۲٬۳۸۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
|footnotes = | |footnotes = | ||
}} | }} | ||
'''سالوادور آلنده''' ( | '''سالوادور آلنده''' (زادهی ۲۶ ژوئن ۱۹۰۸ دروالپارائیسو در ۱۲۰ کیلومتری سانتیاگو – درگذشتهی ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ در سانتیاگو) سیاستمدار مارکسیست و از بنیانگذاران حزب سوسیالیست شیلی بود. او از نوامبر ۱۹۷۰ تا سرنگونی و مرگش در پی کودتای ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ میلادی، رئیسجمهوری شیلی بود. از او به عنوان اولین رئیسجمهوری مارکسیست که با رأی و دموکراسی به قدرت رسید نام میبرند. | ||
سالوادور آلنده بیش از چهل سال در | سالوادور آلنده بیش از چهل سال در صحنهی سیاسی شیلی و حزب سوسیالیست شیلی حضور داشت. او پیش از رسیدن به ریاست جمهوری در انتخابات ۱۹۷۰ در مقامهای سناتور، نماینده و وزیر کابینه فعالیت میکرد. وی پزشک بود و مدتی به عنوان وزیر بهداشت خدمت نمود. آلنده سه بار کاندیدای ریاست جمهوری شده و شکست خورده بود تا این که در ۱۹۷۰ بالاخره در انتخابات برنده شد. | ||
پس از رسیدن به ریاست جمهوری او برنامه ملی سیاسی و اقتصادی را به اجرا درآورد. او اکثر صنایع به خصوص مس و همچنین بانکها را ملی کرد. دست به اصلاحات ارضی واقعی در جهت تامین منافع طبقه محروم و کشاورزان زد. یدر سال اول حکومت او نرخ رشد اقتصادی به ۸/۶ درصد و نرخ بیکاری به ۳/۶ در صد رسید؛ اما در سال دوم، با توطئه دولتهای خارجی و کار شکنی عناصر راستگرای داخلی که طبقه سرمایهدار و مرفه کشور را تشکیل میدادند و سیاستهای او را در تعارض با منافع خود میدیدند؛ تورم بسیار افزایش یافت، صادرات ۲۴٪ کاهش یافت، واردات ۲۶٪ افزایش یافت. بر اثر تحریمهای اعمال شده بر دولت و همچنین عدم سرمایه گذاری سرمایهداران در صنایع شیلی اوضاع اقتصادی رو به وخامت گذاشت. اعتصابات و اعتراضات که اساسا به تحریک جناح راست مخالف دولت انجام میشد دولت را فلج کرد. مجلس نمایندگان شیلی که مخالفان آلنده در آن اکثریت داشتند، در مسیر پیشبرد اهداف و طرحهای ملی آلنده مانع ایجاد کرد. آلنده برای برون رفت از این اوضاع در سپتامبر ۱۹۷۳ در صدد آماده سازی یک همهپرسی برای تغییر و اصلاح قانون اساسی برآمد اما کودتای نظامیان به رهبری ژنرال آگوستو پینوشه فرمانده کل ارتش که از حمایت ایالات متحده برخوردار بود مجال این اقدام را به او نداد. | پس از رسیدن به ریاست جمهوری او برنامه ملی سیاسی و اقتصادی را به اجرا درآورد. او اکثر صنایع به خصوص مس و همچنین بانکها را ملی کرد. دست به اصلاحات ارضی واقعی در جهت تامین منافع طبقه محروم و کشاورزان زد. یدر سال اول حکومت او نرخ رشد اقتصادی به ۸/۶ درصد و نرخ بیکاری به ۳/۶ در صد رسید؛ اما در سال دوم، با توطئه دولتهای خارجی و کار شکنی عناصر راستگرای داخلی که طبقه سرمایهدار و مرفه کشور را تشکیل میدادند و سیاستهای او را در تعارض با منافع خود میدیدند؛ تورم بسیار افزایش یافت، صادرات ۲۴٪ کاهش یافت، واردات ۲۶٪ افزایش یافت. بر اثر تحریمهای اعمال شده بر دولت و همچنین عدم سرمایه گذاری سرمایهداران در صنایع شیلی اوضاع اقتصادی رو به وخامت گذاشت. اعتصابات و اعتراضات که اساسا به تحریک جناح راست مخالف دولت انجام میشد دولت را فلج کرد. مجلس نمایندگان شیلی که مخالفان آلنده در آن اکثریت داشتند، در مسیر پیشبرد اهداف و طرحهای ملی آلنده مانع ایجاد کرد. آلنده برای برون رفت از این اوضاع در سپتامبر ۱۹۷۳ در صدد آماده سازی یک همهپرسی برای تغییر و اصلاح قانون اساسی برآمد اما کودتای نظامیان به رهبری ژنرال آگوستو پینوشه فرمانده کل ارتش که از حمایت ایالات متحده برخوردار بود مجال این اقدام را به او نداد. |
ویرایش