۷۳۵
ویرایش
خط ۷: | خط ۷: | ||
درسالهای دانشجویی، نمایشنامههای " مرگ در برابر " اثر وسلین هانچف و " ایستگاه " نوشته خودش را کارگردانی کرد.<ref>[http://www.iranian-burnt-books-foundation.se/Memorial_of_Soltanpour/Biographical_Hall/Biographie_FA.pdf زندگینامه سعید سلطانپور(گاهشمار) pdf]</ref> او در سال ۱۳۴۷ انجمن تئاتر ایران را با همکاری ناصر رحمانی نژاد بنیان نهاد و جنگ شعر " صدای میرا " را که در خلال سالهای ۴۷–۴۰ سروده بود - در بر دارنده ۵۸ شعر و در دویست صفحه - به چاپ رساند که همزمان با آن کتاب ممنوعه گردید و ازسوی ساواک پرونده او به نام هنرمندی خطرناک نشان دار شد. | درسالهای دانشجویی، نمایشنامههای " مرگ در برابر " اثر وسلین هانچف و " ایستگاه " نوشته خودش را کارگردانی کرد.<ref>[http://www.iranian-burnt-books-foundation.se/Memorial_of_Soltanpour/Biographical_Hall/Biographie_FA.pdf زندگینامه سعید سلطانپور(گاهشمار) pdf]</ref> او در سال ۱۳۴۷ انجمن تئاتر ایران را با همکاری ناصر رحمانی نژاد بنیان نهاد و جنگ شعر " صدای میرا " را که در خلال سالهای ۴۷–۴۰ سروده بود - در بر دارنده ۵۸ شعر و در دویست صفحه - به چاپ رساند که همزمان با آن کتاب ممنوعه گردید و ازسوی ساواک پرونده او به نام هنرمندی خطرناک نشان دار شد. | ||
مجله خوشه به سردبیری احمد شاملو که در دنیای ادبی آنزمان اعتبار زیادی کسب کرده بود، در سال ۱۳۴۷ تصميم گرفت كه شب هاى شعرى برگزار کند و در دهمین سالگرد تأسیس آن اقدام به برگزاری شبهای شعر «خوشه»کرد،که با استقبال زیاد شاعران ونویسندکان از یک طرف و علاقمندان به شعر و ادبیات از طرف دیگر روبرو شد، در این شبهای شعر سعید سلطانپور با اقبال زیادی مواجه شد، «اشعار چریکی» او که علناً بر ضد سیاست های شاه و آمریکا سروده شده بود و با صدای پرظنین و گیرای خودش خوانده میشد چنان با استقبال مردم مواجه شد که گردانندگان این مراسم از او خواستند ادامه ندهد .بنا به اعتقاد احمد شاملو و رضا راهنی اشعار شلطانپور شعار های سیاسیو نه شعر به معنای اخص کلمه بود و لزا در مجله خوشه احمد شاملو به رغم استقبال مردمی زیاز از شعر سلطانپور از انعکاس آن امتناع کرد. در سال ۱۳۴۸ نمایش " دشمن مردم " اثر ایبسن را به نمایش درآورد.در سال ۴۹ نمایشنامه«آموزگاران» اثر محسن یلفانی را به صحنه برد که با تهاجم ساواک شاه نویسنده، کارگردان و همه بازیگران آنرا به شکنجه گاه های ساواک بردند. در همی ایام کتاب تحلیلی «نوعی از هنر، نوعی از اندیشه» <ref>[http://www.peshraw.blogsky.com/1387/07/17/post-110/ گزیده ای از کتاب"نوعی از هنر، نوعی از اندیشه"-نشریه پیشرو-]</ref>را منتشر کرد | مجله خوشه به سردبیری احمد شاملو که در دنیای ادبی آنزمان اعتبار زیادی کسب کرده بود، در سال ۱۳۴۷ تصميم گرفت كه شب هاى شعرى برگزار کند و در دهمین سالگرد تأسیس آن اقدام به برگزاری شبهای شعر «خوشه»کرد،که با استقبال زیاد شاعران ونویسندکان از یک طرف و علاقمندان به شعر و ادبیات از طرف دیگر روبرو شد، در این شبهای شعر سعید سلطانپور با اقبال زیادی مواجه شد، «اشعار چریکی» او که علناً بر ضد سیاست های شاه و آمریکا سروده شده بود و با صدای پرظنین و گیرای خودش خوانده میشد چنان با استقبال مردم مواجه شد که گردانندگان این مراسم از او خواستند ادامه ندهد .بنا به اعتقاد احمد شاملو و رضا راهنی اشعار شلطانپور شعار های سیاسیو نه شعر به معنای اخص کلمه بود و لزا در مجله خوشه احمد شاملو به رغم استقبال مردمی زیاز از شعر سلطانپور از انعکاس آن امتناع کرد.<ref>[http://www.peykarandeesh.org/literature/685-soltanpor.html گزارشى از گراميداشت سعيد سلطانپور در دانشگاه شيكاگو-سایت قبلی اندیشه و پیکار]</ref> در سال ۱۳۴۸ نمایش " دشمن مردم " اثر ایبسن را به نمایش درآورد.در سال ۴۹ نمایشنامه«آموزگاران» اثر محسن یلفانی را به صحنه برد که با تهاجم ساواک شاه نویسنده، کارگردان و همه بازیگران آنرا به شکنجه گاه های ساواک بردند. در همی ایام کتاب تحلیلی «نوعی از هنر، نوعی از اندیشه» <ref>[http://www.peshraw.blogsky.com/1387/07/17/post-110/ گزیده ای از کتاب"نوعی از هنر، نوعی از اندیشه"-نشریه پیشرو-]</ref>را منتشر کرد بلافاصله این کتاب از طرف حمومت شاه ممنوعه اعلام شد اما سعید مخفیانه چندبار دیگر دوباره آنرا منتشر نمود. | ||
" در نیمه دوم دههٔ ۱۳۴۰، مخالفت با حکومت و تشکیلات حکومتی شدت یافت، بخشی از آن ناشی از افزایش هیجان میان روشنفکران و بخشی دیگر ناشی از گسترش همزمان و جذابیت نگرش انقلابی در عرصه بین المللی بود. مبارزات الجزایریها، کوباییها و ویتنامیها و همچنین جنبشهای رادیکال دانشجویی در اروپا و امریکای شمالی و جنوبی تاثیر عظیمی بر قشر روشنفکر جهان سوم از جمله ایران داشت. محدود ساختن مجراهای عمومی برای بیان دیدگاههای انتقادی که با توقیف کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۹به اوج خود رسید، اعضای جوان و فعال روشنفکری را بیشتر به سوی دو گروه عمده چریکی رادیکال فداییان خلق و مجاهدین خلق متمایل کرد ". " اشعار و نمایشنامههای سلطانپور دربارهٔ ادبیّات و هنر که عمیقا در این فضای سنگین غوطه ور بود، مورد مطالعهٔ رادیکالهای جوان قرار گرفت. " این نوع ادبیات بعدها " شعر چریکی " و " شعر جنگل " نامیده شد. استفاده از واژه " جنگل " اشاره مستقیم به نخستین قیام چریکی فداییان خلق در جنگلهای سیاهکل نزدیک رشت داشت ". در سال ۴۹ نمایش نامه " آموزگاران " از محسن یلفانی را بر صحنه برد. نویسنده و بازیگران، هم زمان دستگیر و به شکنجه گاه برده شدند. او هم زمان کتاب " نوعی از هنر، نوعی از اندیشه " را پنهانی چاپ میکند و در آن از شعر و هنر متعهد و مردمی دفاع میکند و آن را همچون سلاحی میداند که در معارضه و مبارزه با خصم سخت کارامد است. در بحبوحه جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی نمایش نامه " چهرههای سیمون مارشار " نوشته برشت را بر صحنه برد. انتشار مجموعه شعر " آوازهای بند " در سال ۵۱ برایش سه سال بازداشت در پی داشت و تا سال ۱۳۵۶ در زندان به سر برد. در سال ۵۷ مجموعه شعر " کشتارگاه " نشر مییابد. خود نامهای این دو مجموعه نشان دهندهٔ آن است که سر و کار سعید با زندان و شکنجه و ساواک بودهاست. | " در نیمه دوم دههٔ ۱۳۴۰، مخالفت با حکومت و تشکیلات حکومتی شدت یافت، بخشی از آن ناشی از افزایش هیجان میان روشنفکران و بخشی دیگر ناشی از گسترش همزمان و جذابیت نگرش انقلابی در عرصه بین المللی بود. مبارزات الجزایریها، کوباییها و ویتنامیها و همچنین جنبشهای رادیکال دانشجویی در اروپا و امریکای شمالی و جنوبی تاثیر عظیمی بر قشر روشنفکر جهان سوم از جمله ایران داشت. محدود ساختن مجراهای عمومی برای بیان دیدگاههای انتقادی که با توقیف کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۹به اوج خود رسید، اعضای جوان و فعال روشنفکری را بیشتر به سوی دو گروه عمده چریکی رادیکال فداییان خلق و مجاهدین خلق متمایل کرد ". " اشعار و نمایشنامههای سلطانپور دربارهٔ ادبیّات و هنر که عمیقا در این فضای سنگین غوطه ور بود، مورد مطالعهٔ رادیکالهای جوان قرار گرفت. " این نوع ادبیات بعدها " شعر چریکی " و " شعر جنگل " نامیده شد. استفاده از واژه " جنگل " اشاره مستقیم به نخستین قیام چریکی فداییان خلق در جنگلهای سیاهکل نزدیک رشت داشت ". در سال ۴۹ نمایش نامه " آموزگاران " از محسن یلفانی را بر صحنه برد. نویسنده و بازیگران، هم زمان دستگیر و به شکنجه گاه برده شدند. او هم زمان کتاب " نوعی از هنر، نوعی از اندیشه " را پنهانی چاپ میکند و در آن از شعر و هنر متعهد و مردمی دفاع میکند و آن را همچون سلاحی میداند که در معارضه و مبارزه با خصم سخت کارامد است. در بحبوحه جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی نمایش نامه " چهرههای سیمون مارشار " نوشته برشت را بر صحنه برد. انتشار مجموعه شعر " آوازهای بند " در سال ۵۱ برایش سه سال بازداشت در پی داشت و تا سال ۱۳۵۶ در زندان به سر برد. در سال ۵۷ مجموعه شعر " کشتارگاه " نشر مییابد. خود نامهای این دو مجموعه نشان دهندهٔ آن است که سر و کار سعید با زندان و شکنجه و ساواک بودهاست. |
ویرایش