کاربر:Abbas/صفحه تمرین3: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
در ایران، جمهوری اسلامی به رغم قانونی بودن «تشکیل اجتماعات و راهپیماییها» مجوزی به اتحادیهها و سندیکاهای کارگری غیردولتی نمیداد تا روز جهانی کارگر را جشن بگیرند. اما چند سال است که «خانۀ کارگر» که یک نهاد دولتی است در هماهنگی با «وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی» در اول ماه مه برابر با یازدهم اردیبهشت راهپیمایی برگزار میکند.<ref name=":0" /> | در ایران، جمهوری اسلامی به رغم قانونی بودن «تشکیل اجتماعات و راهپیماییها» مجوزی به اتحادیهها و سندیکاهای کارگری غیردولتی نمیداد تا روز جهانی کارگر را جشن بگیرند. اما چند سال است که «خانۀ کارگر» که یک نهاد دولتی است در هماهنگی با «وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی» در اول ماه مه برابر با یازدهم اردیبهشت راهپیمایی برگزار میکند.<ref name=":0" /> | ||
در اروپا روز اول ماه می در سال ۱۸۸۹، بعد از برگزاری دومین نشست بینالمللی حزبهای سوسیالیست و کارگری در پاریس، بهصورت رسمی بهعنوان روز کارگر نامگذاری شد. | |||
امروزه بیش از ۶۶ کشور روز اول مه را تعطیل رسمی اعلام کردهاند و بهعنوان روز کارگر جشن میگیرند.<ref>[https://iranintl.com/%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%87-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 پیشینه روز جهانی کارگر: از آمریکا تا ایران]- ایران اینترنشنال</ref> | |||
== وضعیت کارگران در ایران == | == وضعیت کارگران در ایران == | ||
فریبرز رئیسدانا، اقتصاددان، در گفتوگویی با خبرگزاری ایلنا در تاریخ ۱۰ بهمن گفت، بیش از ۷۰ درصد کارگران در ایران زیر خط فقر مطلق هستند. به گفته این اقتصاددان حداقل دستمزد کارگران برای سال ۹۷ نباید کمتر از ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان باشد. درحالی که حداقل دستمزد اعلام شده برای سال ۹۷ کمتر از یک سوم این پیشنهاد است.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/economy/a-47298909 ۷۰ درصد کارگران ایران زیر خط فقر مطلق هستند] - دویچه وله</ref> | فریبرز رئیسدانا، اقتصاددان، در گفتوگویی با خبرگزاری ایلنا در تاریخ ۱۰ بهمن گفت، بیش از ۷۰ درصد کارگران در ایران زیر خط فقر مطلق هستند. به گفته این اقتصاددان حداقل دستمزد کارگران برای سال ۹۷ نباید کمتر از ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان باشد. درحالی که حداقل دستمزد اعلام شده برای سال ۹۷ کمتر از یک سوم این پیشنهاد است.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/economy/a-47298909 ۷۰ درصد کارگران ایران زیر خط فقر مطلق هستند] - دویچه وله</ref> | ||
خط ۳۲: | خط ۳۷: | ||
== روز جهانی کارگر در ایران == | == روز جهانی کارگر در ایران == | ||
فعالان و رسانههای کارگری خبر از بازداشت ۱۲ تن از کارگران در روز جمعه ۶ اردیبهشت دادند که قصد برنامهریزی برای برگزاری روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر را داشتهاند. این فعالان متشکل از نمایندگان کانون مدافعان حقوق کارگر، اتحادیه آزاد کارگران، سندیکای نقاشان و سندیکای واحد و غیره در پارک جهاننما در جاده اتوبان تهران کرج تجمع کرده بودند که توسط نیروهای لباس شخصی متعلق به نیروهای امنیتی ربوده شدند. این افراد توسط دو ون سفید توسط هشت ماشین محافظ به زندان اداره آگاهی برده شدند. بازداشت این افراد در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر، انجام گرفت.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/iran/a-48515649 در آستانه روز کارگر هنوز کارگران بازداشتی آزاد نشدهاند] - دویچه وله</ref><references /> | روز چهانی کارگر در ایران همواره شاهد تجمعات و اعتراضات کارگران بوده است. به ویژه در حاکمیت جمهوری اسلامی هر ساله تجمعات اعتراضی در روز جهانی کارگر در اعتراض به سیاستهای ضد کارگری این رژیم برگزار شده است، زیرا در حاکمیت رژیم ولایت فقیه وصعیت معیشت کارگران سال به سال وخیمتر شده و کارگران فقیرتر شدهاند. | ||
=== پیشینه روز جهانی کارگر در ایران === | |||
در ایران جشن اول ماه می، برای اولین بار، درسال۱۲۹۹ شمسی (۱۹۲۰ میلادی) برگزار شد. دردوره رضا شاه، این مراسم اغلب به صورت مخفیانه برپا میشد. بعد از رضا شاه، دوباره امکان برگزاری علنی این جشنها پیدا شد و اسناد مبارزات کارگران ایران، از تظاهرات بزرگ اول ماه مه درسالهای ۱۳۲۴ و ۱۳۲۵ حکایت دارند. | |||
درسال ۱۳۳۱، به دستور دکتر محمد مصدق، روز اول ماه می عید کارگران و تعطیل رسمی اعلام شد. اما پس از کودتای ۲۸مرداد، مجدداً این مراسم مخفیانه برگزار میشد. چندی بعد شاه روز تولد پدرش ۲۴ اسفند را روز کارگر اعلام کرد، ولی، با اوجگیری جنبش دانشجویی در داخل و خارج کشور، شاه ناچار به عقب نشینی شد و روز اول ماه می، به عنوان روز کارگر، تعطیل کارگری اعلام شد. کارگران در شهرهای بزرگ به ویژه تهران خانهای بنام خانهی کارگر داشتند.<ref name=":1">[https://fa.iranfreedom.org/%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%9B-%D8%B3%D8%A7%D8%A8%D9%82%D9%87-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DB%8C-%D9%88-%D9%88%D8%B6%D8%B9%DB%8C%D8%AA-%DA%A9/ روز جهانی کارگر؛ سابقه تاریخی و وضعیت کارگران در ایران، به مناسبت روز جهانی کارگر] - ایران آزادی</ref> | |||
=== روز جهانی کارگر در حاکمیت جمهوری اسلامی === | |||
بعد از انقلاب ضد سلطنتی در سال ۱۳۵۷، خمینی تمامی سندیکاها و تشکلهای کارگری را منحل کرد. حزب جمهوری اسلامی تحت اشراف بهشتی و خامنهای به سردمداری علی ربیعی؛ وزیر کار روحانی و علیرضا محجوب خانهی کارگر در تهران را به اشغال خود درآوردند. جمهوری اسلامی تلاش میکند که مراسم اول ماه می را زیر نظر خانهی کارگر انجام دهد. | |||
سال ۱۳۹۶علی ربیعی برای بازار گرمی انتخابات ریاست جمهوری، تعدادی از کارگران را برسرد. البته کارگران با شعارهای خود این بساط نمایش روحانی را برهم زدند.<ref name=":1" /> | |||
بعد از انقلاب اسلامی و پیروزی جمهوری اسلامی در ایران، طبق ماده ۶۳ قانون کار، یازدهم اردیبهشت در تقویم رسمی کشور بهعنوان روز کارگر نامگذاری شده است و جزو تعطیلات رسمی کارگران محسوب میشود. | |||
اما این قانون کمتر مورد توجه مسؤولان ایران قرار گرفته است. به گفته علیرضا محجوب، رییس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۵ (در مصاحبه با سایت خبری حسابداران ایران)، «روز جهانی کارگر، براساس قوانین قانون کار برای کارگرانی که تابع این قانون هستند، روزی تعطیل محسوب میشود که مزد آن نیز مطابق ایام تعطیل سال باید به کارگران پرداخت شود و اگر بههر دلیلی، کارخانهای تعطیل نشود، باید حضور در کار گارگران، با توافق بین کارگران و کارفرما باشد و مطابق اضافهکاری در روز تعطیل برای کارگران محاسبه شود». این بدان معناست که برطبق قوانین کار، کارگران ایرانی حق ۴۰درصد اضافه حقوق را در آن روز دارا هستند، درحالیکه اول مه بر طبق قانون باید روز تعطیلی با حقوق برای کارگران محسوب شود و با این وجود، هیچ کدام از این دو در بازار کار ایران اجرا نمیشود. ضعف در عملکرد فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی در موارد متعدد دیگری نیز دیده میشود.<ref>[https://iranintl.com/%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%87-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 پیشینه روز جهانی کارگر: از آمریکا تا ایران] - ایران اینترنشنال</ref> | |||
=== برخورد جمهوری اسلامی با تجمعات روز جهانی کارگر === | |||
فعالان و رسانههای کارگری خبر از بازداشت ۱۲ تن از کارگران در روز جمعه ۶ اردیبهشت دادند که قصد برنامهریزی برای برگزاری روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر را داشتهاند. این فعالان متشکل از نمایندگان کانون مدافعان حقوق کارگر، اتحادیه آزاد کارگران، سندیکای نقاشان و سندیکای واحد و غیره در پارک جهاننما در جاده اتوبان تهران کرج تجمع کرده بودند که توسط نیروهای لباس شخصی متعلق به نیروهای امنیتی ربوده شدند. این افراد توسط دو ون سفید توسط هشت ماشین محافظ به زندان اداره آگاهی برده شدند. بازداشت این افراد در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر، انجام گرفت.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/iran/a-48515649 در آستانه روز کارگر هنوز کارگران بازداشتی آزاد نشدهاند] - دویچه وله</ref> | |||
روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸به مناسبت روز جهانی کارگر، هزاران کارگر و فعال کارگری مقابل خانه کارگر و همچنین مجلس شورای اسلامی تجمع کردند. این نظاهرات که با فراخوان سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران برگزار شد، به خشونت کشیده شده و تعدادی از تظاهرکنندگان بازداشت شدند. کاربران رسانههای اجتماعی در صفحه توییتر خود خبر دادند، رضا شهابی، الهام صالحی، فرهاد شیخی، حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصر محرمزاده، رسول طالبمقدم، محمدعلی اصلانی و اسدالله سلیمانی و همچنین کیوان صمیمی از اعضای کانون نویسندگان، جزء بازداشتشدگان هستند.<ref>[https://iranintl.com/%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%AA%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B9%D8%AA%D8%B1%D8%B6-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 بازداشت دهها تن از کارگران معترض مقابل مجلس ایران] - ایران اینترنشنال</ref> در پی برخورد خشونت آمیز از طرف نیروی انتظامی و بازداشت تعدادی از تجمع کنندگان رضا علیخانی، مدیرکل سیاسی استانداری تهران این تجمع را غیرقانونی خواند و از برخورد نیروی انتظامی با تجمعکنندگان حمایت کرد.<ref>[https://iranintl.com/%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%AC%D9%85%D8%B9-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%BA%DB%8C%D8%B1%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D9%88%D8%AF%D8%9B-%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%AA%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF استانداری تهران: تجمع کارگران غیرقانونی بود؛ دهها تن بازداشت شدند]- ایران اینترنشنال</ref> | |||
حسن روحانی، رییس جمهوری اسلامی ایران، روز سهشنبه ۱۰ اردیبهشت،در آستانه روز جهانی کارگر، به جای پرداختن به مشکلات معیشتی کارگران و حل معضلات آنان، درجشنواره ملی قدردانی از کارگران نمونه ، از کارگران خواست برای مقابله با آمریکا با کار بیشتر و افزایش شیفتهای کاری تا چند برابر، محصولات بیشتری تولید کنند.<ref>[https://iranintl.com/%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%85%E2%80%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%B4%DB%8C%D9%81%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1-%D8%B4%D9%88%D8%AF روحانی به کارگران: برای مقابله با تحریم آمریکا شیفتهای کاری چند برابر شود]- ایران اینترنشنال</ref> | |||
<references /> |
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۰۸
روز جهانی کارگر
پیشینه روز جهانی کارگر
سرآغازِ روز جهانی کارگر را رویدادهای خونینِ ماه مه ۱۸۸۶ شیکاگو میدانند. اول ماه مه در سراسر جهان یادآور آن رویدادهاست. اما در آمریکا و کانادا آن رویدادها را به فراموشی سپرده اند و روز کارگر را با عنوانِ «روز کار» در نخستین دوشنبۀ ماه سپتامبر جشن میگیرند. در سال ۱۹۵۵ پاپْ پیوسِ دوازدهم روز اول ماه مه را جشنِ «سن ژوزِف» ( یا یوسفِ نجّار) اعلام کرد تا به روز جهانیِ کارگر رنگ و بوی مسیحی بدهد. در تونس پس از سقوط بنعلی حزب النَهضة نخستین حزب اسلامگرا بود که اول ماه مه را جشن گرفت. این روز در ترکیه تعطیل رسمی است و در آن کشور مانند کشورهای اروپایی در اول ماه مه راهپیماییهایی در شهرهای بزرگ برگزار میکنند.
سرچشمه و سرآغاز روز جهانی کارگر را، همه، اول ماه مه ۱۸۸۶ میدانند. در سال ۱۸۸۴ سندیکاهای کارگری آمریکا در کنگرهای که برگزار کردند، چنین نهادند که در دوسال آینده کارفرمایان را به محدود کردنِ زمانِ کار به هشت ساعت در روز وادارند و روز اول ماه مه را برای شروع کارزار خود انتخاب کردند. زیرا در آن روز بیشتر قراردادهای کار به پایان میرسید. در اول ماه مه ۱۸۸۶ شُماری از کارفرمایانِ آمریکایی به خواستِ ۸ ساعت کار در روز تن دادند و آن را در حق ۲۰۰ هزار کارگر به رسمیت شناختند. در همان روز ۳۴۰ هزار کارگر که نتوانسته بودند به چنین حقی دست یابند، در سراسر آمریکا به ویژه در شیکاگو دست به اعتصاب زدند که روز بعد به تظاهراتِ خیابانی انجامید. پلیس شیکاگو کوشید آن تظاهرات را فرونشاند.
در چهارمِ ماه مه بُمبی به سوی پلیس پرتاب شد و یکی از مأموران پلیس کشته شد. پنج سندیکالیستِ کارگری را بیهیچ دلیلی عامل این قتل شناختند و دستگیر کردند. چهار تن ازآنان را بیدرنگ به دار آویختند. سندیکالیست پنجم نیز که به مرگ محکوم شده بود در زندان خودکشی کرد. سه سال بعد در سال ۱۸۸۹ دومین انترناسیونالِ سوسیالیست برای بزرگداشتِ صدمین سالگرد انقلاب فرانسه در پاریس تشکیل شد. شرکت کنندگان تصمیم گرفتند روز اول ماه مه را با همان خواستههایِ کارگرانِ آمریکا «روز تظاهرات» اعلام کنند. اما در اول ماه مه ۱۸۹۱ در شهر «فورمی» در شمال فرانسه ارتش، کارگرانی را که دست به اعتصابِ صلحآمیز زده بودند به گلوله بست. ۹ تن از کارگران کشته و ۳۳ تن دیگر زخمی شدند. از آن پس بود که اول ماه مه رفته رفته به عنوان یک جشن در سنتِ پیکارِ کارگری جایگیر شد و آن را در بلژیک و روسیه نیز برگزار کردند.[۱]
روز جهانی کارگر در دنیا
در آغاز قرن بیستم روز اول ماه مه در فرانسه به یک میعاد اجتماعی تبدیل شد، مجلس سنا در ۱۹۱۹ هشت ساعت کار روزانه را تصویب کرد، اما بسیج کارگران همچنان ادامه یافت. در سال ۱۹۴۱ که فرانسه در تصرف نیروهای آلمان بود، مارشال پِتَن، رئیسِ دولتِ ویشی، روز اول ماه مه را «جشن کار و وِفاقِ اجتماعی» و روز تعطیل اعلام کرد تا کارگران با دولت ویشی احساس همبستگی کنند. از آن پس بود که اصطلاحِ «جشن کار» جانشینِ «جشن کارگر» شد. پس از جنگ در سالِ ۱۹۴۷ نخستین دولتِ «جمهوریِ چهارم فرانسه» این روز را در آییننامهی کار به عنوانِ تعطیل رسمیِ همۀ حقوقبگیرانِ کشور ثبت کرد.
در زمانِ جنگِ هند و چین که از ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۴ به طول انجامید و نیز هنگامِ جنگ الجزایر از سال ۱۹۵۴ تا سال ۱۹۶۲، دولتِ فرانسه تظاهراتی را که برضد آن در شهرهای فرانسه به راه میافتاد، ممنوع کرد. در این میان از تظاهرات اول ماه مه نیز جلوگیری کرد. در اول ماه مه ۱۹۶۸ بود که به همتِ سندیکایِ کارگریِ ثِ- ژِ- تِ تظاهراتِ اول ماه مه دوباره به راه افتاد.
در شوروی اول ماه مه را در سال ۱۹۲۰ زیر عنوان «جشنِ قانونیِ کارگران» تعطیل رسمی اعلام کردند. در ایتالیا در دورۀ فاشیستها به جای اول ماه مه روز ۲۱ آوریل را که میگویند روز بنیانگذاریِ شهر رُم است، جشن میگرفتند. اما از ۱۹۴۵ ایتالیاییها روز کارگر را دوباره جشن گرفتند. در اسپانیا و پرتغال نیز آن را جشن میگیرند. در ایالات متحد آمریکا و کانادا روز کارگر ربطی به رویدادهای شیکاگو در ماه مه ۱۸۸۶ ندارد و آن را با عنوانِ «روز کار» در نخستین دوشنبهی ماه سپتامبر جشن میگیرند که تعطیل رسمی است. در آن دو کشور اول ماه مه یعنی «روز جهانی کارگر» تعطیلِ رسمی نیست. در آلمان و اتریش این روز تعطیلِ رسمی است، اما در سویس تعطیل رسمی نیست. از همین رو، در آن کشور سندیکاها راهپیماییِ اول ماه مه را بعد از ظهر یا اول عصر برگزار میکنند. در هند اول ماه مه تعطیل عمومی است و آن را از سال ۱۹۲۳ جشن میگیرند.
در سال ۱۹۵۵ پاپْ پیوسِ دوازدهم روز اول ماه مه را جشنِ «سن ژوزِف» ( معروف به یوسفِ نجّار) اعلام کرد تا به روز جهانیِ کارگر رنگ و بوی مسیحی بدهد. البته پیش از او، پاپْ لئونِ سیزدهم در سال ۱۸۸۹ برای جلوگیری از دور شدن کارگران از کلیسا، به یوسف نجار یا سن ژوزِف عنوانِ «حامیِ مقدسِ پدرانِ خانواده و کارگران» داده بود. در بعضی از کشورهای اسلامی اول ماه مه را جشن میگیرند. در ترکیه تعطیل رسمی است و مانند کشورهای اروپایی در اول ماه مه راهپیماییهایی در شهرهای بزرگ آن کشور برگزار میکنند. در تونس پس از سقوطِ بنعلی حزب النَهضة نخستین حزب اسلامگرا بود که اول ماه مه را جشن گرفت.
در ایران، جمهوری اسلامی به رغم قانونی بودن «تشکیل اجتماعات و راهپیماییها» مجوزی به اتحادیهها و سندیکاهای کارگری غیردولتی نمیداد تا روز جهانی کارگر را جشن بگیرند. اما چند سال است که «خانۀ کارگر» که یک نهاد دولتی است در هماهنگی با «وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی» در اول ماه مه برابر با یازدهم اردیبهشت راهپیمایی برگزار میکند.[۱]
در اروپا روز اول ماه می در سال ۱۸۸۹، بعد از برگزاری دومین نشست بینالمللی حزبهای سوسیالیست و کارگری در پاریس، بهصورت رسمی بهعنوان روز کارگر نامگذاری شد.
امروزه بیش از ۶۶ کشور روز اول مه را تعطیل رسمی اعلام کردهاند و بهعنوان روز کارگر جشن میگیرند.[۲]
وضعیت کارگران در ایران
فریبرز رئیسدانا، اقتصاددان، در گفتوگویی با خبرگزاری ایلنا در تاریخ ۱۰ بهمن گفت، بیش از ۷۰ درصد کارگران در ایران زیر خط فقر مطلق هستند. به گفته این اقتصاددان حداقل دستمزد کارگران برای سال ۹۷ نباید کمتر از ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان باشد. درحالی که حداقل دستمزد اعلام شده برای سال ۹۷ کمتر از یک سوم این پیشنهاد است.[۳]
دبیر خانه کارگر استان فارس در مورد حداقل دستمزد کارگران در سال ۹۹ گفت، تورم اعلام شده از سوی مرکز آمار با درصد افزایش حقوق کارگران فاصله زیادی دارد که این یکی از دلایل مخالفت فعالان کارگری با این ۲۱ درصد است... یک کارگر با حقوق یک میلیون و ۸۳۵ هزار تومان چگونه باید زندگی کند...وی با اشاره به تاثیر ویروس کرونا گفت، در حال حاضر بسیاری از کارگران فصلی و پیمانکاری بیکار شدند و بسیاری از این افراد بیمه نیستند که در فرایند بیمه بیکاری ثبت نام کنند؛ امروز کارگران با مشکلات تأمین معیشتی بسیاری روبهرو هستند و دولت باید از کارگران حمایت کند....با این روندی که در پیش گرفته شده کارگر نه حق مسافرت دارد، نه حق دارد گوشت بخورد، نه حق دارد از تفریحات سالم بهرهمند شود؛ اینها مسائلی هستند که بایستی در نظر گرفته شود؛ اما اکنون بسیاری از کارگران توان پاسخگویی به نیازهای خانواده خود را ندارند.[۴]
در سال ۱۳۹۹ شورای عالی کار با شرکت نمایندگان کارفرمایان، کارگران و دولت به عنوان میانجی، برای تعیین حداقل میزان دستمزد وارد مذاکره شدند. حداقل دستمزد سال ۹۹ که ۲۱درصد نسبت به دستمزد سال ۹۸ افزایش داشته به هیچ وجه پاسخگوی حداقل معیشت کارگران نیست. میزان این دستمزد ۱ میلیون و ۸۳۵ هزار تومان در ماه تعیین شد، درحالیکه نرخ تورم بنا به اعلام رسمی بانک مرکزی ۴۱ درصد و حداقل سبد معیشت خانوار بنا به توافق هر سه طرف مذاکره کننده ۴میلیون و ۹۴۰ هزار تومان است. بعد از ساعتها مذاکره نمایندگان کارگران این رقم را ناکافی دانستند و جلسه مذاکره را ترک کردند و این مصوبه به امضای نمایندگاه کارفرمایان و دولت رسید.
در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۳۹۹، پنج هزار فعال اجتماعی دراعتراض به مصوبهی دستمزد کارگران بیانیهصادر کردند. در شروع این بیانیه آمده است:
«مصوبه حداقل دستمزد ۹۹ را لغو کنید و دوباره مذاکره از سر بگیرید! صدها فعال کارگری و مدنی میگویند افزایش ۲۱ درصدی حداقل دستمزد غیرقانونی است»
در انتها، امضاکنندگان بیانیه، خواستار اصلاح ساختار شورای عالی کار، بالابردن وزن کارگران در این ساختار و برخورداری کارگران ایران از حق تشکلیابی مستقل براساس مقاولهنامههای ۸۷ و ۹۸، سازمان بینالمللی کار شدهاند.[۵]
تائیر کرونا بر وضعیت کارگران
رئیس انجمن صنایع همگن قطعهسازان و مدیرعامل شرکت آسیا لنت دربارهی تعداد جانباختگان کرونا در صنایع خودروسازی گفت: «تاکنون حدود ۱۱ نفر از کارگران خودروسازیها و قطعهسازیهای کشور جان خود را از دست دادهاند. همچنین یک کارگر در شرکت آسیا لنت و یک کارگر در دیگر شرکتهای قطعهسازی در اثر ابتلا به ویروس کرونا جان باختهاند.[۶]
روز جهانی کارگر در ایران
روز چهانی کارگر در ایران همواره شاهد تجمعات و اعتراضات کارگران بوده است. به ویژه در حاکمیت جمهوری اسلامی هر ساله تجمعات اعتراضی در روز جهانی کارگر در اعتراض به سیاستهای ضد کارگری این رژیم برگزار شده است، زیرا در حاکمیت رژیم ولایت فقیه وصعیت معیشت کارگران سال به سال وخیمتر شده و کارگران فقیرتر شدهاند.
پیشینه روز جهانی کارگر در ایران
در ایران جشن اول ماه می، برای اولین بار، درسال۱۲۹۹ شمسی (۱۹۲۰ میلادی) برگزار شد. دردوره رضا شاه، این مراسم اغلب به صورت مخفیانه برپا میشد. بعد از رضا شاه، دوباره امکان برگزاری علنی این جشنها پیدا شد و اسناد مبارزات کارگران ایران، از تظاهرات بزرگ اول ماه مه درسالهای ۱۳۲۴ و ۱۳۲۵ حکایت دارند.
درسال ۱۳۳۱، به دستور دکتر محمد مصدق، روز اول ماه می عید کارگران و تعطیل رسمی اعلام شد. اما پس از کودتای ۲۸مرداد، مجدداً این مراسم مخفیانه برگزار میشد. چندی بعد شاه روز تولد پدرش ۲۴ اسفند را روز کارگر اعلام کرد، ولی، با اوجگیری جنبش دانشجویی در داخل و خارج کشور، شاه ناچار به عقب نشینی شد و روز اول ماه می، به عنوان روز کارگر، تعطیل کارگری اعلام شد. کارگران در شهرهای بزرگ به ویژه تهران خانهای بنام خانهی کارگر داشتند.[۷]
روز جهانی کارگر در حاکمیت جمهوری اسلامی
بعد از انقلاب ضد سلطنتی در سال ۱۳۵۷، خمینی تمامی سندیکاها و تشکلهای کارگری را منحل کرد. حزب جمهوری اسلامی تحت اشراف بهشتی و خامنهای به سردمداری علی ربیعی؛ وزیر کار روحانی و علیرضا محجوب خانهی کارگر در تهران را به اشغال خود درآوردند. جمهوری اسلامی تلاش میکند که مراسم اول ماه می را زیر نظر خانهی کارگر انجام دهد.
سال ۱۳۹۶علی ربیعی برای بازار گرمی انتخابات ریاست جمهوری، تعدادی از کارگران را برسرد. البته کارگران با شعارهای خود این بساط نمایش روحانی را برهم زدند.[۷]
بعد از انقلاب اسلامی و پیروزی جمهوری اسلامی در ایران، طبق ماده ۶۳ قانون کار، یازدهم اردیبهشت در تقویم رسمی کشور بهعنوان روز کارگر نامگذاری شده است و جزو تعطیلات رسمی کارگران محسوب میشود.
اما این قانون کمتر مورد توجه مسؤولان ایران قرار گرفته است. به گفته علیرضا محجوب، رییس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۵ (در مصاحبه با سایت خبری حسابداران ایران)، «روز جهانی کارگر، براساس قوانین قانون کار برای کارگرانی که تابع این قانون هستند، روزی تعطیل محسوب میشود که مزد آن نیز مطابق ایام تعطیل سال باید به کارگران پرداخت شود و اگر بههر دلیلی، کارخانهای تعطیل نشود، باید حضور در کار گارگران، با توافق بین کارگران و کارفرما باشد و مطابق اضافهکاری در روز تعطیل برای کارگران محاسبه شود». این بدان معناست که برطبق قوانین کار، کارگران ایرانی حق ۴۰درصد اضافه حقوق را در آن روز دارا هستند، درحالیکه اول مه بر طبق قانون باید روز تعطیلی با حقوق برای کارگران محسوب شود و با این وجود، هیچ کدام از این دو در بازار کار ایران اجرا نمیشود. ضعف در عملکرد فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی در موارد متعدد دیگری نیز دیده میشود.[۸]
برخورد جمهوری اسلامی با تجمعات روز جهانی کارگر
فعالان و رسانههای کارگری خبر از بازداشت ۱۲ تن از کارگران در روز جمعه ۶ اردیبهشت دادند که قصد برنامهریزی برای برگزاری روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر را داشتهاند. این فعالان متشکل از نمایندگان کانون مدافعان حقوق کارگر، اتحادیه آزاد کارگران، سندیکای نقاشان و سندیکای واحد و غیره در پارک جهاننما در جاده اتوبان تهران کرج تجمع کرده بودند که توسط نیروهای لباس شخصی متعلق به نیروهای امنیتی ربوده شدند. این افراد توسط دو ون سفید توسط هشت ماشین محافظ به زندان اداره آگاهی برده شدند. بازداشت این افراد در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر، انجام گرفت.[۹]
روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸به مناسبت روز جهانی کارگر، هزاران کارگر و فعال کارگری مقابل خانه کارگر و همچنین مجلس شورای اسلامی تجمع کردند. این نظاهرات که با فراخوان سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران برگزار شد، به خشونت کشیده شده و تعدادی از تظاهرکنندگان بازداشت شدند. کاربران رسانههای اجتماعی در صفحه توییتر خود خبر دادند، رضا شهابی، الهام صالحی، فرهاد شیخی، حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصر محرمزاده، رسول طالبمقدم، محمدعلی اصلانی و اسدالله سلیمانی و همچنین کیوان صمیمی از اعضای کانون نویسندگان، جزء بازداشتشدگان هستند.[۱۰] در پی برخورد خشونت آمیز از طرف نیروی انتظامی و بازداشت تعدادی از تجمع کنندگان رضا علیخانی، مدیرکل سیاسی استانداری تهران این تجمع را غیرقانونی خواند و از برخورد نیروی انتظامی با تجمعکنندگان حمایت کرد.[۱۱]
حسن روحانی، رییس جمهوری اسلامی ایران، روز سهشنبه ۱۰ اردیبهشت،در آستانه روز جهانی کارگر، به جای پرداختن به مشکلات معیشتی کارگران و حل معضلات آنان، درجشنواره ملی قدردانی از کارگران نمونه ، از کارگران خواست برای مقابله با آمریکا با کار بیشتر و افزایش شیفتهای کاری تا چند برابر، محصولات بیشتری تولید کنند.[۱۲]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ سرگذشتِ روز جهانی کارگر در چهار گوشۀ جهان
- ↑ پیشینه روز جهانی کارگر: از آمریکا تا ایران- ایران اینترنشنال
- ↑ ۷۰ درصد کارگران ایران زیر خط فقر مطلق هستند - دویچه وله
- ↑ عدم تأمین معیشت کارگران با حقوق یک میلیون و ۸۳۰ هزار تومان- ایران کارگر
- ↑ بیانیه پنجهزار فعال اجتماعی علیه مصوبه دستمزد کارگران - ایران کارگر
- ↑ دم تیغ کرونا دادن کارگران خودروسازی و خانوادهیشان با فرستادن آنان بر سر کار بدون امکانات ایمنی - ایران کارگر
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ روز جهانی کارگر؛ سابقه تاریخی و وضعیت کارگران در ایران، به مناسبت روز جهانی کارگر - ایران آزادی
- ↑ پیشینه روز جهانی کارگر: از آمریکا تا ایران - ایران اینترنشنال
- ↑ در آستانه روز کارگر هنوز کارگران بازداشتی آزاد نشدهاند - دویچه وله
- ↑ بازداشت دهها تن از کارگران معترض مقابل مجلس ایران - ایران اینترنشنال
- ↑ استانداری تهران: تجمع کارگران غیرقانونی بود؛ دهها تن بازداشت شدند- ایران اینترنشنال
- ↑ روحانی به کارگران: برای مقابله با تحریم آمریکا شیفتهای کاری چند برابر شود- ایران اینترنشنال