کاربر:Khosro/صفحه تمرین محمدرضا عارف

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محمدرضا عارف
محمدرضا عارف؛1.JPG
محمدرضا عارف
زادروز۲۷آذر ۱۳۳۰
یزد
تحصیلاتدکترای برق مخابرات
از دانشگاهاستنفورد، آمریکا
نقش‌های برجستهرئیس دانشگاه تهران، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، معاون اول رئیس‌جمهور
حزب سیاسیفراکسیون امید (اصلاح‌طلبان)
دیناسلام
منصبمعاون اول رئیس‌جمهور

محمدرضا عارف، (متولد ۲۷ آذر ۱۳۳۰، یزد) سیاستمدار و از چهره‌های باند اصلاح‌طلب در نظام جمهوری اسلامی است. محمدرضا عارف در رشته‌ی مهندسی برق در سال ۱۳۴۹، وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۴، جهت ادامه‌ی تحصیل به آمریکا رفت. او در سال ۱۳۵۹، پس از اخذ مدرک دکترای برق مخابرات از دانشگاه استنفورد، به ایران بازگشت. محمدرضا عارف در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی عهده‌دار وزارت پست، تلگراف و تلفن بود. او هم‌چنین در سال ۱۳۷۹، توسط محمد خاتمی به‌عنوان رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی منصوب شد. محمدرضا عارف در دوره‌ی دوم ریاست جمهوری محمد خاتمی نیز به‌عنوان معاول اول رئیس‌جمهور منصوب گردید. او نخستین بار در سال ۱۳۸۶، به‌عنوان کاندید در انتخابات مجلس هشتم شرکت کرد، اما وارد رقابت نشد و انصراف داد. وی در سال ۱۳۹۲، نیز نامزد ریاست جمهوری شد، اما چهار روز مانده بود به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری انصراف داد. هم‌چنین پس از تنفیذ مسعود پزشکیان توسط علی خامنه‌ای به‌عنوان رئیس‌جمهور رژیم ایران در مردادماه ۱۴۰۳، محمدرضا عارف از طرف مسعود پزشکیان به‌عنوان معاون اول رئیس‌جمهور منصوب شد.

خانواده و تحصیلات

محمدرضا عارف در ۲۷ آذرماه ۱۳۳۰، در یک خانواده‌ی مذهبی در شهر یزد متولد شد. پدر او حاج میرزا احمد عارف نیز یکی از چهره‌های شناخته‌شده مذهبی یزد بود. محمدرضا عارف دارای ۴ برادر و خواهر دارد و عضو یک خانواده‌ی پر جمعیت بوده است. نام همسر محمدرضا عارف حمیده مروج است که عضو هیئت علمی دانشگاه تهران است و طی سال‌های گذشته نسبتاً حضور پُرنگی در کنار محمدرضا عارف دارد. محمدرضا عارف داری سه فرزند پسر است.[۱]

پسر محمدرضا عارف در مصاحبه‌ای خبرساز، خود را دارای ژن برتر معرفی کرد.[۲]

محمدرضا عارف در آمیکا
محمدرضا عارف در آمیکا

محمدرضا عارف در رشته‌ی مهندسی برق در سال ۱۳۴۹، وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۴، جهت ادامه‌ی تحصیل به آمریکا رفت. او در سال ۱۳۵۹، پس از اخذ مدرک دکترای برق مخابرات از دانشگاه استنفورد، به ایران بازگشت.[۱]

منصب‌های حکومتی

محمدرضا عارف در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی عهده‌دار وزارت پست، تلگراف و تلفن بود. او هم‌چنین در سال ۱۳۷۹، توسط محمد خاتمی به‌عنوان رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی منصوب شد. محمدرضا عارف در دوره‌ی دوم ریاست جمهوری محمد خاتمی نیز به‌عنوان معاول اول رئیس‌جمهور منصوب گردید.[۲]

کاندید ریاست جمهوری

محمدرضا عارف نخستین بار در سال ۱۳۸۶، به‌عنوان کاندید در انتخابات مجلس هشتم شرکت کرد، اما وارد رقابت نشد و انصراف داد. او در سال ۱۳۹۲، نامزد ریاست جمهوری شد و تأیید صلاحیت نیز گردید، اما چهار روز مانده بود به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری که انصراف داد.[۱]

محمدرضا عارف و مسعود پزشکیان
محمدرضا عارف و مسعود پزشکیان

معاون اول رئیس‌جمهور

پس از تنفیذ مسعود پزشکیان توسط علی خامنه‌ای به‌عنوان رئیس‌جمهور رژیم ایران در مردادماه ۱۴۰۳، محمدرضا عارف از طرف مسعود پزشکیان به‌عنوان معاون اول رئیس‌جمهور منصوب شد. انتخاب او تقریباً بدون سر و صدا و ناگهانی بود.[۲]

سوابق و سمت‌های دولتی

محمدرضا عارف پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی و روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، سمت‌های بسیاری داشته است که این سمت‌ها عبارتند از:

  • معاون طرح و توسعه شرکت مخابرات ایران (۱۳۶۰–۱۳۵۹)
  • سرپرست شرکت مخابرات ایران (۱۳۶۰)
  • معاون دانشجویی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (۱۳۶۱–۱۳۶۰)
  • معاون آموزشی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (۱۳۶۲–۱۳۶۱)
  • قائم‌مقام و معاون هماهنگی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (۱۳۶۳–۱۳۶۲)
  • معاون آموزشی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (۱۳۶۹–۱۳۶۸)
  • مشاور آموزشی و قائم‌مقام وزیر در هیئت ممیزه مرکزی و رئیس شورای هماهنگی هیئت‌های امنای دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی و پژوهشی (۱۳۷۳–۱۳۶۹)
  • رئیس دانشگاه تهران (۱۳۷۶–۱۳۷۳)
  • وزیر پست و تلگراف و تلفن (۱۳۷۹–۱۳۷۶)
  • معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (۱۳۸۰–۱۳۷۹)
  • معاون اول رئیس‌جمهور (۱۳۸۴–۱۳۸۰)
  • عضو پیوسته فرهنگستان علوم ایران
  • عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی
  • عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
  • رئیس انجمن رمز ایران
  • رئیس انجمن علمی کنترل و فرماندهی
  • رئیس انجمن علمی شبکه‌های هوشمند انرژی
  • رئیس گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم
  • رئیس بنیاد پیش‌برد علم و فن‌آوری (FAST-IRAN)
  • رئیس هیئت مؤسسه بنیاد امید ایرانیان
  • عضو مؤسس بنیاد باران
  • معاون اول رئیس‌جمهور از ۷ مرداد ۱۴۰۳ به بعد[۳]

منابع