کاربر:Javad/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
انقلاب سوریه... | انقلاب سوریه، حزب بعث سوریه در سال ۱۹۳۶ با کودتای نظامی به قدرت رسید. در پی این اتفاق حافظ اسد در سال ۱۹۷۰ به دنبال کودتای | ||
=== حزبِ بعث در سالِ ۱۹۳۶ در پی یک کودتای نظامی به قدرت رسید. در آن زمان بعثسیسم ترکیبی از ایده‌ئولوژیِ پان‌عرب‌ها، ناسیونالیست‌های عرب و سوسیالیست‌های عرب بود. حافظ اسد در سالِ ۱۹۷۰ در پی یک کودتای داخلی به قدرت رسید و ۴۰ سال حکومت کرد. او بیش‌ترِ چشم‌اندازهای سوسیالیستیِ حزب را از‌بین‌برد (کودتا مخالفِ عمل‌کردهای چپِ حزب بود). و یک طبقه‌ی کاپیتالیستِ میهن پرست ایجاد کرد. تحتِ حکومتِ او یک فرقه‌ی رهبری شکل گرفت و سوریه تبدیل به یک دولتِ پلیسیِ توتالیتر شد که مخالفانِ سیاسی در آن تحتِ آزار و شکنجه قرار می‌گرفتند. حزب بعث درهنگامِ شکل گیری از ائتلافِ شش حزب که عمدتن احزابِ کمونیستی، سوسیالیستی و ناسیونالیستی بودند تشکیل شد وهدفِ آن ایجاد یک جبهه‌ی پیش‌رویِ ملیِ حزبِ بعث برای تسلط و تاثیرِآن به‌عنوانِ یک دولتِ تک‌حزبی بود. === | |||
=== پس از مرگِ حافظ اسد در سالِ۲۰۰۰ پسرش بشار اسد دیکتاتوری را به ارث برد. د ر ابتدا او یک رفرمیست به نظر می‌رسید و این فضای خوش‌بینی تولدی بود برای جنبش‌هایی که به عنوان بهارِ دمشق شناخته شدند. این جنبشی روشن‌فکری بود که مطالباتی چون اصلاحاتِ سیاسی را رهبری می‌کرد. از جمله آزادی زندانیانِ سیاسی و حقِ تشکیل احزاب سیاسی و سازمان‌های مدنی که همه یا ممنوع یا تحت کنترل بودند. هم‌چنین خواستارِ پایان‌دادن به قانون‌هایی اضطراری شد که در سال ۱۹۶۳ وضع شد که به موجب این قوانین آن‌ها مشخصن حقِ مشروطِ شهروندان را به حالتِ تعیلق درآوردند و به نیروهای امنیتی قدرت دادند. در پاییزِ ۲۰۰۱ رهبرانِ کلیدیِ جنبش در زندان بودند و امیدها برای اصلاحاتِ سیاسی به‌پایان رسید. در زمانِ حاکمیتِ بشار اسد شکنجه و آزار و اذیت فعالینِ حقوق بشر و فعالینِ سیاسی به طور گسترده‌ای ادامه داشت. بازداشت‌های خودسرانه، ترور، اعدام‌های غیررسمی و بدونِ حکمِ دادگاه و ناپدیدشدن‌های اجباری روشِ معمولِ دولت برای مقابله با معترضین بود. کردها که نه درصدِ جمعیتِ سوریه را تشکیل می‌دادند متحمل سرکوب‌های شدیدی توسط دولت بودند. در شورشِ کردها در سالِ ۲۰۰۴ تعداد زیادی کشته شدند و بیش از ۲۰۰۰ نفرِ آن‌ها بازداشت شدند. اقدامات سخت و بی‌رحمانه‌ای نیز برای کنترل و سانسورِ اینترنت و مطبوعات اتخاذ شد. === | |||
== پیشینه انقلاب سوریه == | == پیشینه انقلاب سوریه == | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۶: | ||
== تسلط حکومت اسد بر کردستان سوریه == | == تسلط حکومت اسد بر کردستان سوریه == | ||
== منابع == | |||
http://fa.alkawthartv.com/news/89340 | |||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۲۵
انقلاب سوریه، حزب بعث سوریه در سال ۱۹۳۶ با کودتای نظامی به قدرت رسید. در پی این اتفاق حافظ اسد در سال ۱۹۷۰ به دنبال کودتای
حزبِ بعث در سالِ ۱۹۳۶ در پی یک کودتای نظامی به قدرت رسید. در آن زمان بعثسیسم ترکیبی از ایده‌ئولوژیِ پان‌عرب‌ها، ناسیونالیست‌های عرب و سوسیالیست‌های عرب بود. حافظ اسد در سالِ ۱۹۷۰ در پی یک کودتای داخلی به قدرت رسید و ۴۰ سال حکومت کرد. او بیش‌ترِ چشم‌اندازهای سوسیالیستیِ حزب را از‌بین‌برد (کودتا مخالفِ عمل‌کردهای چپِ حزب بود). و یک طبقه‌ی کاپیتالیستِ میهن پرست ایجاد کرد. تحتِ حکومتِ او یک فرقه‌ی رهبری شکل گرفت و سوریه تبدیل به یک دولتِ پلیسیِ توتالیتر شد که مخالفانِ سیاسی در آن تحتِ آزار و شکنجه قرار می‌گرفتند. حزب بعث درهنگامِ شکل گیری از ائتلافِ شش حزب که عمدتن احزابِ کمونیستی، سوسیالیستی و ناسیونالیستی بودند تشکیل شد وهدفِ آن ایجاد یک جبهه‌ی پیش‌رویِ ملیِ حزبِ بعث برای تسلط و تاثیرِآن به‌عنوانِ یک دولتِ تک‌حزبی بود.
پس از مرگِ حافظ اسد در سالِ۲۰۰۰ پسرش بشار اسد دیکتاتوری را به ارث برد. د ر ابتدا او یک رفرمیست به نظر می‌رسید و این فضای خوش‌بینی تولدی بود برای جنبش‌هایی که به عنوان بهارِ دمشق شناخته شدند. این جنبشی روشن‌فکری بود که مطالباتی چون اصلاحاتِ سیاسی را رهبری می‌کرد. از جمله آزادی زندانیانِ سیاسی و حقِ تشکیل احزاب سیاسی و سازمان‌های مدنی که همه یا ممنوع یا تحت کنترل بودند. هم‌چنین خواستارِ پایان‌دادن به قانون‌هایی اضطراری شد که در سال ۱۹۶۳ وضع شد که به موجب این قوانین آن‌ها مشخصن حقِ مشروطِ شهروندان را به حالتِ تعیلق درآوردند و به نیروهای امنیتی قدرت دادند. در پاییزِ ۲۰۰۱ رهبرانِ کلیدیِ جنبش در زندان بودند و امیدها برای اصلاحاتِ سیاسی به‌پایان رسید. در زمانِ حاکمیتِ بشار اسد شکنجه و آزار و اذیت فعالینِ حقوق بشر و فعالینِ سیاسی به طور گسترده‌ای ادامه داشت. بازداشت‌های خودسرانه، ترور، اعدام‌های غیررسمی و بدونِ حکمِ دادگاه و ناپدیدشدن‌های اجباری روشِ معمولِ دولت برای مقابله با معترضین بود. کردها که نه درصدِ جمعیتِ سوریه را تشکیل می‌دادند متحمل سرکوب‌های شدیدی توسط دولت بودند. در شورشِ کردها در سالِ ۲۰۰۴ تعداد زیادی کشته شدند و بیش از ۲۰۰۰ نفرِ آن‌ها بازداشت شدند. اقدامات سخت و بی‌رحمانه‌ای نیز برای کنترل و سانسورِ اینترنت و مطبوعات اتخاذ شد.
پیشینه انقلاب سوریه
تظاهرات مردمی در سوریه
سرکوب تظاهرات سوریه
تشکیل ارتش آزاد سوریه
پیوستن ارتشیان به انقلاب سوریه
ورود رژیم ایران به سوریه
تشکیل مدافعان حرم
تیپ فاطمیون
شکست نیروهای ایران در سوریه