کاربر:Hossein/صفحه تمرین50

راهروی مرگ

«راهرو مرگ» اسمی است که زندانیان سیاسی دههٔ ۶۰ که در قتل‌عام ۶۷ در زندان بوده‌اند به راهرویی که پاسداران برای بردن زندانیان به دیدار «هیأت مرگ» یا برای بردن به سالن اعدام، آنها را از بند یا سلول صدا زده و در این راهرو به‌فاصلهٔ یک تا یک‌ و نیم متر از هم می‌نشانده‌اند می‌گفته‌اند. زندانیان در این حالت چشمبند به چشم داشته و مجاز به صحبت با یکدیگر نبوده‌اند.

این راهرو در زندان اوین از ورودی مجموعه ساختمانی معروف به ۳۲۵ که بندهای اصلی زندان و بند ۲۰۹ در آن بوده است شروع شده و به ورودی بند ۲۰۹ که اتاق هیئت مرگ در آن قسمت قرار داشت ختم می‌شده است.

راهروی مرگ در زندان گوهردشت به راهروی اصلی زندان گوهردشت گفته می‌شود که بندهای این زندان از آن انشعاب گرفته و نهایتا به ساختمان حسینیه که محل اعدام‌ها در قتل‌عام ۶۷ بوده است ختم می‌شده است.