نبوده است». آنهایی که نیروهای امنیتی را کنترل می‌کنند، اگر فکر می‌کنند که با گاز اشک‌آور، گلوله و اوباش می‌توانند جلوی تغییر را بگیرند، به‌ همان درجه‌یی که شاه در دو دهه قبل عمل کرد، با تهدید یک اشتباه‌ محاسبه روبه‌رو هستند».

پنجشنبه ۲۴تیر:

نظام در وحشت از تداوم تظاهرات مردم، عملاً در سطح تهران حکومت نظامی برقرار کرده است. از روز پنجشنبه در اکثر نقاط شهر تهران، نیروهای نظامی مستقر کرد.

سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌یی درمورد ابعاد وسیع دستگیریهای خودسرانه احساس خطر نموده و از مقامات رژیم ایران می‌خواهد تا تمامی زندانیان سیاسی را آزاد کرده و اسامی سایر متهمان را نیز اعلام نماید.

دانشجویان دانشگاه کرمانشاه در دانشگاه رازی یک تجمع اعتراضی در حمایت از اعتراضات دانشجویان دانشگاه تهران برگزار می‌کنند.

مادرسعید زینالی دانشجوی مفعود شده ۱۸تیر۷۸سالهاست که چشم‌انتظار است

رفسنجانی درباره تظاهرات دانشجویان بخصوص شعارهای آنها علیه خامنه ای می‌گوید: «تلخ‌ترین موضوع این حوادث، اهانت به‌ عمود خیمه انقلاب و ولایت ‌فقیه بود»

به گزارش رادیو فردا رهبران قیام ۱۸ تیرماه ۷۸، هزاران دانشجو و مردم معترضی بودند که در خیابان های تهران و تبریز اساس حکومت ولایت فقیه را به چالش کشیدند. شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «قاتلین فروهر، زیرعبای رهبر» سر دادند و سقف مطالباتشان نه برکناری رییس پلیس و حضور خاتمی در کوی دانشگاه، بلکه تغییر نظام سیاسی دیکتاتوری دینی در ایران بود.

چنانچه مشخص است عامل اصلی اعلام فراخوان تجمع دانشجویان جانباخته شامگاه ۱۸ تیر و دو دانشجوی دیگر ذکر شده هیچ گونه وابستگی سیاسی و تشکیلاتی به دفتر تحکیم وحدت نداشته‌اند. این در حالی است که جناح‌های مختلف درون نظام از جمله اصلاح طلبان حکومتی همصدا با دستگاه‌های امنیتی، گروه‌های مستقل دانشجویی و گروه‌های سیاسی سابقه‌دار را عامل اصلی اعتراضات خیابانی قلمداد کرده و آنها را «آشوبگر» و «افراطی» قلمداد می‌کنند.

نظرات کسانی که مستقیم در سرکوب دانشجویان در ۱۸ تیر ۱۳۷۸ نقش به عهده داشتند

فیروز آبادی رئیس سابق ستادکل نیروهای مسلح گفت: مقابله نیروهای مسلح با شورش‌های خیابانی در جریان ۱۸ تیر سال ۷۸ با مجوز شورای عالی امنیت ملی و شخص رئیس شورای عالی امنیت ملی که خود آقای خاتمی بود، صورت گرفت. فیروزآبادی ادامه داد: آن زمان جلوی خود بنده آقای روحانی با آقای خاتمی تماس گرفتند و گفتند وضع اینگونه و جمع‌بندی این است و ایشان گفتند که دیگر هر تصمیمی که گرفتید انجام دهید، از این به بعد هم همینطور خواهد بود. وی افزود: خودشان تصویب کردند، خود شورای عالی امنیت ملی اجازه برخورد را داد و بعد دبیر شورای عالی امنیت ملی بیانیه داد و آن را محکوم کرد و تصور می‌شد که سپاه یا نیروهای مسلح مسئول آن بوده در صورتی که اینطور نبود، این تصمیم شورای عالی امنیت ملی و تائید رئیس جمهور بود.

جملاتی که در تاریخ ۱۸ تیر ثبت شد

قالیباف: مجوز حضور نظامی و تیراندازی برای ناجا در کوی دانشگاه در سال ٨٢ را من از شورای امنیت کشور با امضای آقای موسوی لاری و آقای معین گرفتم. (وزیر‌كشور و وزیر علوم دولت خاتمی)

پاسدار حسن فیروزآبادی: جریان ١٨ تیر سال ٧٨ با مجوز شورای عالی امنیت ملی و شخص رئیس شورای عالی امنیت ملی که خود آقای خاتمی بود، صورت گرفت

سید محمد خاتمی رئیس جمهور وقت در مصاحبه با تلویزیون به ‌صراحت تظاهرکنندگان را تهدید به ‌دستگیری و سرکوب می‌کند.‌

حسن روحانی،دبیر شورای امنیت ملی، ٢٣ تیر ماه ٧٨ از دستور قاطع برای سرکوب دانشجویان می گوید:«ادامه این وضع برای نظام ما کشور ما و ملت ما قابل تحمل نخواهد بود. دیروز نسبت به این عناصر دستور قاطع داده شد، دیروز غروب دستور قاطع صادر شد تا هر گونه حرکت این عناصر فرصت طلب، هر کجا که باشد با شدت و با قاطعیت برخورد شود و سرکوب شوند مردم ما شاهد خواهند بود که از امروز نیروی انتظامی، نیروی قهرمان بسیج حاضر در صحنه، با این عناصر فرصت طلب و آشوبگر- اگر جرأت ادامه حرکت مذبوحانه داشته باشند- چه خواهند کرد…  روحانی مطرح می کرد در آن زمان شورای عالی امنیت ملی اجازه ورود بسیج به مقابله با آشوب های خیابانی را نمی داد که ایشان با اجازه خود بسیج را وارد عرصه مقابله با فتنه گران کرد.

موسوی لاری وزیر‌كشور خاتمی: "خوشبختانه با قوت و قدرت نیروهای امنیتی و انتظامی، جریان آشوبگر حادثه كوی مهار شدند."

تبرئه عوامل سرکوب یکی پس از دیگری

نکته قابل توجه درباره عواملی که مستقیم در سرکوب دانشجویان دست داشتند در گزارش رسمی شورای عالی امنیت ملی چنین آمده:

محاکمه عاملان حمله به دانشجویاه و تبرئه آنها

بخشی از واقعه کوی دانشگاه از دل گزارش رسمی شورای عالی امنیت‌ملی: «زمستان سال ۷۸ دادگاه رسیدگی به حوادث کوی دنشگاه تهران برای خاطیان انتظامی تشکیل شد و در کمال تعجب و بهت افکار عمومی سردار نظری جانشین فرمانده نیروی انتظامی تهران بزرگ که در گزارش شورای امنیت ملی، عدم تدبیر و قصور او بارها مورد تاکید قرار گرفته بود از اتهامات وارده تبرئه شد. اما در برابر عزت ابراهیم‌نژاد، تنها مقتول حوادث کوی به روایت رسمی، تحت اتهام اقدام علیه امنیت ملی به دادگاه فراخوانده شد که به دلیل فوت وی، پرونده کیفری او مختومه اعلام شد».

تأملی بر واقعه ۱۸ تیر

با نگاهی گذرا به وقایع ۱۸ تیر ۷۸ ، چیزی که توجهات را به خود جلب میکند، واکنش عجولانه حکومت و دولت از عوامل سپاه تا لباس شخصیها و نگرانی و پریشانی آنان از تبدیل شدن قیام دانشجویان به قیامی عمومی بود. درحالیکه نمونه هایی اینچنین، در بسیاری از کشورهای جهان رخ میدهد و به همان اندازه ای که درخواست دانشجویان بوده، پاسخ گرفته یا نگرفته، در نهایت تمام میشود. اما در ایران و بعد از مدتها، اتفاقی بهانه میشود تا دانشجویان قیام کنند، و این حرکت مانند آبی بود درلانه مورچه‌ها! چرا که واکنشهایی نظیر آنچه که در بالا در مورد آن وقایع به آن پرداخته ایم، تعجب همگان را برانگیخت. از این واکنشها میتوانیم دریابیم که یک حکومت تا چه حد میتواند شکننده باشد، که تاب یک مخالفت را در این سطح ندارد و ناچار دست به خشونتی افسارگسیخته میزند، چرا که میداند اگر مهار اوضاع از دستش خارج شود، دیگر راه برگشتی نخواهد داشت.