کاربر:Khosro/صفحه تمرین مینا شیخی: تفاوت میان نسخه‌ها

«ما یک خانواده خوشبخت بودیم ولی پس از ماجراهای ۱۹نوامبر (۲۵ آبان) هر شب کابوس با ماست. کابوس‌هایی که هر آدمی را از پای درمی‌آورد. من اوایل تا صبح نمی‌خوابیدم و ناخواسته تمامی صحنه‌های وحشتناک آن روزها که مردم بی‌گناه را کف خیابان به گلوله می‌بستند در ذهنم تداعی می‌شد و گریه می‌کردم. چیزی که تا امروز هم ادامه دارد. روزهای سیاهی را بر ما تحمیل کردند. همیشه می‌گوییم ای کاش یکی از ما بودیم و این گلوله‌ها به قلب ما می‌خورد. کنار آمدن با این قضیه خیلی سخت است. شدنی نیست. محال است. ما هنوز هم سیاه می‌پوشیم و گاهی اگر می‌خندیم، حس گناه بزرگی داریم که چرا بدون عزیزترین‌مان می‌خندیم. درد و اندوه برای همیشه در ما ریشه دوانده است. اکنون نفرت مردم به حد انفجار رسیده است؛ و دیر نیست روزی که با قیامی دیگر مردم دودمان این رژیم را در گورستانی که خودش ایجاد کرده بسپارند و به این همه درد و رنج پایان دهند.»<ref name=":2" />