راجنیش چاندرا موهان جین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''راجنیش''' '''چاندرا موهان جین'''، با نام‌های دیگری مانند «آچاریا راجنیش و باگوان شری راجنیش» مشهور به اُشو «Osho» (زاده ۱۱ دسامبر ۱۳۳۱، روستای کوچوادا در ایالت مادیا پرادش، هندوستان - درگذشته ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰، پونا، هندوستان) فیلسوف و عارف شهیر معاصر هند است. اشو در سن بیست و یک سالگی و در ۲۱ مارس ۱۹۵۲ برابر با اول نوروز ۱۳۳۱، به اشراق رسید. او تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه ساگر «Sagar» ادامه داد و در سال ۱۹۵۶، با رتبه‌ی اول در رشته‌ی فلسفه فارغ التحصیل شد. او هم‌چنین برنده‌ی مسابقه‌ی مناظره‌ی سراسری هند شد و مدال طلایی را در رشته‌ی تحصیلی خود کسب کرد. اشو در سال ۱۹۵۷، به تدریس در کالج «سانسکریت ریپور» مشغول شد. یک سال بعد او در دانشگاه «جبلپور» به مقام استادی فلسفه رسید. او پس از یک سال این شغل را ترک کرد. در سال‌های ۱۹۶۰ او به مسافرت سراسری و بی‌وقفه در هندوستان پرداخت و به «آچاریا راجنیش (آموزگار)» معروف شد. اشو در سخنرانی‌های جنجال برانگیزش علیه صاحبان منافع در جامعه سخن می‌گفت و معتقد بود آنان مانع دستیابی انسان به ابتدایی‌ترین حق خودش یعنی حق خودبودن هستند. او در حضور جمعیت‌های ۱۰ هزار نفری سخن می‌گفت و آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌داد.<ref name=":1" /> اشو در سال ۱۹۸۱، جهت معالجه به آمریکا رفت و در آن‌جا پنج سال اقامت گزید. پیروان بی‌شمار و سرسپردگان طریقتش که به‌عنوان سانیاسین شهره‌اند، در مدت چهار ماه اراضی کوهپایه‌های ایالت اورگون در آمریکا را خریداری و شهری بنا نهادند که به «راجنیش پورام» مشهور گردید. در سال ۱۹۸۶ پلیس به این شهرک حمله کرده و اشو را از آمریکا اخراج و در زمان بازداشت به مسمومیت وی اقدام کردند که بر اثر همان مسمومیت، در ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰ درگذشت. سخنرانی‌های اشو که ضبط و به کتاب تبدیل می‌شدند شامل صدها کتاب هستند و توسط صدها هزار نفر خوانده و جذب شده‌اند. در اواخر دهه‌ی هفتاد، معبد باگوان اشو در پونا برای سالکین حقیقت به یک مکه تبدیل شده بود.<ref name=":0">کتاب اینک برکه‌ای کهن</ref>  

در فوریه ۱۹۸۶، باگوان با یک روادید سی روزه به یونان رفت و در ویلای یک تهیه‌کننده فیلم اقامت کرد و روزی دو بار سخنرانی داشت. مریدان برای شنیدن او هجوم آورده بودند. کشیش اعظم ارتودکس دولت یونان را تهدید کرد که اگر اشو از کشور خارج نشود خونریزی به راه خواهد افتاد.

در پنجم مارس ۱۹۸۶، پلیس یونان با زور وارد محل اقامت باگوان شد و او را بدون حکم قانونی بازداشت کرد و با زور به آتن فرستاد تا اخراج شود. ۲۵هزار دلار هزینه شد تا از سوارکردن او به یک کشتی و راهی کردنش به هند جلوگیری شود.

در ششم مارس ۱۹۸۶، باگوان با هواپیمای شخصی به سوئیس پرواز کرد و در وقت ورود ویزای هفت روزه‌اش توسط مأمورین مسلح باطل شد. او را به سبب بزه‌کاری در قوانین مهاجرت آمریکا «یک شخصیت غیرقابل‌ اعتماد» اعلام کرده بودند و از او خواستند تا از آن‌جا برود. اشو به سوئد رفت که با همان برخورد روبه‌رو شد و توسط مأمورین مسلح محاصره شده بود. به اشو گفتند که او «خطری برای امنیت ملی» است و دستور دادند تا بی‌درنگ خاک سوئد را ترک کند و او به انگلستان رفت. خلبان‌های او اینک می‌بایست قانوناً هشت ساعت استراحت کنند. باگوان مایل بود که در سالن توریستی درجه یک فرودگاه استراحت کند، اما به او اجازه ندادند و حتی اجازه ندادند که آن شب را در یک هتل استراحت کند. درعوض او و همراهانش را در یک سلول کوچک و کثیف همراه با انبوهی از پناهندگان دیگر محبوس کردند.  

در ۲۹ ژوئن ۱۹۸۶، باگوان وارد بمبئی در هندوستان شد و برای شش ماه میهمان یک دوست هندی بود. در خلوت خانه‌ی میزبان، او به سخنرانی‌های روزانه‌ی خود ادامه داد.

 

در روز چهارم ۱۹۸۶، اشو وارد خانه‌اش در معبد پونا شد، جایی که بیشتر دهه‌ی هفتاد را در آن‌جا زندگی کرده بود. بلافاصله پس از ورود باگوان رئیس پلیس پونا به او دستور داد که از آن‌جا خارج شود، به این دلیل که وی «شخصی جنجالی» است و ممکن است آرامش شهر را برهم بزند. این دستور همان روز از سوی دادگاه عالی بمبئی ملغاء شد. همان هندوی متعصب که در یکی از سخنرانی‌ها به سوی باگوان کاردی پرتاب کرده بود، شروع کرد به تهدیدهای خشونت‌آمیز که اگر باگوان از پونا خارج نشود، او به همراه ۲۰۰ نفرکماندو که هنرهای رزمی می‌دانند با زور وارد معبد خواهد شد.<ref name=":1" />  

 

دولت آمریکا که اشو را در زمان بازداشت مسموم کرده بود، سرانجام بر اثر همان مسمومیت، در ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰ کالبد خاکی خود را ترک کرد و درگذشت.<ref name=":0" />  

 

 

در ۲۱ می ۱۹۸۶ (در زمان این نگارش)، برخلاف تلاش‌های دولت‌های «دنیای آزاد» برای منزوی کردن باگوان در یک تبعید داخلی مجازی، هزاران نفر به پونا سفر کردند تا بار دیگر با مرشد خود باشند. پس از پایان بازدید اشو از این سیاره در ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰، مریدان «منطقدان» و نزدیک به او که ورودشان به قصد از هم‌پاشاندن تشکیلات مریدانش را پیشبینی کرده بود، سر رسیدند.  

متأسفانه در ایران نیز (که اغلب کتاب‌ها اشو ممنوع است)، به‌سبب وجود نفس‌های خودبزرگ‌بین، و توهمِ «مرشد شدن» از سوی کسانی که حتی مرید هم نشده‌اند، و هم‌چنین شرایط بسته و محدود اجتماعی، فرد یا افرادی که فقط تا نوک انگشتان پا وارد این اقیانوس شده‌اند، مدعی «نمایندگی انحصاری» مرشد بوده‌اند و با تدریس مراقبه‌هایی نمایشی سبب خنده و تفریح برای سالکان قدیمی اشو شده‌اند و چه بسا سبب ناکامی در پیشرفت در راه سلوک برای خودشان…»<ref name=":1" />