کاربر:Safa/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
'''تحریم انتخابات،''' به خودداری از رای دادن به هر کدام از کاندیداهای یک انتخابات اطلاق می‌شود. تحریم انتخابات گاهی بصورت یکپارچه اعمال می‌شود، مانند: آخرین انتخابات ریاست جمهوری در نظام ولایت فقیه است که وی را وادار به عقب‌نشینی از سیاست خالص‌سازی کردند. گاهی بصورت آراء باطله و یا سفید ازطرف کسانی که به زور به انتخابات فراخوانده می‌شوند، مانند: زندانیان، کارمندان دولت، وام گیرندگان و... اعمال می‌شود. تحریم‌کنندگان با این عمل قصد دارند که مشروعیت انتخاب این افراد را نفی کرده و یک فرایند دموکراتیک را در تحقق انتخاب عادلانه خواستار هستند. در حکومت‌های استبدادی و اقتدار‌گرا انتخابات عادلانه و رقابتی نیست، یا کاندیدا از قبل تعیین شده و تصمیم به نصب او توسط حاکمان گرفته شده است و یا افرادی از دایره‌ی همان حکومت‌کنندگان اجازه‌ی رقابت دارند. در چنین شرایطی تحریم انتخابات به عنوان یک اهرم سیاسی برای نشان دادن عدم مشروعیت چنین روندی از طرف مردم و نیروهای سیاسی مطرح و اجرا می‌شود. زیرا حکومت‌کنندگان برای نمایش مشروعیت حاکمیت خود به شدت به این راه کار نیازمند هستند و حتی حاضر به ابداع شیوه‌هایی خاص برای گزینش افراد مورد نظر خود هستند. در جمهوری اسلامی در روند ارتقاء چنین اموری از روش مهندسی انتخابات استفاده می‌شود که معنی آن در عمل این است که مردم هر کسی را که گزینش بکنند اهمیتی ندارد چرا که نهایتا فرد مطلوب ولی‌ فقیه از صندوق خارج خواهد شد. اگر چه تحریم انتخابات عملا تاثیری در سرنوشت آرای ماخوذه ندارد اما به سبب محدودیت شرکت‌کنندگان بشدت مشروعیت هر انتخابی را زیر سوال می‌برد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ ایران تحریم یکپارچه این انتخابات توسط مردم مانع از انتخاب کاندید مورد نظر ولایت‌ فقیه شد. موضوعی که اهمیت حیاتی در جابجایی قدرت پس از مرگ خامنه‌ای دارد.    
| اندازه جعبه      =
| عنوان             =
| عنوان ۲          =
| نام              =ولادیمیر ایلیچ اولیانوف
| تصویر            =ولادیمیر ایلیچ اولیانوف (لنین).jpg
| اندازه تصویر      =
| عنوان تصویر      = ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین
| زادروز            = ۱۸۷۰ میلادی
| زادگاه            = سیمبرسک
| مکان ناپدیدشدن    =
| تاریخ ناپدیدشدن  =
| وضعیت            =
| تاریخ مرگ        = سال ۱۹۲۳ میلادی
| مکان مرگ          =کرملین
|عرض جغرافیایی محل دفن=
|طول جغرافیایی محل دفن=
|latd=|latm=|lats=|latNS=N
|longd=|longm=|longs=|longEW=E
| علت مرگ          =سکته
| پیداشدن جسد      =
| آرامگاه          =
| بناهای یادبود    =
| محل زندگی        = روسیه
| ملیت              =روس
| نام‌های دیگر      =لنین
| نژاد              =
| تابعیت            =اتحاد جماهیر شوروی، روسیه‌ی فعلی
| تحصیلات            = حقوق دانشگاه سن پترزبورگ
| دانشگاه          =
| پیشه              =
| سال‌های فعالیت    =۱۸۸۷ تا ۱۹۲۴
| کارفرما          =
| نهاد              =
| نماینده          =
| شناخته‌شده برای   = مردم دنیا
| نقش‌های برجسته    = رهبری پیروزمند انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در شوروی
| سبک              =
| تأثیرگذاران      =مارکس، انگلس، پلخانف، کائوتسکی، چرنیشفسکی
| تأثیرپذیرفتگان    =کلیه‌ی احزاب مارکسیست لنینست
| شهر خانگی        = سیمبرسک (اولیانوفسک)
| دستمزد            =
| دارایی خالص      =
| قد                =
| وزن              =
| تلویزیون          =
| لقب              =
| دوره              =
| پس از             =
| پیش از            =
| حزب              =حزب سوسیال دموکرات، جناح بلشویک حزب سوسیال دموکرات و پس از پیروزی انقلاب شوروی حزب کمونیست شوروی
| جنبش              =سوسیال دموکراسی
| مخالفان          =
| هیئت              =
| دین              =
| مذهب              =
| اتهام            =
| مجازات            =
| وضعیت گناهکاری   =
| منصب              =اولین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
| مکتب              =مارکسیسم لنینسم
| آثار              =چه باید کرد؟،
| همسر              =نادژدا کروپسکایا
| شریک زندگی        =
| فرزندان          =
| والدین            =
| خویشاوندان سرشناس =الکساندر اولیانوف
| جوایز            =
| امضا              =
| اندازه امضا      =
| signature_alt    =
| وبگاه            =
| imdb_id          =
| Soure_id          =
| پانویس            =
}}


'''ولایمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین،''' زاده‌ی ۲۲ آوریل سال ۱۸۷۰ در شهر کوچک سیمبرسک (اولیانوفسک)، لنین در خانواده‌ای مرفه و تحصیل‌کرده چشم به جهان گشود. ولادیمیر سومین فرزند از هشت فرزند خانواده اولیانوف بود یک برادر و یک خواهر بزرگ‌تر از خود داشت؛ آنا متولد ۱۸۶۹ و الکساندر متولد ۱۸۶۶. پس از آن‌ها سه فرزند دیگر به نام‌های اولگا متولد ۱۸۷۱، دیمیتری متولد ۱۸۷۴ و ماریا متولد ۱۸۷۸ زاده شدند. دو فرزند دیگر خانواده اولگا متولد ۱۸۶۸ و نیکلای متولد ۱۸۷۳در نوزادی درگذشتند.  
== تاریخچه تحریم ==
انتخابات، به انگلیسی (Election) را گزینش از میان بدیل‌های مختلف سیاسی می‌نامند که به مردم پیشنهاد می‌شوند و پرطرفدارترین اشخاص نزد افراد صاحب حق رای در جوامع برگزیده می‌شوند این کار طبق قوانین مدون هر کشور برای یک مورد خاص و منفرد مانند ریاست جمهوری و یا تعیین نمایندگان مردم برای یک دوره مشخص صورت می‌گیرد.


در سده نوزدهم روسیه با ساختار مسلط فئودالی نسبت به اروپا کشوری عقب مانده به شمار می‌رفت. هر پنج خواهر و برادر لنین انقلابی شدند، برادر بزرگ‌تر لنین الکساندر در سال ۱۸۸۷ به اتهام شرکت در توطئه‌ای برای ترور تزار الکساندر سوم دستگیر و در همان سال اعدام شد. اعدام برادر، بر لنین جوان تأثیر عمیقی باقی گذاشت.
سابقه‌ی انتخابات دردوران باستان به دولت‌شهرهای یونان و  روم باستان برمی‌گردد که شهروندان مرد و غیر برده و ثروتمند حق انتخاب نمایندگانی برای مجلس مقننه داشتند.  


از سال ۱۸۷۹ تا ۱۸۸۷ در موسسه‌ی بدنسازی سیمبرسک تحصیل کرد. پس از فارغ التحصیلی با مدال طلا، در سال ۱۸۸۷ به همراه خانواده اش برای شروع تحصیلات حقوق به شهر کازان رفت. در دانشگاه با دانشجویان مخالف حکومت آشنا شد و به مبارزه سیاسی روی آورد. به خاطر فعالیت سیاسی غیرقانونی و همکاری با دانشجویان چپ گرا، چند بار دستگیر و سرانجام از دانشگاه اخراج شد.  
در تاریخ معاصر، انتخابات در کشور انگلستان از قرن ۱۳ میلادی برگزار شد.


مطالعه ادبیات پیشرو روسیه و آثار نویسندگان بزرگی مانند: (بلینسکی، دوبرولیوبوف، هرزن، پیسارف، پوشکین، لرمونتوف، تورگنیف، گوگول، تولستوی، به ویژه چرنیشفسکی و نیز نویسندگان خارجی مانند: شکسپیر، هاکسلی، داروین) منجر به شکل گیری آراء انقلابی وی شد. لنین در سال ۱۸۹۳ به شهر سن پترزبورگ که در آن زمان مرکز افکار انقلابی بود. نقل مکان کرد، در این شهر خود را وقف مبارزه کرد، با متفکران و فعالان مترقی روسیه مانند گئورگی پلخانف آشنا شد و در مطبوعات چپ به تبلیغ ضرورت انقلاب کارگری در روسیه پرداخت.  
سلطنت مطلقه که پیش از این با همدستی اشراف زمیندار و روحانیون و نظامیان بدون کمترین دخالت طبقات اجتماعی اداره می‌شد پس از شکل‌گیری جوامع صنعتی در شهرها و رشد بورژوازی شهری و درخواست فزاینده آنها برای شرکت در تصمیمات کشوری بعنوان یک طبقه اجتماعی، دربار بریتانیا با انتقال بخشی از قدرت در زمینه مشورت در امور مالی و مالیاتی به نمایندگان مردم موافقت کرد.


لنین در اواخر سال ۱۸۹۵ بار دیگر دستگیر شد. یک سال را در زندان گذراند و بعد در دادگاه به سه سال تبعید در سیبری محکوم شد. در تبعیدگاه نخستین آثار نظری مستقل خود را نوشت که او را در میان هواداران جنبش کمونیستی به شهرت رساند. او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون می‌دانست.
همزمان نظامی انتخاباتی هم از صورت ساده خود کم کم به شکل امروز تکامل پیدا کرد که با اصول دموکراسی تعریف می‌شود.


لنین در دوران تبعید در سال ۱۸۹۸ با نادژدا کروپسکایا که از فعالان جنبش چپ بود، ازدواج کرد. آن دو، پس از پایان تبعید لنین در سال ۱۹۰۰ روسیه را ترک کردند و سالهای بعد را در اروپا، عمدتاً سوئیس و اتریش به سر بردند.
=== رفراندوم جمهوری اسلامی ===
اولین انتخابات در جمهوری اسلامی با نام رفراندوم جمهوری اسلامی از ساعت ۸ صبح روز ۱۰ فروردین ماه ۱۳۵۸ آغاز و تا شامگاه ۱۱ فروردین ۱۳۵۸ پس از دو روز به پایان رسید.  شمارش آرا حدود ساعت ۲ بامداد ۱۲ فروردین ماه به پایان رسید. این انتخابات که سنگ بنای شائبه‌ی غیر دموکراتیک بودن را جمهوری اسلامی گذاشت با یک سوال مردم را بین آری یا نه مخیر می‌کرد و معنای آن این بود که اگر کیفیت جمهوری اسلامی مورد سوال بود کسی پاسخی نمی‌داد و پاسخ منفی به رفراندوم هم به‌عنوان حمایت از سلطنت برداشت می‌شد.


لنین نقش موثری در تشکیل حزب سوسیال دموکرات روسیه داشت که بعدها این حزب به دو جناح بلشویک (اکثریت) و منشویک (اقلیت) تقسیم شد، لنین در راس بلشویک‌ها در سال ۱۹۱۷ انقلاب اکتبر را رهبری کرد و پس از انقلاب رهبر بلامنازع حزب کمونیست شوروی شد.
نتایج این همه‌پرسی به این صورت توسط وزارت کشور وقت بیان شد.


لنین پس از سه سكته مغزی در فاصله سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۳ سرانجام در ۲۳ ژانویه ۱۹۲۴ چشم از جهان فرو بست.
* واجدان شرایط شرکت در انتخابات ۲۰ میلیون و ۸۵۷ هزار و ۳۹۱ نفر بودند که این تعداد ۲۰ میلیون و ۳۰۹ هزار و ۵۹۵ نفر در انتخابات شرکت کردند که با توجه به تعداد شرکت‌کنندگان ۹۷ و ۳۴ صدم درصد است.
* با توجه به اینکه تعرفه‌های رأی گیری از دو قسمت "آری" و "نه" تشکیل شده‌بود هیچگونه رأی سفید و باطله‌ای از صندوق‌ها خارج نشد.
* تعداد ۲۰ میلیون و ۲۸۶ هزار و ۳۵۳ رأی "آری" از صندوق‌های رأی خارج شد که نشان از ۹۹ و ۲۴ صدم درصد رای به جمهوری اسلامی بود.
* تعداد ۱۵۳ هزار و ۷۵۵ رأی "نه" از صندوق‌های رأی خارج شد که نشان از ۷۶ صدم درصد رای به هر آنچه غیر از نظام جمهوری اسلامی بود.
* استان ایلام با ۱۶۱ هزار و ۹۴۲ رأی "آری" و تنها ۱۶ رأی "نه" با کسب ۹۹ و ۹۹ صدم درصد آرا برای نظام جمهوری اسلامی بالاترین و استان تهران با ۳ میلیون و ۴۶۲ هزار و ۴۴۹ رأی "آری" با کسب ۹۷ و ۹۴ صدم درصد آرا برای نظام جمهوری اسلامی پایین‌ترین رتبه را به خود اختصاص دادند.
* همه پرسی نظام جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور نیز برگزار شد که از مجموع ۱۳۰ هزار و ۵۱۳ رأی مأخوذه ۱۱۸ هزار و ۶۹ رأی "آری" و ۱۲ هزار و ۴۴۴ رأی "نه" ثبت شد.<ref>[https://www.imna.ir/news/483851/%DB%B1%DB%B2-%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%D9%86%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D8%AC-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D9%88-%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%A7%D9%86 خبرگزاری ایمنا]</ref>


== تاریخچه‌ی مبارزاتی لنین ==
=== انتخابات ریاست جمهوری ===
لنین سه ماه پس از پذیرش در دانشگاه کازان، به دلیل شرکت در یک تجمع اعتراضی علیه حکومت تزاری از دانشگاه اخراج شد. اخراج لنین از دانشگاه سرآغاز آشنایی او با گروه‌های مخفی ناراضی شد. او مانند بیشتر جوانان آن دوره جذب آراء مارکس شد، خاطره اعدام برادرش الكساندر در پی‌ریزی شالوده ذهنی او هیچ‌گاه محو نشد. 


در سپتامبر ۱۸۸۹، خانواده اولیانوف به شهر سامارا نقل مکان کرد و لنین آنجا به حلقه اطرافیان الکسی اسکلیارنکو که برای مباحث سوسیالیستی گرد می‌آمدند، پیوست. در آن جلسات، لنین به‌طور کامل جذب مارکسیسم شد و مانیفست حزب کمونیست ۱۸۴۸ از مارکس و فریدریش انگلس را به روسی ترجمه کرد. او آثار گئورگی پلخانوف، را مطالعه می‌کرد و با او دربارهٔ گذار روسیه از فئودالیسم به سرمایه‌داری و نیز برپایی سوسیالیسم توسط پرولتاریا (کارگران شهری)، و نه دهقانان، موافق بود. این دیدگاه مارکسیستی با نظر جنبش دهقانی‌سوسیالیستی نارودنیک که از برپایی سوسیالیسم توسط دهقانان (و بدین طریق اجتناب از ورود سرمایه‌داری به روسیه) طرفداری می‌کرد، در تضاد بود. دیدگاه نارودنیکی در دهه ۱۸۶۰ توسط حزب نارودنایا ولیا پشتیبانی می‌شد و نظریه غالب میان انقلابیون روس بود. لنین سوسیالیسم دهقانی را رد می‌کرد، اما متفکران این مکتب نظیر پیوتر تکاچف و سرگئی نچایف بر او اثر گذاشتند و نیز شخصاً با چند نارودنیک دوستی داشت.  
در انتخابات ریاست جمهوری سراسر مملکت به منزله یک حوزه انتخابیه تلقی میشود و تقسیمات خاصی وجود ندارد. زیرا کل کشور فقط یک نفر برای احراز مقام ریاست جمهوری انتخاب می‌گردد؛ بنابراین هر فرماندار در قلمرو یک شهرستان به کمک بخشداران تابع خود انتخابات را برگزار و نتایج حاصله از رأی گیری را به مرکز منعکس می‌کند تا با نتایج سایر شهرستان‌ها جمع شود و نتیجه نهایی انتخابات که عبارتست از جمع آرای بدست آمده از کل کشور، اعلام گردد. ضمنا در انتخابات ریاست جمهوری و همه پرسی علاوه بر اخذ رأی از هم وطنان ایرانی از ایرانیان مقیم خارج از کشور نیز با هماهنگی سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها و نمایندگی‌های سیاسی توسط وزارت امور خارجه اخذ رأی به عمل می‌آید و نتیجه نهایی انتخابات توسط وزارت امورخارجه به ستاد انتخابات کشور اعلام می‌شود.


در ماه مه ۱۸۹۰، ماریا، مادر لنین، مسئولین دانشگاه را متقاعد کرد به لنین اجازه دهند علی‌رغم عدم حضور در دانشگاه، در امتحانات دانشجویان خارجی دانشگاه سن پترزبورگ شرکت کند. لنین در این امتحانات با نمره‌ای عالی قبول و از او تجلیل شد. در همان اوان، خواهرش اولگا بر اثر حصبه درگذشت. لنین چند سال به عنوان دستیار حقوقی در دادگاهی منطقه‌ای و سپس برای یک وکیل محلی در سامارا کار کرد. در این دوران بیشتر وقت او به مطالعه مقالات و نوشته‌های بر جای مانده از انقلابیون روسیه می‌گذشت. و در گروه اسکلیارنکو فعال بود و تلاش می‌کرد بهترین راه را برای پیاده کردن ایده‌های مارکسیسم در روسیه بیابد. لنین با الهام از آثار پلخانوف، اطلاعات مرتبط با جامعه روسیه را جمع‌آوری می‌کرد و آن معلومات را در دفاع از برداشت مارکسیستی از توسعه جامعه و رد ادعاهای نارودنیک‌ها به کار می‌برد. او مقاله‌ای به نام دوستان خلق کیانند؟ و چگونه با سوسیال دموکراتها مبارزه می کنند نوشت که مجله لیبرال اندیشه روس حاضر به چاپ آن نشد. حدود ۲۰۰ نسخه از این رساله به‌طور غیرقانونی در سال ۱۸۹۴ چاپ شد.
==== گاه‌شمار انتخابات ریاست جمهوری ====


لنین در این سال‌ها کتاب كاتشیسم انقلابی، نچایف- آنارشیست روس كه به اتهام ترور تزار اعدام شد- را خواند و هم كاپیتال كارل ماركس را. سهم نچایف در شكل‌گیری تفكر انقلابی لنین بیشتر بود. او این تفكر را از نچایف وام گرفت كه قدرت دولت باید توسط گروهی از انقلابیون متعهد و حرفه‌ای در اختیار كارگران قرار گیرد و كلیه طبقات دیگر اجتماع منسوخ گردد.
* انتخابات ریاست جمهوری در جمهوری اسلامی تا سال ۱۴۰۳ در سیزده دوره برگزار شد و طبق آمار رسمی وزارت کشور این نتایج اعلام شد.<br />'''۱ - اولین دوره در ه بهمن ۱۳۵۸ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۲۰۹۹۳۶۴۳ نفر بود که ۱۴۱۵۲۸۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۷.۴۲ درصد برای ۱۲۴ داوطلب بود.  
* ابوالحسن بنی صدر با نزدیک به ۱۱ میلیون رای، ۷۶ درصد آرا، به ریاست جمهوری رسید. پس از او به ترتیب احمد مدنی با بیش از دو میلیون رای، ۱۶ درصد آرا، و حسن حبیبی با نزدیک به ۷۰۰ هزار رای، ۴ درصد آرا، دوم و سوم شدند.
'''۲ - دومین دوره در ۲ مرداد ۱۳۶۰ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۲۲۶۸۷۰۱۷ نفر بود که ۱۴۵۷۳۸۰۳ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۴.۲۴ درصد برای ۷۱ داوطلب بود.
* محمد‌علی رجایی با نزدیک به ۱۳ میلیون رای، ۹۱ درصد کل آرا، پیروز انتخابات اعلام شد. پس از او به ترتیب عباس شیبانی، اکبر پرورش و حبیب‌الله عسگر اولادی قرار گرفتند.
'''۳ - سومین دوره در ۱۰ مهر ۱۳۶۰ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۲۲۶۸۷۰۱۷ نفر بود که ۱۶۸۴۷۷۱۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۷۴.۲۶ درصد برای ۴۶ داوطلب بود.
* علی خامنه‌ای با نزدیک به ۱۶ میلیون رای ۹۷ درصد آرا را به خود اختصاص داد. این بالاترین میزان آرای بدست آمده در انتخابات ریاست جمهوری ایران تا به امروز است. پس از خامنه‌ای اکبر پرورش توانست ۳۳۸ هزار رای به دست آورد. رضا زواره‌ای و حسن غفوری‌فرد هم سوم و چهارم شدند.
'''۴ - چهارمین دوره در ه۲ مرداد ۱۳۶۴ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۲۵۹۹۳۸۰۲ نفر بود که ۱۴۲۳۸۵۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۴.۷۸ درصد برای ۵۰ داوطلب بود.
* علی خامنه‌ای با کمی بیش از ۱۲ میلیون رای، ۸۷ درصد آرا را به خود اختصاص داد و برنده انتخابات شد. محمود کاشانی با نزدیک به ۴۱۶ هزار رای دوم و حبیب‌الله عسگراولادی با ۲۹۷ هزار رای، سوم شد.
'''۵ - پنجمین دوره در ۶ مرداد ۱۳۶۸ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۳۰۱۳۹۵۹۸ نفر بود که ۱۶۴۵۲۶۷۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۴.۵۹ درصد برای ۷۹ داوطلب بود.
* رفسنجانی با نزدیک به ۱۵ و نیم میلیون رای یعنی کمی بیش از ۹۴ درصد آرا، برنده انتخابات شد.
'''۶ - ششمین دوره در ۲۱ خرداد ۱۳۷۲ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۳۳۱۵۶۰۵۵ نفر بود که ۱۶۷۹۶۷۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۴.۵۹ درصد برای ۱۲۸ داوطلب بود.
* اکبر هاشمی رفسنجانی با ۱۰ ونیم میلیون رای مجددا به مقام ریاست جمهوری برگزیده شد. پس از او احمد توکلی با نزدیک به ۴ میلیون رای دوم و رجبعلی طاهری و عبدالله جاسبی سوم و چهارم شدند.
'''۷ - هفتمین دوره در ۲ خرداد ۱۳۷۶ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۳۶۴۶۶۴۸۷ نفر بود که ۲۹۱۴۵۷۵۴ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۷۹.۹۳ درصد برای ۲۳۸ داوطلب بود.
* محمد خاتمی با کمی بیش از ۲۰ میلیون رای از مجموع کل ۲۹ میلیون رای پنجمین رئیس جمهور ایران شد. رقیبش علی اکبر ناطق نوری حدود ۷ میلیون رای آورد. رضا زواره‌ای با نزدیک به ۷۷۱ هزار رای در جای سوم قرارگرفت و محمد ری شهری با نزدیک به ۷۴۳ هزار رای چهارم شد.
'''۸ - هشتمین دوره در ۱۸ خرداد ۱۳۸۰ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۴۲۱۷۰۲۳۰ نفر بود که ۲۸۰۸۱۹۳۰ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۶.۵۹ درصد برای ۸۱۴ داوطلب بود.
* محمد خاتمی با کسب نزدیک به ۲۱ و نیم میلیون رای، یعنی ۷۷درصد از مجموع ۲۸ میلیون، دوباره به ریاست جمهوری برگزیده شد. احمد توکلی با چهار و نیم میلیون رای در جایگاه دوم قرار گرفت. شمخانی با هفتصد هزار رای در جایگاه بعدی قرار گرفت.
'''۹ - نهمین دوره، مرحله‌ی اول، در ۲۷ خرداد ۱۳۸۴ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۴۶۷۸۶۴۱۸ نفر بود که ۲۹۴۰۰۸۵۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۲.۸۴ درصد برای ۱۰۱۴ داوطلب بود.  
* هاشمی رفسنجانی با نزدیک به شش میلیون رای در جایگاه اول قرار گرفت. محمود احمدی نژاد ۵ میلیون و هفتصد هزار رای را ازآن خود کرد و پس از او به ترتیب مهدی کروبی، محمدباقر قالیباف، مصطفی معین، علی لاریجانی و محسن مهر‌علیزاده قرار گرفتند.
'''۱۰ - نهمین دوره، مرحله‌ی دوم، در ۳ تیر ۱۳۸۴ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۴۶۷۸۶۴۱۸ نفر بود که ۲۷۹۵۸۹۳۱ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۹.۷۶ درصد برای ۳ داوطلب بود.
* محمود احمدی‌نژاد با نزدیک به ۱۷ میلیون رای، حدود۶۲ درصد، از مجموع ۲۸ میلیون آرای اخذ شده، رقیب خود اکبر هاشمی رفسنجانی را شکست داد. رفسنجانی براساس آمار رسمی تنها توانست نزدیک به ۱۰ میلیون رای، حدود ۳۶ درصد آرا را به دست آورد.
'''۱۱ - دهمین دوره در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۴۶۱۹۹۹۹۷ نفر بود که ۳۹۳۷۱۲۱۴ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۸۴.۸۳ درصد برای ۴۷۶ داوطلب بود.
* محمود احمدی نژاد با ۲۴ و نیم میلیون رای، حدود ۶۳ درصد برنده انتخابات اعلام کرد. آرای میرحسین موسوی نزدیک ۱۳ میلیون رای و مهدی کروبی نزدیک به ۳۰۰ هزار اعلام شد.
'''۱۲ - یازدهمین دوره در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۵۰۴۸۳۱۹۲ نفر بود که ۳۶۷۰۴۱۵۶ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۷۲.۰۷ درصد برای ۶۸۶ داوطلب بود.
* حسن روحانی با بیش از ۵۰ درصد آرا، ۱۸ میلیون ۶۹۲ هزار رای، از مجموع نزدیک به ۳۷ میلیون رای اخذ شده، به دفتر ریاست جمهوری راه یافت. قالیباف و جلیلی هم با به ترتیب نزدیک به ۶ و ۴ میلیون رای در جایگاه‌های بعدی قرار گرفتند.
'''۱۳ - دوازدهمین دوره در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار شد.'''
* تعداد واجدین شرایط ۲۰۹۹۳۶۴۳ نفر بود که ۱۴۱۵۲۸۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۷.۴۲ درصد برای ۱۲۴ داوطلب بود.
* حسن روحانی با کسب نزدیک به ۲۳ و نیم میلیون رای از مجموع ۴۱ میلیون، در مقام ریاست جمهوری باقی ماند. ابراهیم رئیسی با نزدیک به ۱۶ میلیون رای یعنی ۳۸ درصد مجموع آرا دوم شد. مصطفی میرسلیم کمتر از ۵۰۰ هزار رای به دست آورد و سهم مصطفی هاشمی‌طبا چیزی بیشتر از ۲۱۴ هزار رای نبود.<ref>[https://www.bbc.com/persian/iran-features-57469402 سایت بی‌بی‌سی فارسی] </ref>
'''۱۴ - سیزدهمین دوره [[انتخابات ریاست‌جمهوری ایران ۱۴۰۰|انتخابات ریاست‌جمهوری ایران]] در روز ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ برگزار شد.'''


لنین در سال ۱۸۹۳ به شهر سن پترزبورگ که در آن زمان مرکز افکار انقلابی بود. نقل مکان کرد، در این شهر خود را وقف مبارزه کرد، با متفکران و فعالان مترقی روسیه مانند گئورگی پلخانف آشنا شد و در مطبوعات چپ به تبلیغ ضرورت انقلاب کارگری در روسیه پرداخت.
ابراهیم رئیسی با ۱۷ میلیون و ۹۲۶ هزار و ۳۴۵ رای به عنوان رئیس جمهور معرفی شد. تعداد واجدین شرایط پیش از آن ۵۹ میلیون و ۳۱۰ هزار و ۳۰۷ نفر اعلام شد.


لنین در آخر سال ۱۸۹۵ بار دیگر دستگیر شد. یک سال در زندان گذراند و سپس در دادگاه به سه سال تبعید در سیبری محکوم شد. در تبعیدگاه نخستین آثار نظری مستقل خود را نوشت که او را در میان هواداران جنبش کمونیستی به شهرت رساند. او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری خواند و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون دانست.
=== انتخاب مجلس خبرگان ===
در انتخابات مجلس خبرگان کشور به ۲۸ حوزه انتخابیه تقسیم شده و برای هر یک از این حوزه‌ها به تناسب جمعیت از ۱ تا ۱۶ نماینده اختصاص یافته است، این تعداد ثابت نیست وبه استناد ماده یک اصلاحی قانون انتخابات مجلس خبرگان به ازای هر یک میلیون نفر که به جمعیت هر حوزه انتخابیه اضافه شود یک نفر به نمایندگان آن حوزه افزوده خواهد شد، اما در این انتخابات نیز، مانند انتخابات ریاست جمهوری تقسیمات خاص و جداگانه‌ای وجود ندارد بلکه مرز هر حوزه انتخابیه دقیقاْ منطبق است به مرز یک استان و لذا ۲۸ استان کشور همان ۲۸ حوزه انتخابیه مجلس خبرگان را تشکیل می‌دهد.


لنین در دوران تبعید در سال ۱۸۹۸ با نادژدا کروپسکایا که از فعالان جنبش چپ بود، ازدواج کرد. آن دو، پس از پایان تبعید لنین در سال ۱۹۰۰ روسیه را ترک کردند و سالهای بعد را در اروپا، عمدتاً سوئیس و اتریش به سر بردند.


لنین در سال ۱۸۹۵، در خارج از کشور با گروه آزادی کار که توسط پلخانف، ورا زاسولیچ، لئو دیچ، و پاول اکسلرود تاسیس شده بود، ملاقات کرد که تأثیر ویژه‌ای بر او گذاشت و ورود او به مبارزه برای تشکیل اتحادیه مبارزه برای آزادی طبقه کارگر پترزبورگ را در همان سال تسریع کرد. بخاطر سازماندهی و فعالیت‌های این اتحادیه، وی دستگیر شد، یک سال و دو ماه را در زندان گذراند، و به مدت سه سال در تبعید در روستای شوشنسکوی در منطقه مینوسینسک در منطقه کراسنویارسک تبعید شد. در بازگشت از تبعید در فوریه ۱۹۰۰، لنین روزنامه ایسکرا را منتشر کرد که نقش بسیار زیادی در ایجاد حزب سوسیال دموکرات در سال ۱۹۰۳ داشت. حزب سوسیال دموکرات در دومین کنگره خود، بر سر یک تعریف روشن و رادیکال از شرایط عضویت در حزب اکثریت نمایندگان، در کنار لنین، ایستادند. از این رو انشعاب حزب سوسیال دموکرات روسیه به بلشویک و منشویک شکل گرفت. در ابتدا، لنین توسط پلخانف پشتیبانی می‌شد، اما پلخانف بعدها تحت تأثیر منشویک‌ها، بلشویک‌ها را ترک کرد. لنین در اولین انقلاب روسیه مشارکت فعال داشت. وی که با نام‌های مستعار مطالبش را منتشر می‌کرد، توهمات انقلابی و اصلاح طلبانه کادت‌ها، سوسیالیست‌های انقلابی و منشویک‌ها، و امیدهای آنها برای پیروزی مسالمت‌آمیز جنبش انقلابی را درهم شکست. او به اصطلاح دومای مشورتی را مورد انتقاد قرار داد و شعار تحریم آن را داد. وی با اشاره به لزوم آماده سازی یک قیام مسلحانه، فعالانه از نمایندگان سوسیال دمکرات دومای مشورتی حمایت کرد. وی به ضرورت استفاده از همه فرصت‌های قانونی در مواردی که امید به یک مبارزه انقلابی مستقیم غیرممکن بود اذعان داشت.
=== انتخاب مجلس شورا ===
[[پرونده:لنین در حال سخنرانی.jpg|جایگزین=لنین در سن پترزبورگ|بندانگشتی|لنین در حال سخنرانی]]
جنگ جهانی اول همه چیز را بهم ریخت. در آغاز جنگ، لنین توسط مقامات اتریش دستگیر شد، اما به لطف تلاش‌های سوسیال دموکرات‌های اتریش، آزاد شد و راهی سوئیس شد. در میان انفجار جنگ‌طلبی تحت پوش میهن‌پرستی که همه احزاب سیاسی را فرا گرفت، او عملاً تنها کسی بود که خواستار تبدیل جنگ امپریالیستی به یک جنگ داخلی بود.


== تاثیر لنین بر انقلابیون ==
در [[انتخابات مجلس شورای اسلامی (۱۳۹۹–۱۳۹۸)|انتخابات مجلس شورای اسلامی]] در حال حاضر ۲۰۷ حوزه انتخابیه وجود دارد که ۲۰۲ حوزه آن مربوط به اکثریت مردم مسلمان کشور و ۵ حوزه دیگر مخصوص هم وطنان اقلیت دینی شناخته شده در قانون اساسی می‌باشد که از این ۲۰۷ حوزه انتخابیه مجموعاْ ۲۹۰ نفر نماینده انتخاب و به مجلس راه می‌یابند.
توصیف شخصی لنین


وی جثه‌ای کوچک، چشمانی ریز و از نوع چشمان مغولی و ریش متمایل به رنگ سرخ و چهره‌ای گرفته و شوخ نما داشت. کارگران را دوست می‌داشت و نسبت به تزار قاتل برادرش نفرت داشت، ولی از طبقه بورژوا به مراتب بیشتر متنفر بود.
==== گاه‌شمار انتخابات مجلس شورا ====
'''۱ -  در تاریخ ۲۴ اسفند سال ۱۳۵۸ انتخابات اولین مجلس شورای اسلامی برگزار شد.'''


به عقیده مورخان غربی لنین از زمان مسیح و ژول سزار تا کنون متنفذترین و مؤثرترین مرد در تاریخ بشریت بوده و او را چکش انقلاب جهانی می‌خوانند . چکشی که بر زنگ انقلاب فرود آمد و این کار را بوسیله ایجاد جنگ بین فقیر و غنی، انجام داد و با طنین عظیم خود، انقلاب را آغاز کرده است .
۱۰ میلیون و پانصد‌هزار نفر در انتخابات شرکت کردند. انتخابات در سه دوره برگزار شد، که در دوره اول در حوزه تهران، ۱۸ نفر با کسب اکثریت مطلق وارد مجلس شدند، در دوره دوم در تاریخ ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۵۹، ۱۲ نفر دیگر از نمایندگان تهران برگزیده شدند و در دوره سوم که انتخابات میان دوره ای بود، به علت شهادت یا استعفای ۱۱ نفر از نمایندگان تهران، ۱۱ نفر دیگر در سال های ۶۰ و ۶۱ جایگزین آنان شدند. در میان ۴۱ نفر نماینده تهران در مجلس، ۴ زن و ۱۳ روحانی  راهی پارلمان شدند.


== شخصیت لنین ==
'''۲ -  در تاریخ ۲۶ فروردین سال ۱۳۶۳ دومین انتخابات مجلس شورا برگزار شد.'''


=== لنین سازمانده ===
در تاریخ ۲۶ فروردین سال ۱۳۶۳ اولین مرحله با حضور ۱۵ میلیون و ۹۹۵ هزار نفر در پای صندوق های رای برگزار شد و ۱۲۱ نماینده به مجلس راه یافتند. در مرحله دوم در تاریخ ۲۷ اردیبهشت، ۱۳۰ نماینده دیگر نیز پایشان به مجلس باز شد و سومین مرحله انتخابات میان دوره ای بود که در تعداد معدودی از حوزه ها همچون تهران برگزار شد.
لنین در قامت یک سازمانده بزرگ در تشکیل حزب سوسیال دموکرات روسیه و پس از آن حزب سوسیال دموکرات شاخه‌ی بلشویک‌ها و بعدها حزب کمونیست شوروی نقش اساسی داشت، همچنین وی در سازماندهی اتحادیه‌ی مبارزه برای آزادی طبقه کارگر پترزبورگ، انتشار روزنامه‌ی ایسکرا،


=== لنین استراتژیست ===
'''۳ - انتخابات سومین دوره مجلس شورای اسلامی، در ۱۹ فروردین ۱۳۶۷ و ۲۳ اردیبهشت ۱۳۶۷ برگزار گردید.'''


=== لنین فیلسوف ===
مشارکت در سراسر کشور ۵۹/۷۲ ٪ و در تهران ۴۳٪ بود. از مجموع ۲۷٬۹۸۶٬۷۳۶ نفر واجد شرایط رای ریزی مجموع ۱۶٬۷۱۴٬۲۸۱ رای معادل ۵۹/۷۲٪ به صندوق‌ها ریخته شد. در مرحله‌ی اول انتخابات ۱۸۰ نفر و در مرحله‌ی دوم ۸۲ نفر به مجلس راه یافتند. در انتخابات سراسری مرحله‌ی اول و دوم، انتخابات پانزده حوزه بنا به دلایلی توسط شورای نگهبان باطل گردید و نیز اعتبارنامه‌ی نماینده‌ی منتخب حوزه‌ی بروجرد نیز در مجلس رد شد و بدین ترتیب ۱۶ حوزه‌ی مجلس شورای اسلامی فاقد نماینده بودند. بنابراین انتخابات میان‌دوره‌ای هفتم آبان‌ماه در ۱۶ حوزه‌ی انتخابیه از بین ۱۱۱ داوطلب برگزار گردید. انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۴ آذر ۱۳۶۸ در شش حوزه‌ی انتخابیه‌ی تهران برای ۴ نماینده، و کرج، کاشان، کرمان، کردکوی و بندر ترکمن، کوهدشت و چگنی هر کدام یک نماینده از بین ۷۳ داوطلب برگزار شد. پنج نماینده که از تهران و کاشان می‌بایست به مجلس راه یابند، باید جایگزین نمایندگانی می‌شدند که پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دوره‌ی پنجم و تشکیل هیأت وزیران، از نمایندگان مجلس استعفا و به سمت‌های دیگر انتخاب شده بودند. کرج به خاطر استعفای نماینده از سمت نمایندگی، در کرمان به جای نماینده‌ی فوت شده، در کردکوی و کوهدشت نیز به واسطه عدم تأیید صحت انتخابات به وسیله شورای نگهبان به انتخابات میان‌دوره‌ای کشیده شد.
لنین بازداشت و به سیبری تبعید شد. دورانی كه تلاش‌های مادر لنین این امكان را برای او به وجود آورد كه در دهكده‌ای آرام و با مطالعه انبوه كتاب‌‌هایی كه از مادر تقاضا می‌كرد، اندیشه سیاسی خویش را شكل دهد.


لنین در این ناحیه بسیار سرد و نزدیک به آب و هوای قطبی ، کتاب فلسفه و طرز عمل تردیونیسم را که از آثار فابیانهای سوسیالیست انگلیس بود به زبان روسی ترجمه نمود و نام آن را به دموکراسی صنعتی تغییر داد..
'''۴ - چهارمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۷۱ برگزار شد.'''


او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری خواند و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون دانست.
از بین ۱۹۶ حوزه انتخابیه برای کسب ۲۷۰ کرسی نمایندگی مجلس، ۲۳۱۰ نفر نامزد شرکت در این انتخابات بودند که از بین ۳۱۱۰ نفر کاندید، تایید صلاحیت شده بودند از مجموع ۳۴٬۷۶۳٬۹۲۷ نفر واجد شرایط رای ریزی مجموع ۱۸٬۷۶۷٬۰۴۲ رای معادل ۵۷٫۸۱٪ به صندوق‌ها ریخته شد. جامعه روحانیت مبارز با به دست آوردن ۱۳۴ کرسی، اکثریت مجلس چهارم را به دست گرفت. در نهایت و پس از برگزاری دور دوم انتخابات، جامعه روحانیت مبارز و حامیان مستقلش، حدود سه چهارم کرسی‌های مجلس را به دست آورند. ۱۶۲ نفر از منتخبین مجلس چهارم، برای اولین بار به مجلس راه پیدا کرده بودند.. در مرحله اول انتخابات در شهر تهران فقط دو نفر توانستند اکثریت آراء را کسب کنند که این موضوع به دلیل کاهش میزان مشارکت مردم بود. در مرحله دوم انتخابات در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه ۲۸ نماینده دیگر شهر تهران راهی مجلس شدند.


=== لنین ایده‌پرداز ===
'''۵ - مرحله اول پنجمین دوره انتخابات مجلس در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۷۴ برگزار شد.'''
اندیشه لنین بر پایه برتری طبقه کارگر و حقانیت تاریخی آن استوار است. به نظر لنین طبقه کارگر حق دارد برای انجام رسالت تاریخی خود، به سلطه طبقات دیگر پایان دهد و سیادت مستقل خود را، که همان دیکتاتوری پرولتاریا است، مستقر سازد. افزار کارگران برای رسیدن به این هدف حزب طبقه کارگر است که به گفته لنین «آگاه‌ترین عناصر طبقه کارگر» در آن گرد آمده و متشکل شده‌اند.


== لنین ==
از میان ۵۳۶۵ کاندید شرکت در انتخابات، ۳۲۷۶ نفر توسط شورای نگهبان از ۱۹۶ حوزه انتخابیه برای کسب ۲۷۰ کرسی نمایندگی مجلس تایید صلاحیت شدند و از مجموع ۳۴٬۷۶۳٬۹۲۷ نفر واجد شرایط رای ریزی مجموع ۲۴٬۶۸۲٬۳۸۶ رای معادل ۷۱٪ به صندوق‌ها ریخته شد. مردم با مشارکت ۷۱ درصدی در انتخابات، بالاترین میزان مشارکت در انتخابات های مجلس شورای اسلامی را رقم زدند.


لنین در 1914 و در روزهای اوج گرفتن جنگ جهانی اول به تنهایی خویش در میان جامعه سوسیالیست‌ها پی برد. آنگاهی که سوسیالیست‌های روسی در ژنو گرد هم آمدند تا درباره زبانه گرفتن آتش جنگ و همراهی و عدم همراهی روسیه با متفقین در برابر توسعه‌طلبی‌های آلمان مقابله کنند. اینجا بود که تروتسکی، پلخانف و اکثریت اعضای حاضر صلح را بر جنگ ارجح دانسته و این لنین بود که صلح‌طلبان و مخالفان جنگ را که خواهان برقراری یک صلح سریع به منظور ممانعت از جنگ روسیه با آلمان بودند با این استدلال مواجه ساخت که «آنان آینده روشن انقلاب را تباه می‌کنند. مرگ بر شعار احساساتی و نیرنگ‌آمیز صلح و زنده‌باد شعار جنگ داخلی.»
'''دومین مرحله انتخابات در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۷۵ برگزار شد.'''


سال‌‌های جنگ جهانی، سال‌‌های انزوای لنین بود. در ژانویه 1917 نام لنین، یک نام فراموش شده بود و تنها انقلابیون حرفه‌ای او را می‌شناختند. از نظر سوسیالیست‌های دیگر لنین یک فرد با اندیشه‌‌های بزرگ و پیروان اندک بود. اما زمانی کوتاه لازم بود که این بار نه‌تنها در جامعه سوسیالیست‌‌ها که نام لنین آوازه‌ای جهانی یابد. قحطی و اعتصاب کارگران رژیم تزاری را آنچنان ضعیف کرد که آخرین تزار- نیکلای دوم- را چاره‌ای جز کناره‌گیری از قدرت باقی نماند. سلطنت ملغی شد و یک دولت موقت به جای آن نشست. کرنسکی به ریاست دولت موقت رسید. زمانی که خبر کناره‌گیری تزار را به لنین دادند او باور نکرد و زمانی که خبر را در صدر اخبار روزنامه‌های زوریخ دید تنها یک هم‌وغم داشت: بازگشت هر چه زودتر به روسیه.
طی آن ۲۱ نامزد از جامعه روحانیت و ۱۵ نامزد از کارگزاران که البته ۸ نفر بین آنها مشترک بود، توانستند به مجلس راه یابند. در نتیجه استعفای حجت الاسلام دری نجف آبادی و عبدالله نوری از نمایندگی به علت حضور در دولت اصلاحات، در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۷۶ انتخابات میان دوره ای دوم برگزار شد و علی عباس‌پور از جامعه روحانیت مبارز و فاطمه کروبی از کارگزاران جایگزین آنها شدند. مصطفی معین نیز که توانسته بود در انتخابات میان دوره ای اول رای لازم را به دست آورد، دو ماه پس از حضور در مجلس به علت قبول مسئولیت در دولت سیدمحمد خاتمی از نمایندگی استعفا داد. بدین ترتیب در مجموع جناح راست ۲۳ و کارگزاران ۱۷ نماینده به مجلس پنجم شورای اسلامی فرستادند. ۱۷ نماینده پیروز در لیست کارگزاران شامل ۹ نماینده مشترک با جامعه روحانیت مبارز و ۸ نامزد مشترک با لیست های دیگر چون خانه کارگر، جمعیت زنان انقلاب اسلامی و جمعیت دفاع از ارزش های اسلامی بود. ۱۱ نامزد اختصاصی کارگزاران همچون آشوری، الویری، خالقی، تقوی‌منش و تاجران با وجود آنکه مورد حمایت خانه کارگر و ائتلاف خط امام بودند نتوانستند به مجلس راه یابند.


استالین اما زودتر از لنین به پایتخت رسید چه آنکه او روزهای تبعید در سیبری را می‌گذراند و به محض ورود به عرصه، ماهیت دولت موقت را به رسمیت شناخت. اما لنین را اندیشه‌ای دیگر بود: «ما هیچ حمایتی از حکومت موقت نمی‌کنیم.» جمله‌ای بود که لنین به محض ورود به پتروگراد بر زبان آورد. در اوضاع آشفته آن روزهای پایتخت، مخالفت‌‌های لنین موجی از اعتراض همراه داشت. لنین در این وضعیت نابسامان نظریه‌ای تازه را تحت عنوان «تزهای آوریل» عرضه کرد.
'''۶ - انتخابات مجلس ششم در تاریخ ۲۹ بهمن سال ۱۳۷۸ برگزار شد.'''


نظریه‌ای مبتنی بر این امر که «باید یک جنگ داخلی تمام‌عیار شکل گیرد تا از میان آن طبقه کارگر زمام قدرت را به دست گیرد.» لنین با طرح این نظریه آنچنان به افکار آنارشیست‌ها نزدیک شد که یک سوسیالیست قدیمی درباره‌اش گفت: «مسند آنارشیست بزرگ، باکونین که سال‌‌ها بود هیچ جانشین شایسته‌ای نداشت، اینک به وسیله لنین اشغال شده است. عقیده لنین اینک نفی تمامی آیین سوسیال دموکراسی و تمامی تئوری‌‌های مارکسیستی است.»
اصلاح طلبان پیروز آن بودند. از جناح راست فقط غلامعلی حداد عادل توانست جز ۳۰ نفر منتخب شهر تهران باشد و هر ۲۹ نفر دیگر از جناح مقابل بودند. بیشترین کاندیداهای مورد حمایت از لیست های مطبوعات دوم خردادی (۲۹ نامزد)، جبهه مشارکت ( ۲۷ نامزد) مجمع روحانیون مبارز (۲۰ نامزد)، دفتر تحکیم وحدت، جامعه زنان انقلاب اسلامی و خانه کارگر بود. در مقابل، لیست های جامعه روحانیت مبارز، جمعیت ایثارگران، جامعه اسلامی دانشگاهیان، حزب تمدن اسلامی و چکاد آزاداندیشان به ترتیب کمترین نامزد پیروز در انتخابات را در برداشتند.


در این زمان بود که لنین از نظام شوراها به جای حکومت موقت دفاع کرد و پیشنهاد تغییر نام حزب سوسیال دموکراسی به حزب کمونیست را نیز مطرح کرد. بلشویک‌ها دست به کار تشکیل شورای پتروگراد در مقابل حکومت موقت شدند و این‌چنین شد که در اولین کنگره سراسری شوراها مناظره‌ای ماندگار میان کرنسکی و لنین در گرفت. در این کنگره لنین شورا را به عنوان همتای نوین کنوانسیون در انقلاب فرانسه به شمار آورد و خواستار آن شد که شورا بی‌‌درنگ و از طریق توسل به زور تمام قدرت را از چنگ حکومت موقت بیرون آورد.
'''۷ - انتخابات مجلس هفتم در تاریخ اول اسفندماه ۱۳۸۲ برگزار شد.'''


کرنسکی اما به شنوندگان سخن لنین هشدار داد که توصیه لنین به پایان آزادی‌های به دست آمده و تجزیه روسیه خواهد انجامید: «وقتی که شما با ارتجاع متحد شوید و قدرت را نابود کنید، آنگاه یک دیکتاتور واقعی خواهید شد. این وظیفه ماست، وظیفه دموکراسی روسیه تا بگوید که خطاهای تاریخی گذشته را تکرار نکنید.» به‌رغم هشدارهای کرنسکی اما لنین با حمایت بلشویک‌ها از هیچ تلاشی برای ساقط ساختن حکومت موقت فروگذار نمی‌کند.
بر اساس اعلام نهایی نتیجه هفتمین دوره انتخابات مجلس در تاریخ ۷ اسفندماه توسط وزارت کشور، ۲۵ نفر از نامزدهای شهر تهران توانستند آراء لازم برای حضور در مجلس را کسب کنند که عبارت بودند از: غلامعلی حداد عادل، احمد توکلی، امیررضا خادم، سیدمحمدمهدی طباطبایی شیرازی، احمد احمدی، حسین مظفر، سعید ابوطالب، نفیسه فیاض‌بخش، محمد خوش‌چهره جمالی، عماد افروغ، داود دانش‌جعفری، علیرضا زاکانی، لاله افتخاری، فضل‌الله موسوی، فاطمه آلیا، حسین شیخ‌الاسلام، حسین نجابت، الهام امین‌زاده، عباسعلی اختری، سیدعلی ریاض، فاطمه رهبر، الیاس نادران، حمیدرضا کاتوزیان، پرویز سروری و منوچهر متکی. این در حالی بود که ۱۹ روز بعد در ۲۶ اسفندماه شورای نگهبان اعلام کرد که پس از رسیدگی به شکایات و بازشماری۱۰۰ صندوق، ۲۹ نفر از نامزدهای شهر تهران در مرحله اول انتخابات به مجلس شورای اسلامی راه یافتند. تفاوت لیست ارائه شده توسط شورای نگهبان و لیست وزارت کشور، حضور علی عباسپور، مهدی کوچک‌زاده ،حجت الاسلام مصباحی مقدم و حسین فدایی در رتبه های ۱۲، ۲۶، ۲۸ و ۲۹ بود.


لنین با همراهی استالین، تروتسکی- که اکنون به او پیوسته بود- و دیگر حامیان خویش قیامی را علیه حکومت موقت سامان داد. قیامی که در شب 24 اکتبر به ثمر نشست و از دل آن شورای کمیسرهای خلق به رهبری ولادیمیر ایلیچ لنین به جای دولت موقت ظهور کرد. بسیاری از بلشویک‌های قدیمی، حتی پس از پیروزی همچنان مخالف کودتای اکتبر بودند، چهره‌هایی نظیر بوگدانوف، کراسین، ماکسیم گورکی و… که قبضه قدرت به وسیله بلشویک‌ها را یک «ماجراجویی نابخردانه» می‌دانستند و عاملان آن را دچار نوعی «جنون سیاسی» توصیف می‌کردند.
مرحله دوم انتخابات مجلس هفتم در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۳ برگزار شد؛ که در نتیجه رقابت زینب کدخدا و علیرضا محجوب فر، افراد ۳۰ ام و ۳۱ لیست منتخبین مرحله اول، هیچ کدام از شهر تهران به مجلس راه نیافتند. اما در نتیجه حضور منوچهر متکی در دولت محمود احمدی‌نژاد و انصراف او از نمایندگی مجلس و برگزاری انتخابات میان‌دوره ای در ۲۴ آذر ۱۳۸۵، سهیلا جلودار زاده و حسن غفوری فرد توانستند پا به مجلس هفتم بگذارند.


انقلاب اما پیروز شده بود و لنین در مصدر قدرت رویای تشکیل یک دولت سوسیالیستی را در سر می‌پروراند. برای این هدف، مصادره اموال شدت گرفت، مطبوعات مخالف توقیف شد و با مخالفان پرولتاریا برخورد شد. سه‌‌ماه بعد، در کنگره چهارم شوراها، در برابر فریادهای اعتراض سوسیالیست‌ها که می‌گفتند «روزنامه‌های ما تعطیل شده‌اند»، لنین پاسخ داد که: «البته که تعطیل شده‌اند، ولی متاسفانه نه تمام آنها! به‌زودی همه آنها تعطیل خواهند شد…»
'''۸ - انتخابات مجلس هشتم در دو مرحله ۲۴ اسفند ۱۳۸۶ و ۶ اردیبهشت ۱۳۸۷ برگزار شد.'''


«تشکیل فوری مجلس موسسان» یکی از شعارهای اصلی لنین بود و پس از تاخیرهای متعدد، تاریخ گشایش مجلس موسسان برای 18 ژانویه 1918 تعیین شد. مجلس موسسان اما تشکیل نشده منحل شد چرا که لنین را اعتقادی به این مجلس نبود همچنانکه پس از صدور فرمان انحلال مجلس تروتسکی را که اکنون هدایت دستگاه سیاست خارجی دولت جدید را برعهده داشت، به کناری کشید و در گوش او گفت: «اشتباه ما این بود که تشکیل مجلس موسسان را به تاخیر نینداختیم.
در هر دو مرحله به ترتیب ۱۹ و ۱۱ نفر از حوزه تهران با مشارکت ۳۰/۲۲ درصدی تهرانی‌ها در انتخابات به مجلس راه پیدا کردند.


انحلال مجلس موسسان به وسیله حکومت شوراها به معنای نابودی کامل و آشکار اندیشه دموکراسی توسط اندیشه دیکتاتوری است.» سال‌‌های بعد از انقلاب اکتبر، سال‌های تثبیت اندیشه حکومت‌داری لنین است. سال‌هایی که به قول تروتسکی «لنین از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا در کله ما فرو کند که ایجاد ارعاب و وحشت یک امر اجتناب‌ناپذیر است.» در این سال‌ها بود که سازمان اطلاعاتی «چکا» برای سرکوب و کشتارمخالفان تاسیس شد. به این ترتیب بر شوروی یک حزب حکومت می‌کرد، حزبی که عزم جزم کرده بود تا دیکتاتوری بر پرولتاریا را به بهترین شکل به ظهور برساند.
اسامی این ۱۹ نفر عبارت بود از: حداد عادل، آقاتهرانی، مطهری، توکلی، غفوری‌فرد، باهنر، نوباوه، مرندی، کاتوزیان، عباسپور، کوثری، اکرمی، مصباحی مقدم، فاطمه رهبر، آلیا، حسینیان، نجابت و بادامچیان. ۲۲ دو نفر دیگر از نامزدها به مرحله دوم انتخابات راه یافتند که اسامی آنها از این قرار بود: زارعی، نادران، افتخاری، کوچک‌زاده، زاکانی، فدایی، رسایی، سروری، سلطانخواه، انصاری، الهیان، صفایی، محجوب، جلودارزاده، دعایی، جهانگیری، حضرتی، راستگو، شهاب‌الدین صدر، خوش‌چهره، قمی و اشرفی‌اصفهانی. در نتیجه مرحله دوم انتخابات، نادران، افتخاری، کوچک‌زاده، زاکانی، زارعی، صفایی، سروری، الهیان، رسایی و فدایی از لیست جبهه متحد اصولگرایان و علیرضا محجوب از لیست اصلاح طلبان توانستند بقیه کرسی های نمایندگی مجلس هشتم در شهر تهران را کسب کنند.


اینچنین بود که لنین در روز اول ماه مه 1918 کنار دیوار کرملین، همان جایی که ناپلئون ایستاد و با لبخند سوختن مسکو را تماشا کرد، ایستاد و با لبخندی بر لب به تظاهرات روز جهانی کارگر در میدان سرخ چشم دوخت. اعتراض‌‌ها و مخالفت‌ها به شدت سرکوب می‌شد تا رژیم شورایی مطلوب لنین تحت فرماندهی حزب کمونیست هر چه بهتر بر امور مسلط شود. در 1919 بود که لنین بین‌الملل سوم را این بار در روسیه برگزار کرد و نام جدیدی بر آن نهاد: «کنگره بین‌الملل کمونیستی (کمینترن)». کمینترن با این هدف تاسیس شد که نقش تاریخی تحقق دیکتاتوری پرولتاریا را به انجام رساند.
در نتیجه انتخابات کشوری نیز ۱۴۷ نفر( ۷۰ درصد) اصول گرا، ۳۲ نفر اصلاح طلب و ۵ نفر از اقلیت های مذهبی در مرحله اول توانستند به مجلس راه یابند. در مرحله دوم انتخابات مجلس هشتم در کشور از بین ۱۶۴ داوطلب برای ۸۲ کرسی، ۱۸ اصلاح طلب، ۱۸ مستقل و ۴۶ اصولگرا به نمایندگی مجلس رسیدند. بدین ترتیب در مجموع، ۲۸۷ کرسی مجلس هشتم به ۴۷ اصلاح طلب(حدود ۱۶ درصد)، ۱۹۸ اصولگرا( حدود ۷۰ درصد) و ۴۲ نماینده مستقل( حدود ۱۴ درصد) اختصاص یافت.


آخرین سال‌‌های زندگی لنین اما با تجدیدنظر در مواضع اقتصادی او همراه بود. لنین با وجود مخالفت‌های چپ‌‌های تندرو برنامه جدید اقتصادی (نپ) را در 1921 عرضه کرد و با اینکه پیش‌تر فعالیت اقتصادی بخش خصوصی را یک امر نفرت‌انگیز به شمار آورده بود اما در نپ می‌پذیرفت که فعالیت اقتصادی خصوصی برای سلامت اقتصادی روسیه ضرورت دارد، با این همه اما لنین در سیاست‌های فرهنگی و سرکوب‌های سیاسی نیازی به تجدیدنظرطلبی احساس نمی‌کرد. لنین پس از سه سکته مغزی در فاصله سال‌های 1921 تا 1923 سرانجام در 23 ژانویه 1924 با زندگی وداع کرد اگرچه در مدت زمان پیش از مرگ وصیت‌نامه‌ای از خویش برای وارثان نظام سیاسی خویش برجای گذاشت.
'''۹ - نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۹۰ برگزار شد.'''


لنین در وصیت‌نامه خویش جانب تروتسکی را در مقابل استالین گرفت: «استالین بسیار خشن است و این نقص که برای ما کمونیست‌‌ها قابل پذیرش است در مقام دبیر کلی حزب قابل پذیرش نیست. لذا به رفقا پیشنهاد می‌کنم راهی را بیابند که استالین را از مقام خود برکنار کرده و فرد دیگری را که از تمام جهات برتری، از استالین متفاوت باشد به جای او بگمارند.» مرگ لنین اما پایان نظام برساخته او نبود که اقدامات لنین در زمان حیات آنگونه به تثبیت پایه‌ها و نظام انجامیده بود که با مرگ او جانشینان مسیر را ادامه دهند. لنین مرد اما لنینیسم زنده ماند تا زمانی بعدتر که حتی نزدیک‌ترین رفقایش نیز به نقد او بنشینند که او با ساده کردن بی‌رویه تئوری مارکسیستی سیاست ریشه‌کن کردن تدریجی تمامی آزادی‌های سیاسی را پیش گرفته بود. به این ترتیب مرگ لنین پایان لنینیسم نبود؛ آغازی دیگرگونه بر آن بود که در استالینیسم تداوم یافت و جلوه‌ای توتالیترتر پیدا کرد.
طی آن ۲۲۳ نماینده به مجلس راه پیدا کردند. از میان حدود ۴۸ میلیون نفر واجدین شرایط ۳۱ میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند و مشارکت ۶۴ درصدی را رقم زدند.
۱۳۵ نفر برای ۶۵ کرسی باقی مانده در مرحله دوم انتخابات مجلس نهم در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ رقابت کردند و در نتیجه آن ۲۸۶ کرسی مجلس به نمایندگان مختلف رسید. به علت ابطال آراء حوزه های دماوند و فیروزکوه، ایلام، تویسرکان و تنکابن ، ۴ نماینده این حوزه ها در انتخابات میان‌دوره ای که همزمان با انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد، به ۴ کرسی باقی مانده دست یافتند. از بین نمایندگان مجلس هشتم، ۱۰۱ نفر در سمت خود در مجلس نهم ابقا شدند و نزدیک دوسوم ترکیب مجلس تغییر کرد.


== آثار لنین ==
'''۱۰ - انتخابات مجلس دهم همزمان با پنجمین دوره انتخابات مجلس خبرگان برگزار شد.'''
۱۸۹۹     وظیفهٔ فوری ما        


۱۸۹۹     توسعهٔ سرمایه‌داری در روسیه          
نامزدهای دهمین دوره انتخابات مجلس برای به دست آوردن ۲۹۰ کرسی به هم به رقابت پرداختند که ۲۲۱ نفر توانستند در مرحله اول انتخابات به مجلس راه پیدا کنند و سرنوشت ۶۸ کرسی به مرحله دوم انتخابات موکول شد. از افراد راه یافته به مجلس در مرحله اول حدود ۸۶ کرسی به فهرست امید و ۶۷ کرسی به فهرست ائتلاف اصولگرایان تعلق داشتند. در شهر تهران در مرحله اول هر ۳۰ نامزد لیست امید به مجلس راه یافتند و هیچ یک از افراد لیست ائتلاف اصولگرایان نتوانست رای لازم برای حضور در مجلس را کسب کند.
مرحله دوم انتخابات در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۵ در ۵۵ حوزه انتخابیه در ۲۱ استان کشور برگزار شد که طی این رقابت از بین ۱۳۶ نامزد، تکلیف ۶۸ کرسی دیگر مشخص شد. از میان این ۶۸ نفر، ۴۰ نفر از لیست امید و ۱۷ نفر از نامزدهای موزد حمایت اصولگرایان بودند. در مجموع دو مرحله انتخابات مجلس دهم، ۲۸۹ نماینده وارد مجلس شدند که ۱۲۳ نفر از فهرست امید، ۸۰ نفر از ائتلاف اصولگرایان، ۲ نفر مشترک دو لیست و ۸۴ نفر نماینده مستقل بودند.
انتخابات میان دوره ای مجلس دهم همزمان با انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار شد.


۱۹۰۲    چه باید کرد؟
'''۱۱ - [[انتخابات مجلس شورای اسلامی (۱۳۹۹–۱۳۹۸)|انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی]] در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۹۸ برگزار شد.''' 


۱۹۰۴     یک گام به پیش، دو گام به پس
دور دوم این انتخابات در تاریخ ۲۹ فروردین برگزار خواهد شد. این انتخابات در شرایطی برگزار گشت که شورای نگهبان اغلب کاندیداهای جناح رقیب [[علی خامنه‌ای]] را رد صلاحیت کرده بود. علی خامنه‌ای در سخنانی با فراخوان به ایجاد یک دولت جوان حزب‌اللهی زمینه برای حذف نمایندگان جناح رقیب را فراهم کرد.


۱۹۰۵     دو تاکتیک سوسیال دموکراسی در انقلاب دموکراتیک
'''۱۲ - انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۲ در ۲۰۸ حوزه انتخابیه سراسر کشور برگزار شد.''' 


۱۹۰۹     ماتریالیسم و امپریوکریتیسیسم
در این انتخابات رای‌گیری ۲۱ حوزه به مرحله دوم کشیده شد. رئیس ستاد انتخابات کشور گفت مجموع واجدان شرایط اخذ رای در کل کشور، ۶۱ میلیون و ۱۷۲ هزار و ۲۹۸ تن هستند. 


۱۹۱۳     دفترهای فلسفی
مرحله دوم انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد. 


۱۹۱۴      حق ملت‌ها برای خودمختاری
== بزرگ‌ترین تحریم انتخابات در تاریخ جمهوری اسلامی ==
انتخابات دور چهاردهم ریاست جمهوری اسلامی در ایران چند ساعت پس از موعد متعارف (ساعت ۱۸) نیز تمدید شد و ادامه یافت.


۱۹۱۵     سوسیالیسم و جنگ
با تصمیم ستاد انتخابات کشور حوزه‌های اخذ رأی تا پاسی از نیمه شب باز ماندند. این اقدام تلاشی از سوی حکومت برای افزایش مشارکت مردم عنوان شده است، مشارکتی که در طول روز اندک و بی‌رمق و گزارش شده بود.


۱۹۱۷     امپریالیسم بالاترین مرحلهٔ سرمایه‌داری
سخنگوی ستاد انتخابات در گفت‌وگوی زنده با خبرنگاران اعلام کرد که قانون اجازه تمدید بیشتر از ساعت ۲۴ را نمی‌دهد.


۱۹۱۷     دولت و انقلاب
به گفته او مطابق قانون اساسی، رای گیری باید در روز جمعه انجام بگیرد لذا بعد از ساعت ۲۴ صف‌ها به داخل شعبه هدایت و درب‌ها نیز بسته می شوند.


۱۹۱۸      انقلاب پرولتری و کائوتسکی مرتد
این در حالی بود که در دوره‌ قبلی انتخابات ریاست جمهوری که حکومت هدف بیرون آوردن نام ابراهیم رئیسی از صندوق‌ها با آرایی هر چه بیشتر را دنبال می‌کرد انتخابات تا ساعت دو بعد از نیمه شب نیز تمدید شد. ظاهرا در این دور از انتخابات محاسبات دیگری راهنمای عمل حکومت بوده است.


۱۹۲۰     بیماری کودکی چپ‌روی درکمونیسم
آمارهایی که مشارکت کم‌رمق را نشان می‌دادند


== گاه‌شماری لنین ==
درحالی که مسئولان جمهوری اسلامی تلاش می‌کنند تا شمار بیشتری از مردم را به پای صندوق‌های رای بیاورند آمارهای غیررسمی منتشر شده در طول روز از کم بودن حضور مردم در پای صندوق‌های رای حکایت داشتند.
۱۸۷۰ (۱۰ آوریل)        تولد لنین در سیمبرسک


۱۸۸۱                      قتل الکساندر دوم
در همین زمینه سید محمد آقا میری، استاندار قم اعلام کرده است که تا کنون ۲۵ درصد مردم قم در انتخابات شرکت کرده‌اند. او گفت که مشارکت مردم قم در پای صندوق‌های رای در سطح کشوری رتبه سوم بوده است. در ساعات شام‌گاهی و شبانگاهی ۸ تیر برخی رسانه‌های جمهوری اسلامی مدعی شدند که رجوع به حوزه‌های اخذ رأی بر خلاف ساعات روز رو به افزایش است.


۱۸۸۳                      تاسیس گروه آزادی کار در ژنو به وسیله‌ی پلخانف
در خارج از کشور نیز حوزه‌های رأی‌گیری سوت و کور بودند و مخالفان حکومت نیز با شمار معدودی که برای رأی‌دادن به این حوزه‌ها رجوع می‌کردند وارد بحث‌ها و جدل می‌شدند.


۱۸۸۷                        اعدام الکساندر اولیانف برادر بزرگتر لنین
در تمامی طول روز انتخابات نیز اعلام موضع برخی از چهره‌های سیاسی و اجتماعی در مورد امتناع از رأی‌دادن یا دعوت به عدم مشارکت در انتخابات کماکان در جریان بود.


۱۸۹۳ - ۱۸۹۵            استقرار لنین در سن پترزبورگ و ملاقات با کروپسکایا
اینانتخابات برای ایران که با تنش‌های داخلی و بحران‌های ژئوپلیتیکی از جنگ غزه تا پرونده هسته‌ای مواجه است، در شرایط حساسی قرار دارد.


۱۸۹۵                      بازداشت لنین تا ۱۸۹۷
اگر هیچ یک از این کاندیداها اکثریت مطلق آرا را به دست نیاورند، انتخابات به دور دوم کشیده می‌شود، اتفاقی که تنها یک بار در سال ۲۰۰۵ یعنی از زمان تأسیس جمهوری اسلامی در ۴۵ سال پیش رخ داده است.


۱۸۹۷                      تبعید به سیبری و پیوستن کروپسکایا به وی
خامنه‌ای و مسئولان حکومتی همواره تلاش می‌کنند با دعوت از مردم، آمار مشارکت در انتخابات را بالا ببرند. این در حالی صورت می‌گیرد که تهران از تکرار سناریوی آنچه در انتخابات پارلمانی گذشته رخ داد، بیم دارد، جایی که نرخ مشارکت در آن بی‌سابقه بود.


۱۸۹۸                      بنیانگذاری حزب سوسیال - دموکرات روسیه در شهر مینسک
انتظار می‌رود اولین نتایج رای‌گیری روز شنبه و نتایج رسمی حداکثر تا یکشنبه منتشر شود.


۱۸۹۹ تا ۱۹۰۰            شورش‌های دانشجویی در روسیه
مقام ریاست جمهوری در ایران آنطور که در دیگر کشورهاست، بالاترین مقام دولتی نیست، و اختیار تام در همه زمینه‌ها ندارد.


۱۹۰۰                      ترک سیبری و اقامت در سویس با نام لنین
قدرت واقعی در دستان علی خامنه‌ای، رهبر ۸۵ ساله ایران است که نفوذ بسیار و تعیین کننده‌ای بر شورای نگهبان دارد، یکی از وظایف شورای نگهبان بررسی صلاحیت کاندیداها است که تنها شماری معدود و نزدیک به حکومت از این فیلتر امکان عبور می‌یابند.


۱۹۰۰                      انتشار اولین شماره روزنامه‌ی ایسکرا
منتقدان حکومت ایران می‌گویند که مشارکت کم و رو به کاهش در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که مشروعیت نظام از بین رفته است.


۱۹۰۰ تا ۱۹۰۲            تشکیل حزب
<nowiki>https://www.aftabkaran.com/2024/06/29/%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%AC%D9%85%D9%87/</nowiki>


۱۹۰۲                      نوشتن کتاب چه باید کرد؟
*
 
۱۹۰۳                      تشکیل دومین کنگره حزب سوسیال دموکرات روسیه و انشعاب آن به بولشویک‌ها و منشویک‌ها
 
۱۹۰۴                      آغاز جنگ روس و ژاپن
 
۱۹۰۴                      لنین کتاب یک گام به پیش، دو گام به پس را نوشت
 
۱۹۰۵                 
 
انقلاب در ۹ ژانویه با یکشنبه خونین آغاز شد
 
۱۲ تا ۲۷ آوریل سومین کنگره خزب در لندن
 
۲۵ اوت عهدنامه‌ی پرتسموث، پایان جنگ روس و ژاپن
 
۷ تا ۹ سپتامبر کنفرانس سازمانهای سوسیال دموکرات در ریگا، بازگشت لنین به روسیه
 
۱۷ اکتبر مانیفست امپراتور وعده اصلاحات و قانون اساسی می‌دهد
 
اکتبر، اعتصاب عمومی در روسیه
 
۶ تا ۱۷ دسامبر قیام مسکو
 
۱۲ تا ۱۷ دسامبر اولین کنفرانس حزب psdor در تامر فورس
 
۱۹۰۶                   
 
۱۰ تا ۲۵ آوریل چهارمین کنگره  psdor موسوم به کنگره‌ی اتحاد در استکهلم
 
۲۷ آوریل انتخابات دوما
 
۳ تا ۷ نوامبر دومین کنفرانس حزب psdor در تامر فورس
 
۹ نوامبر اصلاحات ارضی استولیپین
 
۱۹۰۷                 
 
۲۰ فوریه دومای دوم
 
آوریل و مه پنجمین کنگره  psdor در لندن
 
۳ تا ۵ اوت کنفرانس کوتلا
 
اول نوامبر انتخابات دومای سوم، لنین روسیه را ترک و در سویس مستقر شد
 
۵ تا ۱۲ نوامبر چهارمین کنفرانس حزب در هلسینگفورس
 
۱۹۰۸                      دسامبر پنجمین کنفرانس حزب در پاریس
 
۱۹۱۰                      ژانویه پلنوم کمیته‌ی مرکزی psdor، آخرین تلاش‌ها برای اتحاد بلشویک‌ها و منشویک‌ها
 
۱۹۱۱                      تشکیل مدرسه‌ی کادرهای حزب در لونٰژومو، حومه‌ی پاریس
 
۱۹۱۱                      اول سپتامبر قتل استولیپین
 
۱۹۱۲                 
 
ژانویه ششمین کنفرانس حزب در پراگ، بلشویک‌ها اعلام موجودیت می‌کنند
 
آوریل تیراندازی در لنا
 
۲۳ انتشار اولین شماره‌ی پراودا
 
تابستان لنین در کراکووی مستقر می‌شود
 
اوت کنفرانس وین به وسیله‌ی تروتسکی سازمان داده می‌شود، جدایی قطعی بین منشویک‌ها و بلشویک‌ها
 
نوامبر افتتاح دومای چهارم
 
۲۴ نوامبر کنگره‌ی بال، در سویس دومین انترناسیونال برای عدم پذیرش جنگ بعنوان یک امر ملی و میهن پرستانه
 
۱۹۱۴       
 
۲۸‌ ژوئن قتل آرشیدوک فرانسوا فردیناند ولیعهد اتریش در سارایوو
 
۲۰ تا ۲۴ ژوئیه دیدار پوانکاره رئیس جمهور فرانسه از روسیه
 
اجلاس انترناسیونال در بروکسل
 
اول اوت آلمان به روسیه اعلان جنگ می‌دهد
 
آخر ماه اوت شکست روسیه در کنار دریاچه‌های مازوری بازگشت لنین به سویس
 
۱۹۱۵                      ۵ تا ۸ سپتامبر کنفرانس زیمروالد، لنین کتاب امپریالیسم بالاترین مرحله‌ی سرمایه‌داری را می‌نویسد
 
۱۹۱۶                   
 
فوریه کنفرانس کینتال
 
مارس حمله‌ی روسیه در جبهه شمال برای کاستن فشار از روی ارتش فرانسه که در وردون در محاصره‌ی آلمان قرار گرفته بود
 
۱۷ دسامبر قتل راسپوتین
 
۱۹۱۷                   
 
۲۳ تا ۲۵ فوریه انقلاب در پتروگراد
 
۲۷ فوریه تصرف کاخ زمستانی شوراها در کاخ تورید مستقر می‌شوند
 
۲ مارس تشکیل حکومت موقت و استعفای نیکلای دوم
 
۹ مارس ایالات متحده حکومت موقت را به رسمیت می‌شناسد
 
۲۳ فوریه روز بین المللی زن . تظاهرات در سن پترزبورگ آغاز می‌شود.
 
۲۷ فوریه آخرین دولت تزاری به نخست وزیری شاهزاده گلیتسین استعفا می‌کند.
 
۲۸ فوریه تشکیل شورای پتروگراد
 
۲ مارس کناره‌گیری نیکلای دوم از سلطنت
 
۳ آوریل لنین وارد پتروگراد می‌شود
 
۴ آوریل انتشار تزهای آوریل توسط لنین
 
۲۴ تا ۲۹ آوریل تشکیل هفتمین کنفرانس بلشویک‌ها
 
۵ مه تشکیل دولت ائتلافی
 
ژوئن تهاجم ناموفق کرنسکی، اولین کنگره پان روس شوراها
 
۳-۵ ژوئیه تظاهرات مسلحانه‌ی کارگران، سربازان، و ملوانان کرونشتات. بازداشت بلشویک‌ها توسط دولت کرنسکی و مخفی شدن لنین
 
۲۳ ژوئیه تا ۳ اوت کنگره بلشویک‌ها با شعار وحدت و پیوستن تروتسکی به بلشویک‌ها
 
۲۶ اوت تلاش کورنیلوف برای کودتا فرومی‌پاشد.
 
سپتامبر بلشویک ها در شوراهای پتروگراد و مسکو حائز اکثریت می‌شوند.
 
۲۵ سپتامبر تروتسکی آزاد و به ریاست شورای پتروگراد انتخاب می‌شود.
 
۱۰ اکتبر کمیته مرکزی بلشویک‌ها تصمیم به قیام می‌گیرد.
 
۲۵-۲۶ اکتبر انقلاب پیروز می‌شود و بلشویک ها قدرت را به دست می‌گیرند.
 
۲۶ اکتبر لنین فرمان راجع به زمین و صلح را صادر می‌کند و دولت شوروی تشکیل می‌شود.
 
۱۲ تا ۲۷ نوامبر انتخابات مجلس مؤسسان
 
۲ دسامبر آتش بس آلمان و روسیه مذاکرات برست لیتوفسک
 
۷ دسامبر تشکیل چکا ( کمیسیون فوق‌العاده برای مبارزه با ضد انقلاب و خرابکاری ) .
 
۱۹۱۸                     
 
۵ ژانویه بلشویک‌ها مجلس مؤسسان را منحل می‌کنند.
 
ژانویه ارتش داوطلب ضد بلشویک تشکیل می‌شود.
 
۲۱ ژانویه سوونارکوم تمام طلب‌های حکومت تزاری را کان لم یکن اعلام می‌کند.
 
۳ مارس دولت شوروی با قدرت‌های محور در برست‌لیتوفسک پیمان صلح امضا می‌کند.
 
۶ تا ۸ مارس هفتمین کنگره بلشویک‌ها
 
مارس مداخله‌ی متفقین آغاز می‌شود.
 
مه سربازان چکسلواکی که با خط آهن سراسری سیبری مسافرت می‌کنند برضد دولت شوروی شورش می‌کنند و به این وسیله این امکان را برای سفیدها                                        فراهم می‌آورند که حرکت خود را در سیبری سازمان دهند.
 
مه آغاز جنگ داخلی
 
تابستان برقراری سیاستهای کمونیسم جنگی
 
۶ ژوئیه شورش سوسیالیست‌های انقلابی
 
۱۷ ژوئیه اعدام تزار و خانواده‌اش
 
۳۰ اوت ترور لنین توسط اف کاپلان و آغاز خشونت سرخ
 
نوامبر دریاسالار کلچاک رهبری نیروهای ضد بلشویک در سیبری را به عهده می‌گیرد. پایان جنگ در اروپا مداخله‌ی متفقین را دگرگون می‌سازد.
 
۱۹۱۹
 
پاریس آغاز کنفرانس صلح
 
۱۵ ژانویه قتل رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت
 
۲ تا ۷ مارس تأسیس بین الملل کمونیست در مسکو
 
بهار ارتشهای کلچاک، مسکو را تهدید می‌کنند.
 
اکتبر ارتش‌های دنیکین و کلچاک، ۲۰۰ میلی مسکو، را اشغال می‌کنند.
 
زمستان ارتش یودنیچ پتروگراد را تهدید می‌کند.
 
ارتش سرخ در تمام جبهه‌ها پیروز است.
 
۲ تا ۴ دسامبر هشتمین کنفرانس بلشویک‌ها
 
۱۹۲۰
 
شکست سفیدها در سیبری
 
۲۹ مارس نهمین کنگره حزب
 
۲۴ آوریل جنگ شوروی ـ لهستان
 
۲۱ ژوئیه دومین کنگره بین‌الملل کمونیست
 
اوت شکست ارتش سرخ در دروازه‌ی ورشو
 
سپتامبر کنگره ی مردمان کارگر شرق در باکو
 
۱۳ اکتبر صلح با لهستان
 
۲۵ اکتبر تا ۱۶ نوامبر شکست ژنرال ورانگل، رهبر آخرین ارتش سفید، وی کریمه را برای تبعید ترک می‌کند.
 
زمستان حکومت شوروی در سه جمهوری قفقاز برقرار می‌شود. مداخله‌ی متفقین پایان می‌یابد.
 
۱۹۲۱
 
ژانویه قیام دهقانان تامبوف
 
مارس قیام ملاحان کرونشتات
 
دهمین کنگره‌ی حزب قطعنامه‌ی ضد جناح‌ها را به تصویب می‌رساند، سیاست نپ به اجرا درمی‌آید.
 
۲۴ ژوئن تا ۱۳ ژوئیه سومین کنگره بین‌الملل کمونیست
 
اوت تصفیه‌ی حزب
 
۱۲ اکتبر تاسیس بانک دولتی
 
۱۹۲۱ـ۱۹۲۲ قحطی
 
۱۹۲۲
 
۶ فوریه نام چکا به گ پ او تغییر می‌یابد.
 
۲۶ فوریه مصادره‌ی اموال کلیسا مبارزات ضد مذهبی
 
۲ آوریل استالین دبیر کل کمیته مرکزی می‌شود.
 
۲۶ مه اولین سکته مغزی لنین او تا اکتبر کارها را رها می‌کند.
 
ژوئن محاکمه‌ی سوسیالیست‌های انقلابی
 
۴ نوامبر تا ۵ دسامبر چهارمین کنگره بین‌الملل کمونیست
 
۱۶ دسامبر دومین سکته مغزی لنین
 
۲۲ دسامبر نامه موسوم به وصیت نامه توسط لنین به کنگره
 
۳۰ دسامبر تأسیس اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
 
۳۰ و ۳۱ دسامبر لنین یادداشت‌های خود در باره مسئله ملی را دیکته می‌کند
 
۱۹۲۳
 
۴ ژانویه یادداشت لنین درباره دور کردن استالین از قدرت
 
ژانویه تا مارس لنین آخرین مطالب خود را دیکته می‌کند
 
۶ مارس قطع رابطه لنین با استالین
 
۱۷ تا ۲۵ آوریل دوازدهمین کنگره حزب بدون حضور لنین
 
۲۳ اکتبر چهل و شش رهبر از گروه حاکم انتقاد می‌کنند.
 
۱۹۲۴
 
سیزدهمین کنفرانس حزب محکوم کردن نظریات تروتسکی
 
۲۱ ژانویه درگذشت و. ا. لنین و جانشینی ریکوف در مقام رئیس دولت
 
۳۱ ژانویه قانون اساسی شوروی به تصویب می‌رسد.
 
مارس برقراری روبل ثابت


== منابع ==
== منابع ==
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۷

تحریم انتخابات، به خودداری از رای دادن به هر کدام از کاندیداهای یک انتخابات اطلاق می‌شود. تحریم انتخابات گاهی بصورت یکپارچه اعمال می‌شود، مانند: آخرین انتخابات ریاست جمهوری در نظام ولایت فقیه است که وی را وادار به عقب‌نشینی از سیاست خالص‌سازی کردند. گاهی بصورت آراء باطله و یا سفید ازطرف کسانی که به زور به انتخابات فراخوانده می‌شوند، مانند: زندانیان، کارمندان دولت، وام گیرندگان و... اعمال می‌شود. تحریم‌کنندگان با این عمل قصد دارند که مشروعیت انتخاب این افراد را نفی کرده و یک فرایند دموکراتیک را در تحقق انتخاب عادلانه خواستار هستند. در حکومت‌های استبدادی و اقتدار‌گرا انتخابات عادلانه و رقابتی نیست، یا کاندیدا از قبل تعیین شده و تصمیم به نصب او توسط حاکمان گرفته شده است و یا افرادی از دایره‌ی همان حکومت‌کنندگان اجازه‌ی رقابت دارند. در چنین شرایطی تحریم انتخابات به عنوان یک اهرم سیاسی برای نشان دادن عدم مشروعیت چنین روندی از طرف مردم و نیروهای سیاسی مطرح و اجرا می‌شود. زیرا حکومت‌کنندگان برای نمایش مشروعیت حاکمیت خود به شدت به این راه کار نیازمند هستند و حتی حاضر به ابداع شیوه‌هایی خاص برای گزینش افراد مورد نظر خود هستند. در جمهوری اسلامی در روند ارتقاء چنین اموری از روش مهندسی انتخابات استفاده می‌شود که معنی آن در عمل این است که مردم هر کسی را که گزینش بکنند اهمیتی ندارد چرا که نهایتا فرد مطلوب ولی‌ فقیه از صندوق خارج خواهد شد. اگر چه تحریم انتخابات عملا تاثیری در سرنوشت آرای ماخوذه ندارد اما به سبب محدودیت شرکت‌کنندگان بشدت مشروعیت هر انتخابی را زیر سوال می‌برد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ ایران تحریم یکپارچه این انتخابات توسط مردم مانع از انتخاب کاندید مورد نظر ولایت‌ فقیه شد. موضوعی که اهمیت حیاتی در جابجایی قدرت پس از مرگ خامنه‌ای دارد.

تاریخچه تحریم

انتخابات، به انگلیسی (Election) را گزینش از میان بدیل‌های مختلف سیاسی می‌نامند که به مردم پیشنهاد می‌شوند و پرطرفدارترین اشخاص نزد افراد صاحب حق رای در جوامع برگزیده می‌شوند این کار طبق قوانین مدون هر کشور برای یک مورد خاص و منفرد مانند ریاست جمهوری و یا تعیین نمایندگان مردم برای یک دوره مشخص صورت می‌گیرد.

سابقه‌ی انتخابات دردوران باستان به دولت‌شهرهای یونان و  روم باستان برمی‌گردد که شهروندان مرد و غیر برده و ثروتمند حق انتخاب نمایندگانی برای مجلس مقننه داشتند.

در تاریخ معاصر، انتخابات در کشور انگلستان از قرن ۱۳ میلادی برگزار شد.

سلطنت مطلقه که پیش از این با همدستی اشراف زمیندار و روحانیون و نظامیان بدون کمترین دخالت طبقات اجتماعی اداره می‌شد پس از شکل‌گیری جوامع صنعتی در شهرها و رشد بورژوازی شهری و درخواست فزاینده آنها برای شرکت در تصمیمات کشوری بعنوان یک طبقه اجتماعی، دربار بریتانیا با انتقال بخشی از قدرت در زمینه مشورت در امور مالی و مالیاتی به نمایندگان مردم موافقت کرد.

همزمان نظامی انتخاباتی هم از صورت ساده خود کم کم به شکل امروز تکامل پیدا کرد که با اصول دموکراسی تعریف می‌شود.

رفراندوم جمهوری اسلامی

اولین انتخابات در جمهوری اسلامی با نام رفراندوم جمهوری اسلامی از ساعت ۸ صبح روز ۱۰ فروردین ماه ۱۳۵۸ آغاز و تا شامگاه ۱۱ فروردین ۱۳۵۸ پس از دو روز به پایان رسید. شمارش آرا حدود ساعت ۲ بامداد ۱۲ فروردین ماه به پایان رسید. این انتخابات که سنگ بنای شائبه‌ی غیر دموکراتیک بودن را جمهوری اسلامی گذاشت با یک سوال مردم را بین آری یا نه مخیر می‌کرد و معنای آن این بود که اگر کیفیت جمهوری اسلامی مورد سوال بود کسی پاسخی نمی‌داد و پاسخ منفی به رفراندوم هم به‌عنوان حمایت از سلطنت برداشت می‌شد.

نتایج این همه‌پرسی به این صورت توسط وزارت کشور وقت بیان شد.

  • واجدان شرایط شرکت در انتخابات ۲۰ میلیون و ۸۵۷ هزار و ۳۹۱ نفر بودند که این تعداد ۲۰ میلیون و ۳۰۹ هزار و ۵۹۵ نفر در انتخابات شرکت کردند که با توجه به تعداد شرکت‌کنندگان ۹۷ و ۳۴ صدم درصد است.
  • با توجه به اینکه تعرفه‌های رأی گیری از دو قسمت "آری" و "نه" تشکیل شده‌بود هیچگونه رأی سفید و باطله‌ای از صندوق‌ها خارج نشد.
  • تعداد ۲۰ میلیون و ۲۸۶ هزار و ۳۵۳ رأی "آری" از صندوق‌های رأی خارج شد که نشان از ۹۹ و ۲۴ صدم درصد رای به جمهوری اسلامی بود.
  • تعداد ۱۵۳ هزار و ۷۵۵ رأی "نه" از صندوق‌های رأی خارج شد که نشان از ۷۶ صدم درصد رای به هر آنچه غیر از نظام جمهوری اسلامی بود.
  • استان ایلام با ۱۶۱ هزار و ۹۴۲ رأی "آری" و تنها ۱۶ رأی "نه" با کسب ۹۹ و ۹۹ صدم درصد آرا برای نظام جمهوری اسلامی بالاترین و استان تهران با ۳ میلیون و ۴۶۲ هزار و ۴۴۹ رأی "آری" با کسب ۹۷ و ۹۴ صدم درصد آرا برای نظام جمهوری اسلامی پایین‌ترین رتبه را به خود اختصاص دادند.
  • همه پرسی نظام جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور نیز برگزار شد که از مجموع ۱۳۰ هزار و ۵۱۳ رأی مأخوذه ۱۱۸ هزار و ۶۹ رأی "آری" و ۱۲ هزار و ۴۴۴ رأی "نه" ثبت شد.[۱]

انتخابات ریاست جمهوری

در انتخابات ریاست جمهوری سراسر مملکت به منزله یک حوزه انتخابیه تلقی میشود و تقسیمات خاصی وجود ندارد. زیرا کل کشور فقط یک نفر برای احراز مقام ریاست جمهوری انتخاب می‌گردد؛ بنابراین هر فرماندار در قلمرو یک شهرستان به کمک بخشداران تابع خود انتخابات را برگزار و نتایج حاصله از رأی گیری را به مرکز منعکس می‌کند تا با نتایج سایر شهرستان‌ها جمع شود و نتیجه نهایی انتخابات که عبارتست از جمع آرای بدست آمده از کل کشور، اعلام گردد. ضمنا در انتخابات ریاست جمهوری و همه پرسی علاوه بر اخذ رأی از هم وطنان ایرانی از ایرانیان مقیم خارج از کشور نیز با هماهنگی سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها و نمایندگی‌های سیاسی توسط وزارت امور خارجه اخذ رأی به عمل می‌آید و نتیجه نهایی انتخابات توسط وزارت امورخارجه به ستاد انتخابات کشور اعلام می‌شود.

گاه‌شمار انتخابات ریاست جمهوری

  • انتخابات ریاست جمهوری در جمهوری اسلامی تا سال ۱۴۰۳ در سیزده دوره برگزار شد و طبق آمار رسمی وزارت کشور این نتایج اعلام شد.
    ۱ - اولین دوره در ه بهمن ۱۳۵۸ برگزار شد.
  • تعداد واجدین شرایط ۲۰۹۹۳۶۴۳ نفر بود که ۱۴۱۵۲۸۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۷.۴۲ درصد برای ۱۲۴ داوطلب بود.
  • ابوالحسن بنی صدر با نزدیک به ۱۱ میلیون رای، ۷۶ درصد آرا، به ریاست جمهوری رسید. پس از او به ترتیب احمد مدنی با بیش از دو میلیون رای، ۱۶ درصد آرا، و حسن حبیبی با نزدیک به ۷۰۰ هزار رای، ۴ درصد آرا، دوم و سوم شدند.

۲ - دومین دوره در ۲ مرداد ۱۳۶۰ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۲۲۶۸۷۰۱۷ نفر بود که ۱۴۵۷۳۸۰۳ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۴.۲۴ درصد برای ۷۱ داوطلب بود.
  • محمد‌علی رجایی با نزدیک به ۱۳ میلیون رای، ۹۱ درصد کل آرا، پیروز انتخابات اعلام شد. پس از او به ترتیب عباس شیبانی، اکبر پرورش و حبیب‌الله عسگر اولادی قرار گرفتند.

۳ - سومین دوره در ۱۰ مهر ۱۳۶۰ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۲۲۶۸۷۰۱۷ نفر بود که ۱۶۸۴۷۷۱۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۷۴.۲۶ درصد برای ۴۶ داوطلب بود.
  • علی خامنه‌ای با نزدیک به ۱۶ میلیون رای ۹۷ درصد آرا را به خود اختصاص داد. این بالاترین میزان آرای بدست آمده در انتخابات ریاست جمهوری ایران تا به امروز است. پس از خامنه‌ای اکبر پرورش توانست ۳۳۸ هزار رای به دست آورد. رضا زواره‌ای و حسن غفوری‌فرد هم سوم و چهارم شدند.

۴ - چهارمین دوره در ه۲ مرداد ۱۳۶۴ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۲۵۹۹۳۸۰۲ نفر بود که ۱۴۲۳۸۵۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۴.۷۸ درصد برای ۵۰ داوطلب بود.
  • علی خامنه‌ای با کمی بیش از ۱۲ میلیون رای، ۸۷ درصد آرا را به خود اختصاص داد و برنده انتخابات شد. محمود کاشانی با نزدیک به ۴۱۶ هزار رای دوم و حبیب‌الله عسگراولادی با ۲۹۷ هزار رای، سوم شد.

۵ - پنجمین دوره در ۶ مرداد ۱۳۶۸ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۳۰۱۳۹۵۹۸ نفر بود که ۱۶۴۵۲۶۷۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۴.۵۹ درصد برای ۷۹ داوطلب بود.
  • رفسنجانی با نزدیک به ۱۵ و نیم میلیون رای یعنی کمی بیش از ۹۴ درصد آرا، برنده انتخابات شد.

۶ - ششمین دوره در ۲۱ خرداد ۱۳۷۲ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۳۳۱۵۶۰۵۵ نفر بود که ۱۶۷۹۶۷۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۴.۵۹ درصد برای ۱۲۸ داوطلب بود.
  • اکبر هاشمی رفسنجانی با ۱۰ ونیم میلیون رای مجددا به مقام ریاست جمهوری برگزیده شد. پس از او احمد توکلی با نزدیک به ۴ میلیون رای دوم و رجبعلی طاهری و عبدالله جاسبی سوم و چهارم شدند.

۷ - هفتمین دوره در ۲ خرداد ۱۳۷۶ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۳۶۴۶۶۴۸۷ نفر بود که ۲۹۱۴۵۷۵۴ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۷۹.۹۳ درصد برای ۲۳۸ داوطلب بود.
  • محمد خاتمی با کمی بیش از ۲۰ میلیون رای از مجموع کل ۲۹ میلیون رای پنجمین رئیس جمهور ایران شد. رقیبش علی اکبر ناطق نوری حدود ۷ میلیون رای آورد. رضا زواره‌ای با نزدیک به ۷۷۱ هزار رای در جای سوم قرارگرفت و محمد ری شهری با نزدیک به ۷۴۳ هزار رای چهارم شد.

۸ - هشتمین دوره در ۱۸ خرداد ۱۳۸۰ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۴۲۱۷۰۲۳۰ نفر بود که ۲۸۰۸۱۹۳۰ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۶.۵۹ درصد برای ۸۱۴ داوطلب بود.
  • محمد خاتمی با کسب نزدیک به ۲۱ و نیم میلیون رای، یعنی ۷۷درصد از مجموع ۲۸ میلیون، دوباره به ریاست جمهوری برگزیده شد. احمد توکلی با چهار و نیم میلیون رای در جایگاه دوم قرار گرفت. شمخانی با هفتصد هزار رای در جایگاه بعدی قرار گرفت.

۹ - نهمین دوره، مرحله‌ی اول، در ۲۷ خرداد ۱۳۸۴ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۴۶۷۸۶۴۱۸ نفر بود که ۲۹۴۰۰۸۵۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۲.۸۴ درصد برای ۱۰۱۴ داوطلب بود.
  • هاشمی رفسنجانی با نزدیک به شش میلیون رای در جایگاه اول قرار گرفت. محمود احمدی نژاد ۵ میلیون و هفتصد هزار رای را ازآن خود کرد و پس از او به ترتیب مهدی کروبی، محمدباقر قالیباف، مصطفی معین، علی لاریجانی و محسن مهر‌علیزاده قرار گرفتند.

۱۰ - نهمین دوره، مرحله‌ی دوم، در ۳ تیر ۱۳۸۴ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۴۶۷۸۶۴۱۸ نفر بود که ۲۷۹۵۸۹۳۱ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۵۹.۷۶ درصد برای ۳ داوطلب بود.
  • محمود احمدی‌نژاد با نزدیک به ۱۷ میلیون رای، حدود۶۲ درصد، از مجموع ۲۸ میلیون آرای اخذ شده، رقیب خود اکبر هاشمی رفسنجانی را شکست داد. رفسنجانی براساس آمار رسمی تنها توانست نزدیک به ۱۰ میلیون رای، حدود ۳۶ درصد آرا را به دست آورد.

۱۱ - دهمین دوره در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۴۶۱۹۹۹۹۷ نفر بود که ۳۹۳۷۱۲۱۴ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۸۴.۸۳ درصد برای ۴۷۶ داوطلب بود.
  • محمود احمدی نژاد با ۲۴ و نیم میلیون رای، حدود ۶۳ درصد برنده انتخابات اعلام کرد. آرای میرحسین موسوی نزدیک ۱۳ میلیون رای و مهدی کروبی نزدیک به ۳۰۰ هزار اعلام شد.

۱۲ - یازدهمین دوره در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۵۰۴۸۳۱۹۲ نفر بود که ۳۶۷۰۴۱۵۶ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۷۲.۰۷ درصد برای ۶۸۶ داوطلب بود.
  • حسن روحانی با بیش از ۵۰ درصد آرا، ۱۸ میلیون ۶۹۲ هزار رای، از مجموع نزدیک به ۳۷ میلیون رای اخذ شده، به دفتر ریاست جمهوری راه یافت. قالیباف و جلیلی هم با به ترتیب نزدیک به ۶ و ۴ میلیون رای در جایگاه‌های بعدی قرار گرفتند.

۱۳ - دوازدهمین دوره در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار شد.

  • تعداد واجدین شرایط ۲۰۹۹۳۶۴۳ نفر بود که ۱۴۱۵۲۸۸۷ نفر طبق آمار رسمی شرکت کردند که این تعداد ۶۷.۴۲ درصد برای ۱۲۴ داوطلب بود.
  • حسن روحانی با کسب نزدیک به ۲۳ و نیم میلیون رای از مجموع ۴۱ میلیون، در مقام ریاست جمهوری باقی ماند. ابراهیم رئیسی با نزدیک به ۱۶ میلیون رای یعنی ۳۸ درصد مجموع آرا دوم شد. مصطفی میرسلیم کمتر از ۵۰۰ هزار رای به دست آورد و سهم مصطفی هاشمی‌طبا چیزی بیشتر از ۲۱۴ هزار رای نبود.[۲]

۱۴ - سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در روز ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ برگزار شد.

ابراهیم رئیسی با ۱۷ میلیون و ۹۲۶ هزار و ۳۴۵ رای به عنوان رئیس جمهور معرفی شد. تعداد واجدین شرایط پیش از آن ۵۹ میلیون و ۳۱۰ هزار و ۳۰۷ نفر اعلام شد.

انتخاب مجلس خبرگان

در انتخابات مجلس خبرگان کشور به ۲۸ حوزه انتخابیه تقسیم شده و برای هر یک از این حوزه‌ها به تناسب جمعیت از ۱ تا ۱۶ نماینده اختصاص یافته است، این تعداد ثابت نیست وبه استناد ماده یک اصلاحی قانون انتخابات مجلس خبرگان به ازای هر یک میلیون نفر که به جمعیت هر حوزه انتخابیه اضافه شود یک نفر به نمایندگان آن حوزه افزوده خواهد شد، اما در این انتخابات نیز، مانند انتخابات ریاست جمهوری تقسیمات خاص و جداگانه‌ای وجود ندارد بلکه مرز هر حوزه انتخابیه دقیقاْ منطبق است به مرز یک استان و لذا ۲۸ استان کشور همان ۲۸ حوزه انتخابیه مجلس خبرگان را تشکیل می‌دهد.


انتخاب مجلس شورا

در انتخابات مجلس شورای اسلامی در حال حاضر ۲۰۷ حوزه انتخابیه وجود دارد که ۲۰۲ حوزه آن مربوط به اکثریت مردم مسلمان کشور و ۵ حوزه دیگر مخصوص هم وطنان اقلیت دینی شناخته شده در قانون اساسی می‌باشد که از این ۲۰۷ حوزه انتخابیه مجموعاْ ۲۹۰ نفر نماینده انتخاب و به مجلس راه می‌یابند.

گاه‌شمار انتخابات مجلس شورا

۱ - در تاریخ ۲۴ اسفند سال ۱۳۵۸ انتخابات اولین مجلس شورای اسلامی برگزار شد.

۱۰ میلیون و پانصد‌هزار نفر در انتخابات شرکت کردند. انتخابات در سه دوره برگزار شد، که در دوره اول در حوزه تهران، ۱۸ نفر با کسب اکثریت مطلق وارد مجلس شدند، در دوره دوم در تاریخ ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۵۹، ۱۲ نفر دیگر از نمایندگان تهران برگزیده شدند و در دوره سوم که انتخابات میان دوره ای بود، به علت شهادت یا استعفای ۱۱ نفر از نمایندگان تهران، ۱۱ نفر دیگر در سال های ۶۰ و ۶۱ جایگزین آنان شدند. در میان ۴۱ نفر نماینده تهران در مجلس، ۴ زن و ۱۳ روحانی  راهی پارلمان شدند.

۲ - در تاریخ ۲۶ فروردین سال ۱۳۶۳ دومین انتخابات مجلس شورا برگزار شد.

در تاریخ ۲۶ فروردین سال ۱۳۶۳ اولین مرحله با حضور ۱۵ میلیون و ۹۹۵ هزار نفر در پای صندوق های رای برگزار شد و ۱۲۱ نماینده به مجلس راه یافتند. در مرحله دوم در تاریخ ۲۷ اردیبهشت، ۱۳۰ نماینده دیگر نیز پایشان به مجلس باز شد و سومین مرحله انتخابات میان دوره ای بود که در تعداد معدودی از حوزه ها همچون تهران برگزار شد.

۳ - انتخابات سومین دوره مجلس شورای اسلامی، در ۱۹ فروردین ۱۳۶۷ و ۲۳ اردیبهشت ۱۳۶۷ برگزار گردید.

مشارکت در سراسر کشور ۵۹/۷۲ ٪ و در تهران ۴۳٪ بود. از مجموع ۲۷٬۹۸۶٬۷۳۶ نفر واجد شرایط رای ریزی مجموع ۱۶٬۷۱۴٬۲۸۱ رای معادل ۵۹/۷۲٪ به صندوق‌ها ریخته شد. در مرحله‌ی اول انتخابات ۱۸۰ نفر و در مرحله‌ی دوم ۸۲ نفر به مجلس راه یافتند. در انتخابات سراسری مرحله‌ی اول و دوم، انتخابات پانزده حوزه بنا به دلایلی توسط شورای نگهبان باطل گردید و نیز اعتبارنامه‌ی نماینده‌ی منتخب حوزه‌ی بروجرد نیز در مجلس رد شد و بدین ترتیب ۱۶ حوزه‌ی مجلس شورای اسلامی فاقد نماینده بودند. بنابراین انتخابات میان‌دوره‌ای هفتم آبان‌ماه در ۱۶ حوزه‌ی انتخابیه از بین ۱۱۱ داوطلب برگزار گردید. انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۴ آذر ۱۳۶۸ در شش حوزه‌ی انتخابیه‌ی تهران برای ۴ نماینده، و کرج، کاشان، کرمان، کردکوی و بندر ترکمن، کوهدشت و چگنی هر کدام یک نماینده از بین ۷۳ داوطلب برگزار شد. پنج نماینده که از تهران و کاشان می‌بایست به مجلس راه یابند، باید جایگزین نمایندگانی می‌شدند که پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دوره‌ی پنجم و تشکیل هیأت وزیران، از نمایندگان مجلس استعفا و به سمت‌های دیگر انتخاب شده بودند. کرج به خاطر استعفای نماینده از سمت نمایندگی، در کرمان به جای نماینده‌ی فوت شده، در کردکوی و کوهدشت نیز به واسطه عدم تأیید صحت انتخابات به وسیله شورای نگهبان به انتخابات میان‌دوره‌ای کشیده شد.

۴ - چهارمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۷۱ برگزار شد.

از بین ۱۹۶ حوزه انتخابیه برای کسب ۲۷۰ کرسی نمایندگی مجلس، ۲۳۱۰ نفر نامزد شرکت در این انتخابات بودند که از بین ۳۱۱۰ نفر کاندید، تایید صلاحیت شده بودند از مجموع ۳۴٬۷۶۳٬۹۲۷ نفر واجد شرایط رای ریزی مجموع ۱۸٬۷۶۷٬۰۴۲ رای معادل ۵۷٫۸۱٪ به صندوق‌ها ریخته شد. جامعه روحانیت مبارز با به دست آوردن ۱۳۴ کرسی، اکثریت مجلس چهارم را به دست گرفت. در نهایت و پس از برگزاری دور دوم انتخابات، جامعه روحانیت مبارز و حامیان مستقلش، حدود سه چهارم کرسی‌های مجلس را به دست آورند. ۱۶۲ نفر از منتخبین مجلس چهارم، برای اولین بار به مجلس راه پیدا کرده بودند.. در مرحله اول انتخابات در شهر تهران فقط دو نفر توانستند اکثریت آراء را کسب کنند که این موضوع به دلیل کاهش میزان مشارکت مردم بود. در مرحله دوم انتخابات در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه ۲۸ نماینده دیگر شهر تهران راهی مجلس شدند.

۵ - مرحله اول پنجمین دوره انتخابات مجلس در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۷۴ برگزار شد.

از میان ۵۳۶۵ کاندید شرکت در انتخابات، ۳۲۷۶ نفر توسط شورای نگهبان از ۱۹۶ حوزه انتخابیه برای کسب ۲۷۰ کرسی نمایندگی مجلس تایید صلاحیت شدند و از مجموع ۳۴٬۷۶۳٬۹۲۷ نفر واجد شرایط رای ریزی مجموع ۲۴٬۶۸۲٬۳۸۶ رای معادل ۷۱٪ به صندوق‌ها ریخته شد. مردم با مشارکت ۷۱ درصدی در انتخابات، بالاترین میزان مشارکت در انتخابات های مجلس شورای اسلامی را رقم زدند.

دومین مرحله انتخابات در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۷۵ برگزار شد.

طی آن ۲۱ نامزد از جامعه روحانیت و ۱۵ نامزد از کارگزاران که البته ۸ نفر بین آنها مشترک بود، توانستند به مجلس راه یابند. در نتیجه استعفای حجت الاسلام دری نجف آبادی و عبدالله نوری از نمایندگی به علت حضور در دولت اصلاحات، در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۷۶ انتخابات میان دوره ای دوم برگزار شد و علی عباس‌پور از جامعه روحانیت مبارز و فاطمه کروبی از کارگزاران جایگزین آنها شدند. مصطفی معین نیز که توانسته بود در انتخابات میان دوره ای اول رای لازم را به دست آورد، دو ماه پس از حضور در مجلس به علت قبول مسئولیت در دولت سیدمحمد خاتمی از نمایندگی استعفا داد. بدین ترتیب در مجموع جناح راست ۲۳ و کارگزاران ۱۷ نماینده به مجلس پنجم شورای اسلامی فرستادند. ۱۷ نماینده پیروز در لیست کارگزاران شامل ۹ نماینده مشترک با جامعه روحانیت مبارز و ۸ نامزد مشترک با لیست های دیگر چون خانه کارگر، جمعیت زنان انقلاب اسلامی و جمعیت دفاع از ارزش های اسلامی بود. ۱۱ نامزد اختصاصی کارگزاران همچون آشوری، الویری، خالقی، تقوی‌منش و تاجران با وجود آنکه مورد حمایت خانه کارگر و ائتلاف خط امام بودند نتوانستند به مجلس راه یابند.

۶ - انتخابات مجلس ششم در تاریخ ۲۹ بهمن سال ۱۳۷۸ برگزار شد.

اصلاح طلبان پیروز آن بودند. از جناح راست فقط غلامعلی حداد عادل توانست جز ۳۰ نفر منتخب شهر تهران باشد و هر ۲۹ نفر دیگر از جناح مقابل بودند. بیشترین کاندیداهای مورد حمایت از لیست های مطبوعات دوم خردادی (۲۹ نامزد)، جبهه مشارکت ( ۲۷ نامزد) مجمع روحانیون مبارز (۲۰ نامزد)، دفتر تحکیم وحدت، جامعه زنان انقلاب اسلامی و خانه کارگر بود. در مقابل، لیست های جامعه روحانیت مبارز، جمعیت ایثارگران، جامعه اسلامی دانشگاهیان، حزب تمدن اسلامی و چکاد آزاداندیشان به ترتیب کمترین نامزد پیروز در انتخابات را در برداشتند.

۷ - انتخابات مجلس هفتم در تاریخ اول اسفندماه ۱۳۸۲ برگزار شد.

بر اساس اعلام نهایی نتیجه هفتمین دوره انتخابات مجلس در تاریخ ۷ اسفندماه توسط وزارت کشور، ۲۵ نفر از نامزدهای شهر تهران توانستند آراء لازم برای حضور در مجلس را کسب کنند که عبارت بودند از: غلامعلی حداد عادل، احمد توکلی، امیررضا خادم، سیدمحمدمهدی طباطبایی شیرازی، احمد احمدی، حسین مظفر، سعید ابوطالب، نفیسه فیاض‌بخش، محمد خوش‌چهره جمالی، عماد افروغ، داود دانش‌جعفری، علیرضا زاکانی، لاله افتخاری، فضل‌الله موسوی، فاطمه آلیا، حسین شیخ‌الاسلام، حسین نجابت، الهام امین‌زاده، عباسعلی اختری، سیدعلی ریاض، فاطمه رهبر، الیاس نادران، حمیدرضا کاتوزیان، پرویز سروری و منوچهر متکی. این در حالی بود که ۱۹ روز بعد در ۲۶ اسفندماه شورای نگهبان اعلام کرد که پس از رسیدگی به شکایات و بازشماری۱۰۰ صندوق، ۲۹ نفر از نامزدهای شهر تهران در مرحله اول انتخابات به مجلس شورای اسلامی راه یافتند. تفاوت لیست ارائه شده توسط شورای نگهبان و لیست وزارت کشور، حضور علی عباسپور، مهدی کوچک‌زاده ،حجت الاسلام مصباحی مقدم و حسین فدایی در رتبه های ۱۲، ۲۶، ۲۸ و ۲۹ بود.

مرحله دوم انتخابات مجلس هفتم در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۳ برگزار شد؛ که در نتیجه رقابت زینب کدخدا و علیرضا محجوب فر، افراد ۳۰ ام و ۳۱ لیست منتخبین مرحله اول، هیچ کدام از شهر تهران به مجلس راه نیافتند. اما در نتیجه حضور منوچهر متکی در دولت محمود احمدی‌نژاد و انصراف او از نمایندگی مجلس و برگزاری انتخابات میان‌دوره ای در ۲۴ آذر ۱۳۸۵، سهیلا جلودار زاده و حسن غفوری فرد توانستند پا به مجلس هفتم بگذارند.

۸ - انتخابات مجلس هشتم در دو مرحله ۲۴ اسفند ۱۳۸۶ و ۶ اردیبهشت ۱۳۸۷ برگزار شد.

در هر دو مرحله به ترتیب ۱۹ و ۱۱ نفر از حوزه تهران با مشارکت ۳۰/۲۲ درصدی تهرانی‌ها در انتخابات به مجلس راه پیدا کردند.

اسامی این ۱۹ نفر عبارت بود از: حداد عادل، آقاتهرانی، مطهری، توکلی، غفوری‌فرد، باهنر، نوباوه، مرندی، کاتوزیان، عباسپور، کوثری، اکرمی، مصباحی مقدم، فاطمه رهبر، آلیا، حسینیان، نجابت و بادامچیان. ۲۲ دو نفر دیگر از نامزدها به مرحله دوم انتخابات راه یافتند که اسامی آنها از این قرار بود: زارعی، نادران، افتخاری، کوچک‌زاده، زاکانی، فدایی، رسایی، سروری، سلطانخواه، انصاری، الهیان، صفایی، محجوب، جلودارزاده، دعایی، جهانگیری، حضرتی، راستگو، شهاب‌الدین صدر، خوش‌چهره، قمی و اشرفی‌اصفهانی. در نتیجه مرحله دوم انتخابات، نادران، افتخاری، کوچک‌زاده، زاکانی، زارعی، صفایی، سروری، الهیان، رسایی و فدایی از لیست جبهه متحد اصولگرایان و علیرضا محجوب از لیست اصلاح طلبان توانستند بقیه کرسی های نمایندگی مجلس هشتم در شهر تهران را کسب کنند.

در نتیجه انتخابات کشوری نیز ۱۴۷ نفر( ۷۰ درصد) اصول گرا، ۳۲ نفر اصلاح طلب و ۵ نفر از اقلیت های مذهبی در مرحله اول توانستند به مجلس راه یابند. در مرحله دوم انتخابات مجلس هشتم در کشور از بین ۱۶۴ داوطلب برای ۸۲ کرسی، ۱۸ اصلاح طلب، ۱۸ مستقل و ۴۶ اصولگرا به نمایندگی مجلس رسیدند. بدین ترتیب در مجموع، ۲۸۷ کرسی مجلس هشتم به ۴۷ اصلاح طلب(حدود ۱۶ درصد)، ۱۹۸ اصولگرا( حدود ۷۰ درصد) و ۴۲ نماینده مستقل( حدود ۱۴ درصد) اختصاص یافت.

۹ - نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۹۰ برگزار شد.

طی آن ۲۲۳ نماینده به مجلس راه پیدا کردند. از میان حدود ۴۸ میلیون نفر واجدین شرایط ۳۱ میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند و مشارکت ۶۴ درصدی را رقم زدند. ۱۳۵ نفر برای ۶۵ کرسی باقی مانده در مرحله دوم انتخابات مجلس نهم در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ رقابت کردند و در نتیجه آن ۲۸۶ کرسی مجلس به نمایندگان مختلف رسید. به علت ابطال آراء حوزه های دماوند و فیروزکوه، ایلام، تویسرکان و تنکابن ، ۴ نماینده این حوزه ها در انتخابات میان‌دوره ای که همزمان با انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد، به ۴ کرسی باقی مانده دست یافتند. از بین نمایندگان مجلس هشتم، ۱۰۱ نفر در سمت خود در مجلس نهم ابقا شدند و نزدیک دوسوم ترکیب مجلس تغییر کرد.

۱۰ - انتخابات مجلس دهم همزمان با پنجمین دوره انتخابات مجلس خبرگان برگزار شد.

نامزدهای دهمین دوره انتخابات مجلس برای به دست آوردن ۲۹۰ کرسی به هم به رقابت پرداختند که ۲۲۱ نفر توانستند در مرحله اول انتخابات به مجلس راه پیدا کنند و سرنوشت ۶۸ کرسی به مرحله دوم انتخابات موکول شد. از افراد راه یافته به مجلس در مرحله اول حدود ۸۶ کرسی به فهرست امید و ۶۷ کرسی به فهرست ائتلاف اصولگرایان تعلق داشتند. در شهر تهران در مرحله اول هر ۳۰ نامزد لیست امید به مجلس راه یافتند و هیچ یک از افراد لیست ائتلاف اصولگرایان نتوانست رای لازم برای حضور در مجلس را کسب کند. مرحله دوم انتخابات در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۵ در ۵۵ حوزه انتخابیه در ۲۱ استان کشور برگزار شد که طی این رقابت از بین ۱۳۶ نامزد، تکلیف ۶۸ کرسی دیگر مشخص شد. از میان این ۶۸ نفر، ۴۰ نفر از لیست امید و ۱۷ نفر از نامزدهای موزد حمایت اصولگرایان بودند. در مجموع دو مرحله انتخابات مجلس دهم، ۲۸۹ نماینده وارد مجلس شدند که ۱۲۳ نفر از فهرست امید، ۸۰ نفر از ائتلاف اصولگرایان، ۲ نفر مشترک دو لیست و ۸۴ نفر نماینده مستقل بودند. انتخابات میان دوره ای مجلس دهم همزمان با انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار شد.

۱۱ - انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۹۸ برگزار شد.

دور دوم این انتخابات در تاریخ ۲۹ فروردین برگزار خواهد شد. این انتخابات در شرایطی برگزار گشت که شورای نگهبان اغلب کاندیداهای جناح رقیب علی خامنه‌ای را رد صلاحیت کرده بود. علی خامنه‌ای در سخنانی با فراخوان به ایجاد یک دولت جوان حزب‌اللهی زمینه برای حذف نمایندگان جناح رقیب را فراهم کرد.

۱۲ - انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۲ در ۲۰۸ حوزه انتخابیه سراسر کشور برگزار شد.

در این انتخابات رای‌گیری ۲۱ حوزه به مرحله دوم کشیده شد. رئیس ستاد انتخابات کشور گفت مجموع واجدان شرایط اخذ رای در کل کشور، ۶۱ میلیون و ۱۷۲ هزار و ۲۹۸ تن هستند.

مرحله دوم انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد.

بزرگ‌ترین تحریم انتخابات در تاریخ جمهوری اسلامی

انتخابات دور چهاردهم ریاست جمهوری اسلامی در ایران چند ساعت پس از موعد متعارف (ساعت ۱۸) نیز تمدید شد و ادامه یافت.

با تصمیم ستاد انتخابات کشور حوزه‌های اخذ رأی تا پاسی از نیمه شب باز ماندند. این اقدام تلاشی از سوی حکومت برای افزایش مشارکت مردم عنوان شده است، مشارکتی که در طول روز اندک و بی‌رمق و گزارش شده بود.

سخنگوی ستاد انتخابات در گفت‌وگوی زنده با خبرنگاران اعلام کرد که قانون اجازه تمدید بیشتر از ساعت ۲۴ را نمی‌دهد.

به گفته او مطابق قانون اساسی، رای گیری باید در روز جمعه انجام بگیرد لذا بعد از ساعت ۲۴ صف‌ها به داخل شعبه هدایت و درب‌ها نیز بسته می شوند.

این در حالی بود که در دوره‌ قبلی انتخابات ریاست جمهوری که حکومت هدف بیرون آوردن نام ابراهیم رئیسی از صندوق‌ها با آرایی هر چه بیشتر را دنبال می‌کرد انتخابات تا ساعت دو بعد از نیمه شب نیز تمدید شد. ظاهرا در این دور از انتخابات محاسبات دیگری راهنمای عمل حکومت بوده است.

آمارهایی که مشارکت کم‌رمق را نشان می‌دادند

درحالی که مسئولان جمهوری اسلامی تلاش می‌کنند تا شمار بیشتری از مردم را به پای صندوق‌های رای بیاورند آمارهای غیررسمی منتشر شده در طول روز از کم بودن حضور مردم در پای صندوق‌های رای حکایت داشتند.

در همین زمینه سید محمد آقا میری، استاندار قم اعلام کرده است که تا کنون ۲۵ درصد مردم قم در انتخابات شرکت کرده‌اند. او گفت که مشارکت مردم قم در پای صندوق‌های رای در سطح کشوری رتبه سوم بوده است. در ساعات شام‌گاهی و شبانگاهی ۸ تیر برخی رسانه‌های جمهوری اسلامی مدعی شدند که رجوع به حوزه‌های اخذ رأی بر خلاف ساعات روز رو به افزایش است.

در خارج از کشور نیز حوزه‌های رأی‌گیری سوت و کور بودند و مخالفان حکومت نیز با شمار معدودی که برای رأی‌دادن به این حوزه‌ها رجوع می‌کردند وارد بحث‌ها و جدل می‌شدند.

در تمامی طول روز انتخابات نیز اعلام موضع برخی از چهره‌های سیاسی و اجتماعی در مورد امتناع از رأی‌دادن یا دعوت به عدم مشارکت در انتخابات کماکان در جریان بود.

اینانتخابات برای ایران که با تنش‌های داخلی و بحران‌های ژئوپلیتیکی از جنگ غزه تا پرونده هسته‌ای مواجه است، در شرایط حساسی قرار دارد.

اگر هیچ یک از این کاندیداها اکثریت مطلق آرا را به دست نیاورند، انتخابات به دور دوم کشیده می‌شود، اتفاقی که تنها یک بار در سال ۲۰۰۵ یعنی از زمان تأسیس جمهوری اسلامی در ۴۵ سال پیش رخ داده است.

خامنه‌ای و مسئولان حکومتی همواره تلاش می‌کنند با دعوت از مردم، آمار مشارکت در انتخابات را بالا ببرند. این در حالی صورت می‌گیرد که تهران از تکرار سناریوی آنچه در انتخابات پارلمانی گذشته رخ داد، بیم دارد، جایی که نرخ مشارکت در آن بی‌سابقه بود.

انتظار می‌رود اولین نتایج رای‌گیری روز شنبه و نتایج رسمی حداکثر تا یکشنبه منتشر شود.

مقام ریاست جمهوری در ایران آنطور که در دیگر کشورهاست، بالاترین مقام دولتی نیست، و اختیار تام در همه زمینه‌ها ندارد.

قدرت واقعی در دستان علی خامنه‌ای، رهبر ۸۵ ساله ایران است که نفوذ بسیار و تعیین کننده‌ای بر شورای نگهبان دارد، یکی از وظایف شورای نگهبان بررسی صلاحیت کاندیداها است که تنها شماری معدود و نزدیک به حکومت از این فیلتر امکان عبور می‌یابند.

منتقدان حکومت ایران می‌گویند که مشارکت کم و رو به کاهش در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که مشروعیت نظام از بین رفته است.

https://www.aftabkaran.com/2024/06/29/%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%AC%D9%85%D9%87/

منابع